BEST BIRTHDAY

مزاحم کَنه ای!

بعد از اینکه شعر خوندن و تبریک گفتن و تشکر کردن از بچها تموم شد از رو صندلی بلند شدم و بلند گفتم:فکر کنم متوجه شدین که به ی پارتی دعوت شدین دیگه نه؟

با این حرفم دوباره سر و صدای بچها بلند شد. یکم همونجوری خندیدم و دوباره نشستم.

از اونجایی که آقای لی تموم مدت ساکت بود و کوچکترین چیزی این وسط نگفته بود حتی فراموش کرده بودم که هست، دیدم که همینطوری داره به پر حرفی بچها راجب تولدم نگاه میکنه:"

یکم معذب شدم:" نیم ساعت "حداقل" از کلاس به خاطر من تلف شده بود.

با خجالت گفتم:آقای لی؟
نگاهشو به من دوخت؛ با همون خجالت گفتم:" عذر میخوام، حداقل نصف ساعت به خاطر من رفت"

باز بدون هیچ حرفی نگام کرد. بقیه هم برای اینکه ببین چی میخوام بگم ساکت موندن و بهم خیره شدن.

یکم تو جام تکون خوردم با لحنی حرصی شروع کردم حرف زدن:
"خب چیکار کنم؟حواسم پرت حرفای بابام شد! زمان از دستم در رفت و همینجوری هرچی بود و نبود و گفتم. حتی در مورد کراش جذابمم گفتم! اولش فکر کردم چیشده و آخرش به چه نتیجه ای رسیدم چیشد؟"

یک نفس همه ی اینارو گفتم و منتظر به آقای لی نگاه کردم. 

آقای لی لبخندی بهم زد و گفت:"راست میگفتن حرص خوردنت کیوته"

با تعجب نگاش کردم که تک خندی زد و به دلیلی که نمیدونم یجور انگار سرشو به عنوان تایید بالا پایین کرد و بعد سرش پایین انداخت و بعد اون قهقهه کل بچها بالا رفت.

با شوک بهشون نگاه کردم. حرص خوردن من کیوته؟ با حرص و اخمای توهم نگاشون کردم که شدت خندشون بیشتر شد.

محل ندادم و با همون اخمای توهم برگشتم طرف جیمین که مثل بقیه داشت از خنده ریسه میرفت.
سرمو گذاشتم رو میز و چشمامو بستم.سرمای میز حس خوبی رو بهم میداد.

به سر و صدا ی بقیه اهمیت ندادم و ذهنمو از هر چیزی خالی کردم.

میدونستم آخرای زنگه و آقای لی کاریمون نداره‌.

من چشمام بسته بود چیزی نمیدیدم و به چیزی هم توجهی نداشتم؛ با صدای اووووو شنیدن بچه ها هم چشمامو باز نکردم‌ و ری اکشن خاصی نشون ندادم.

چشونه واقعا؟دیگه چرا سرو صدا میکنن؟

تقریبا کلاس تو سکوت بود؛ انگاری منتظر یچیزی بودن؟!

ولی باز صدای پچ پچ هایی میمود که باز هم نادیده گرفتم.

با قرار گرفتن دست سردی رو گردنم از جا پریدم و با تعجب به عقب نگاه کردم.

در واقع به کسی که صاحب اون دست بود.

باید بگم که صاحبش کسی نبود غیر نینا؟