•Gece Boysan•(DÜZENLENİYOR)

Bölüm 1 Başlıyoruz...

Gece nin dilinden

Haydi en baştan hayatımı anlatayım. Gece Boysan. 18 yaşındayım. Hayat denen kavram çok karmaşık. Ne diyeceğimi bazen bilemiyorum.Ama ailem var iyiki... Babam ın ve dayımların playstation maçları, Annemin ve yengenlerimin sohbetleri,kuzenlerim Yıldız ve biricik kuzenim ve sevgilim Bulut ile pijama partilerimiz.  Hayatım iyi de geçiyor kötü de mesela annemin biyolojik piç olan babası Ender Zorlu dan çok çektik annem babam bir ara benide kaçırmıştı. Tabi hala başımızda babası olan Kemal Zorlu iti var babamdan intikam istiyor ve bunun için bizi kullanıyor. Ya beni ya annemi kaçırıyordu. Ama arkamda dağ gibi ailem olunca bir zincir gibi birbirimize kenetleniyoruz. Çünkü bizim gökyüzümüz aynıydı. Kötü bir şey oldumu fırtanalar hepimizin ruhunda kopardı. Tıpkı kasırga gibi... Koca bir bölgeye yayılan kasırga... Ben ismim gibi geceleri çok severdim. Karanlıktı ama kendi içinde bir de gökyüzünde Ay çıktımı aydınlatırdı etrafı... Tıpkı babamın anneme Ay benim Gece senin demişti. Babam bu cümlede o da geceleri severdi sırf karanlık olduğu için değil ruhunu teslim edip gece de kaybolduğun için ay aydınlatır etrafı... Bu söz beni de temsil eder. Neden mi? Şöyle Ay aydınlığı temsil eder ya o aydınlık benim ailemdir. Benim sarsıldığımda ağlayıp yanımda duran gözyaşlarımı silen annem gibi her gece yatarken saçımı okşayan babam gibi yorgun olunca sevdiğimin dizlerine kafamı koymak gibi... Ruhumun her parçasında onlar. Her zaerresinde... Sanki onlar benim yarım ruhumun bir parçasıydı da bütün olmuştuk hepimiz. Mrc benim için bu demek değildi her şey güzel olan her şey gibi... Benimde hikayem var işte. Filmi ben yazdım ama yine ben izliyordum sanki... Eğer ailem beni hissetmek isterse ellerini kalplerine koymaları yeterdi...(Yeni bir kurguyla karşınızdayım güzellerim.  Tanıtım kısmında eksiklerim var en kısa zaman da tamamlarım. Seviyorum sizi)