Επειδή παρατήρησα μία σύγχιση σχετικά με τον οπλισμό των αρχαίων Ελλήνων, αποφάσισα να αφιερώσω λίγο χρόνο για να εξηγήσω όσα μπορώ:
Αυτό είναι το ξίφος. Ήταν το πιο συνηθισμένο σπαθί της εποχής. Συνήθως κόβει αρκετά καλά, και είναι καταπληκτικό στο να τρυπά.
Αυτή είναι η κοπίς. Δεν είναι τόσο ευέλικτο ή εύχρηστο όπλο, αλλά ακόμη και χωρίς αρκετή εξάσκηση μπορείς να δώσεις δυνατά και θανάσιμα κτυπήματα, χάρη στον μεγαλοφυή σχεδιασμό του. Δεν κόβει ιδιαίτερα καλά, και τα τρυπήματα με αυτό απαιτούν πολλή εξάσκηση.
Αυτός είναι ο λινοθώρακας. Είναι ένας φτηνός, ελαφρύς, αλλά και πολύ αποτελεσματικός τρόπος να προστατευτείς. Της Λητώς είναι βαμμένος μαύρος, όπως ανέφερα στο Α α, ώστε να μην χρειάζεται να τον καθαρίζει. Πέραν αυτού, απ' όσο ξέρουμε οι για να διακοσμήσουν κάτι το έβαφαν με πολύχρωμες μπογιές. Το μαύρο την καθιστά ακόμη πιο τρομακτική και ασυνήθιστη από όσο είναι.
Και τέλος, αυτή είναι η μάχαιρα. Την είχα αναφέρει, και είπα να σας την δείξω ώστε να έχετε μια πιο σαφή εικόνα της μάχης στην αγορά.
Αυτά είχα να σας πω. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, να είστε καλά.
YOU ARE READING
Ατέλειωτο Έργο
Historical FictionΗ πρώτη απόπειρα που έκανα στο να γράψω την Σταχτοβαμμένη. Περιέχει spoiler.