intihar piyesi

şimdi ne vaktidir

batak bir yolda
dizlerine kadar ulaşamayan kumaş eteği ve saten gömleğiyle,
ellerinde kendi kadınlığı, yanında millerdir sürüklediği kız kardeşiyle,
bacakları uyuşmuş ve bir adım daha atarsa kopacak sanıyor, saatler önce fısıldıyor, bağırıyor sanıyor
"şimdi yas tutma vakti değildir,"

pislik kokan ama yine de
sicim sicim ev kokan ormanın içinde
ellerinde kendi kadınlığı, yanında kız kardeşiyle, rahminde babası, kucağında annesiyle,
"şimdi hüzünlenme vakti değildir,"

düğmeleri açılmış ve davet eden içeri,
teninden kayıp gidecek sandığı, her gece yine de çepeçevre sarmış onu dikişleriyle,
önce bir fısıltıyla başlayan ama şimdi dimdik bir yakarış olan,
hayatlarıyla
"şimdi ağlama vakti değildir, bir kadın olmaktan kaçıp yorgan altına saklanma vakti değildir,"

keşişlemelere kapılıp uçma vakti geldiğinde,
fısıldar, elinde kadınlığıyla
"şimdi kendini kaptırma vakti değildir."