Snowflake | SeulRene

'Bear's Fear'

"Geçmiş olsun Bayan Kang."

Yüzüne yerleştirdiği zoraki gülümsemesi ve asla içten olmayan geçmiş olsun dilekleri ile işlemlerimi çabucak bitirmekle uğraşan kontrol işletmenine baktım. Hastanedeki çalışanların yapmacık kibarlıkları, yüzlerine oturmuş olan belirgin gülümseme tamamen hastaları aldatmaya yönelikti. Her şey mükemmel gibi görünmeli, güven aşılamalılardı. Bana göre yanlıştı.

Bae Joohyun hiçbir zaman onlardan olmamış, kendi ifadesini korumuştu. Bu sebeple sevilmezdi. Gerçi insan kendini kandırmayı da, kandıranı da severdi ya.

Hastaneden ayrılırken son kez içeriye bakındım. Dizlerime yattığı, şarkılar eşliğinde düşlerime giren tutamları doyasıya okşadığım gecenin sabahından beri ortalıklarda yoktu. Rapor almıştı büyük ihtimalle.

Hastaneden ayrılırken Kuğu Kız'a veda edemeyişim, o gece yarasına merhem olamamak... İçimi bir burukluk kaplıyordu ister istemez.

Hastanenin yakınlarındaki taksi durağına ilerlerken bir yandan düşünüyordum, türlü bahaneler geçiyordu aklımdan, bu hastaneye sık sık gelebilmek için. Korkuma öncülük eden ise rapor almaktan ziyade başka bir hastaneye tayin istemiş olabileceğiydi. Çünkü bir haftayı aşkın bir süredir hiç rastlamamıştım ona. Ben geldiğimde burada olmayabilirdi. Ne numarasını, ne adresini biliyordum.

"Bir daha porselen tene denk gelmeyecek miyim?"

Yavaşça düşünceleri bir kenara atarken gözlerim aynadan bana bakan şoförünkilerle kesişti. Aklımı kaçırmış olduğumu düşünmemesi için bir daha ağzımdan kaçırmak istemediğim düşüncelere ara verip kafamı cama çevirdim.

Bunca zaman uzaktan hayranlık duyduğum için çok pişmandım şimdilerde.