My Playboy Step-Brother

Chapter 11

Brenz’s pov

“Brenz gising na, anak.”

“Hmmm…”

“Gising na.”

“Mom? Si Arestelle?” nang mapansing wala siya sa tabi ko.

“Ah si Diana? Nasa baba na siya.”

“Okay na ba mommy?”

“Oo anak. Kaya bumaba ka na din dahil anong oras na oh.” Kaya naman bumangon na ako.

“Sige mom. Susunod nalang po ako.”

“Sige anak.”

Pagkalabas ni mommy ay kumuha ako ng damit at tsaka pumasok sa banyo para maligo.

Diana’s pov

“Hija?” tawag saakin ni Tita. Kakatapos ko lang kumain kaya inilagay ko ang pinagkainan ko doon.

“Bakit po tita?”

“Pwede bang ikaw na gumising kay Brenz?” huh?

“Di’ba titaginising mo na po?”

“Uhm… actually hindi eh. Tsaka may lakad kami ng daddy mo. May kailangan daw puntahan near here.” Sabi naman nito. Wala namang sinabi si dad and this is our vacation bakit may trabaho?

“Ahm… sige po.” ‘yon nalang ang nasabi ko shempre nakakahiya namang tumanggi .

Nagpunta naman ako sa kwarto kung saan doon kami natutulog. Pagkapasok ko doon ay saktong pagpasok ko ay ang paglabas naman niya sa banyo na nakatapis lang ng twalya sa beywang habang kinukusot ng towel ang buhok niya. Para naman akong tinulos sa kinatatayuan ko dahil sa gulat ganon din siya ngunit mabilis naman siyang nakabawi ‘di katulad ko na medyo natanga pa sa ganda ng katawan este ng twalya oo sa twalya kaya. Nang nakabawi ako ay agad naman akong tumalikod.

“Uhm.. a-ano… aalis na ‘ko pinapagising ka lang ni tita sa akin gising ka. S-sige,” at tsaka binuksan ang pinto ng kwarto nang bigla naman niya ‘kong niyakap sa likod na ikinagulat ko.

“Can you stay?” ani nito sa isang malambot na boses. Damn. What should I do?

“A-ahm ano kasi….”

“Can you stay? Pakinggan mo muna ako,” he said.

“’Yong nakita mo kagabi it’s nothing. Sinamahan lang talaga niya ako kagabi pauwi ‘cuz I don’t have umbrella and sister siya ng isa sa kaibigan ko. Believe me please, ikaw lang ‘yong mahal ko, ikaw lang at wala ng iba.” He said. Hindi ko alam kung bakit parang naiiyak ako.

“I know you know that we couldn’t be lovers, Brenz.” Sabi ko because I know it’s true.

“We can.” He said.

“No Brenz. Our parents will marry soon!”

“but we’re not blood related. I know you have a feeling for me ‘di mo lang maamin sa sarili mo.” Sabi pa niya.

“Alam ko sa sarili ko! Alam ko sa sarili kong…..” sabi ko ko at muling idinuktong ang “g-gusto din kita.” Mahina kong bulong kasabay ng pagbuhos ng luha ko. Ramdam ko naman ang paghigpit ng yakap niya.

“’Yon naman pala e---

“Pero bawal. We can’t like each other, Brenz.” Diretsong sabi ko.