İnsanlar sizce de mesafelere göre fazla tutarsız değil mi? Bazılarımız çok yakın oysa ne kadar uzak kalbimize ,ruhumuza ,anılarımıza. Oysa bazılarımız uzak ama hayallerimize ,dileklerimize,gülüşlerimize öyle yakın ki.. İnsan şaşıp kalıyor .
Her zama...
Selam zaman yolcuları. Nasıl gidiyor ,her şey yolunda mı ? Yada yolunda olan bir şey var mı mı demeliydim? Bugün bölümümüz uzaklardan bize değip geçen tesadüflere ve Dünya'nın hala döndüğüne bizi inandıran kişilere .. Tarih ve saat yazmayı unutmayalım ve hadi artık başlayalım :)
II.II
Bir şarkı sözü gibiydi hayat 'Dünya döner tek bir yana ,doğsun diye gün bir daha'. Ve Dünya sanki o şarkı sözüne uymuştu dönmüştü tek bir yana ..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ege
Uras'ın işleri yine bana kalmıştı. Ne dersem diyeyim seviyordum ama elleriyle kahve yaptırtacaktım ona . Parti süslemeleri kolilerini arabaya koyarken kitap kolimi de koymuştum . Bu sıralar kendi evimde neredeyse hiç durmuyordum Uras'ta kalıyordum ve kitaplarımın eksikliğiyle bunu yapamazdım. Arabayla neredeyse yirmi dakikalık bir yolculuğun ardından siteye gelmiştim . Güvenlikler tanıdığı için aramıyorlardı evi ,onlara bir selam verip otoparka geçmiştim. Kolilerin ağırlığı cidden sinirimi bozmuştu . Bu sefer gerçekten kahve yapmayı hak etmişti ve bende uzanıp öylece kahvemi yudumlamayı tabi ki. Kolileri çıkarıp zile dirseğimle dokunduğum da ise içeriden kadın sesi geliyordu neşeli neşeli ,kesin yine Azra buradaydı. Azra bizim keratanın kız arkadaşı. Deli dolu biri ve birbirlerini çok seviyorlar,kerata tam da kendine göre birini bulmuş.Kapıya doğru adım sesleri duyduğumda şükrediyordum .
Kapı açıldığında kolilerden önümü bile zor görüyordum ,Azra'nın ses tonuna benzeyen bir ses hoş geldin gibi şeyler söylerken ben kolileri bırakma peşindeydim . Kolileri yere bırakırken Uras içerden 'Abimmiş değil mi?' diyordu bende ona 'Abin tabi kim olacak' diyerek dalgayla çıkışmıştım .Bunu söyledikten saniyeler sonra kafamı kaldırmıştım ki dona kaldım . Bıraktığım kolilerden sonra gözlerimi ondan ayırmadan yavaşça doğruldum orada . Sadece bakabiliyordum öylece . Bu oydu ,demin ki ses oydu,karşımda her zerresiyle şaşkın ama bir o kadar da durgun bana bakan kişi oydu.
O kadar şaşırmıştım ki ,bir daha asla göremeyeceğimi düşündüğüm o, şuan karşımdaydı hem de kardeşimin evinde . Tam da ona bakarken ve öylece düşüncelere dalarken Uras 'Tanıştınız galiba' dedi ,hala ona bakıyordum . Şaşkınlıktan heceleyerek konuşuyordu ,hayır demişti . Bende 'tanışmadık' diyebilmiştim o hayır dedikten sonra .Yani beni tanımamış mıydı ? Saçmalık ,tabi ki tanımıştı, peki hiç tanışmamış gibi mi olacaktık? Evet,evet sanırım öyle olacaktık. Ben düşüncelere dalmışken Azra da gelmişti yanımıza ve gülümsüyordu sanırım şaşkınlığımızı bir o anlamıştı .Peki Azra ve Uras onu nereden tanıyor , neden şuan burada, ikisi de nasıl onunla bu kadar samimiler? Ben tam düşüncelerle kafayı yemek üzereyken Azra'nın bir cümlesiyle kafamda ki her soru cevabını bulmuş ,düşüncelerim susmuştu sanki .
' Bu ablam Ada ,abla bu da Uras'ın abisi Ege Abi işte, tanıştınız' demişti. Ablasıydı,Azra'nın ablası. Beynim de bir kelime yankılanıyordu 'ABLASI'! Yani onca zaman bu kadar yakınımdaydı ,Azra'nın neredeyse her muhabbette anlattığı ablası oydu öyle mi ? Gözlerimi ayırmadan hala bakıyordum ona , gözlerimiz yeniden denk gelince gözlerini kaçırmıştı. Hala utangaçtı sessizce tebessüm ettim ve fısıldadım kimsenin duyamayacağı şekilde 'Şu an tam karşımda duruyorsun ve çok güzelsin Ada ..'
