intihar piyesi

hindistan'da başladım hayata

Hindistan'da başladım hayata
içimde bir çocuk elimde bir matara
annem var yanımda
on altı yaşında
bal rengi saçlarıyla güneş gibi doğdu
sandım hayatıma

Kaç çingene kadının çamurdan eteğine sarıldım bilir misin?
Kendi kendimi kaç kere sattım köle pazarlarında?
Sen sayma bilir misin?
Sayabilir misin?
Kaç kere sevdim ateş-ten olanı,
topraktan değilim sanıp

Köle ticareti diyorlar adına-
karar verdim
kızlığımı vereceğim bir ahmağa

Endülüslü bir çobandım ben
ne zaman oldum evrenden bir parça?
Sen okuma bilir misin?
Santiago derler bana.

Düştükleri rahmi ne çabuk unutur gafiller,
zarar verirken bana.
Tanrı koynunda, Mısır'ın da yanında
Sen yazma bilir misin?
Kaç kere daha düşeceğimi yaz alnıma.

Derler bana
Sylvia.

Kaç kuru beden değiştirdim,
kimse alamaz mı beni yanına?
Yak, çiğne, tükür, kus.
Nuh bile değmez benim değdiğim gibi arşa.

Sahra altımda yeni doğmuş bebek,
hiç mi aç kalmadın derler bu yolda.
Koparıp benden olanı parça parça
leşlere atmışım
akbabalar bile utanmış
fakat insanlık üşüşmüş başıma

Gerçeklik üstüme tsunamilerle gelirken
bir balık kadar kayıtsızmışım
Yüzmüşüm tenhalara
Malaga da derler bana.

Kaç cihan harbi geçirmişim kundakta
sen yürümeyi bilir misin?
Yürü kutsal topraklara.

Yahova derler adıma.

Tekrar gelince dünyaya
içimde bir çocuk elimde de matara
annem on altı yaşında
zehir oldu dilim bana

Hayatım çözündü ve çöktü ayaklarıma
kendi posamı kustum bir köprü yanına.