Hayallerin Gittiği Yer (1.seri)

Aile

      Sınava doğru çok güzel günler geçiriyoruz. Bunların bizim son günlerimiz olmadığını biliyoruz ama yine de içimde bir ayrılık korkusu var. Bugün okul çıkışında Ege'nin ablası ile gelecek hakkında konuşmak için buluşacağız. Kendisi İstanbul Hukuk Fakültesinde okuyor. Gördüğüm en çalışkan insanlardan birisi. Onun bana yol gösterici olması benim şansımdır. Annem hala yüzümde ki yara bereyi soruyor bende kavga oldu okulda falan diyip geçiriyorum.  Okulun koridorlarında gezerken Murat Amcayı yani Hayal'in babasını müdürle konuşurken gördüm. Kendisi beni pek sevmez hatta bizimkileri pek sevmez. Güya kızına kötü örnek oluyormuşuz filan, sen iyi örnek olamadıktan sonra biz ne yapalım. Neyse şimdi konumuz bu değil Murat Amca ne konuşuyor diye hem yanına yaklaşmalıydım hem de suratımın halini görmesin diye ona gözükmemeliydim. Suratım demişken bugün okulda Mert ve arkadaşlarını göremedim dün ki dayağın acısını çekiyorlarsa. Olamaz işte istemediğim olay başıma geldi Murat Amca bana baktı suratını çirkinleştidi bende ince bir selamlar Murat Amca dedim ama o bana hakaretler etmeye başladı. Yok yeter sizden çektiğim kızımın aklını karıştıyorsunuz sokak serserileri filan da filan. Ahh nasıl dayanıyorsun bunun yanında Hayal? Hayal'in yanına gittim;
-Baban gelmiş müdür yardımcısı ile konuşuyor(Okan)
-Ne ufff bu sefer noldu yaa.(Hayal)
-Ne alaka okulda başka birşey daha mı olduydu?(Okan)
-Ya siz bilmezsiniz ben bir ara disipline gitmek üzereydim, şu senin Afra mevzusu zamanında. Babam gelip konuşmuştu.(Hayal)
-Yapma be neden nolmuştu?(Okan)
-Ya hocaya çıkıştıydım filan ama bu sefer neden geldi bilmiyorum, müdür yardımcısıyla mutlaka konuşmalıyım.(Hayal)
-Birlikte gidelim(Okan)
-Tamam
Tam o sırada da Hayal'i rehberlik hocası çağırdı büyük ihtimalle bu mevzu içindi. İçeri girmek istedim ama Rehberlik hocası sadece Hayal'i istedi.

Rehberlik Odası

İçeri girdim vücudum resmen korkudan terliyordu. Okan sınıfına gitti hocayla baş başa kaldım. Bilgisayarına bakıp birşeyler yapıyordu. Ne diyecek diye merakla beklerken cümleye girdi;
-Hangi üniversiteye gitmeyi düşünüyorsun Hayal?
-Puanıma göre hayalimde şuanlık biryer yok
-Nasıl hayalin filan yok mu?
-Yok, hayalim var ama üniversite için bir hayalim yok. Ben müzik ile...
-Bak Hayal müziğe olan sevgini anlayabiliyorum ama onlar sadece şans işi birgün biri elini tutar ya da tutmaz. Herşey televiyonlarda ki ünlüler gibi olmuyor.
-Olmadığını biliyorum ben çok araş...
-Baban bugün okulumuza gelip seninle onun adına konuşmamızı istedi. Sen notları en yüksek öğrencilerimizdensin. Bu fırsatı kaçırmamanı tavsiye ederiz.
-Bakın ben okumayacağım diye birşey demiyorum ama...
-Asıl işin müzisyenlik olucak. Bu lafları çok kişiden duyduk ama hepsi şuan pişman.
-Ben onlar değilim.
-O zaman şöyle söyleyeyim, daha açık olur. Baban bugün sabah okula geldi. Senin galiba şarkı sözlerini yazdığın defterleri filan bulmuş. New York bilet fiyatları,bir şarkıcı turnesi filan, yani senin için önemli olan şeyleri, bence biz bu odada babanın istediği gibi bu konuyu kapatalım. Sen hayallerini üniversiten bittikten sonra yap.
-Öncelikle sözümü kesmeyi bırakın ve aile meseleme burnumu sokmayın.
-Aile meselesi evet ama...
-Anlıyorum babamdan biraz korkuyorsunuz. Okulumuzda sıkıntı çıkarır diye ama ben o adamla 18 yıldır ağzımı açmadan yaşıyorum. O yüzden hayallerime ne siz laf edebilirsiniz ne de başkası, size babamın hiçbirşey yapmayacağı sözünü verebilirim hocam. Hayallerime dokunabileceğinizi zannediyorsan önce mesleğini iyi öğrenmelisin.
Hocanın sınıfından çıkıp sınıfıma gittim. Derse odaklanamadım çünkü aklım evdeydi. Babam onları bulup birşeyler yapmış mıydı? Şarkı sözlerime dokunmuş muydu? Taylor'ın fotoğrafları vardı olamaz. Umarım saçma birşey yapmamıştır. Dayanamıyordum dersin yarısında hocadan midemin kötü olduğunu söyleyip çantamla birlikte sınıftan çıktım. Biraz okuldan kaçar gibi oldu ama son zamanlarda zaten birçok olay yaşamıştım. Eve koşarak gittim bizimkiler bu olayda onlada haber vermediğim için bana kızabilirler ama onlarda bana kavgadan bahsetmediler. Eve gittim kapıyı anahtarımla açtım. Salonda babam beni görünce şaşırdı;
-Ne işin var senin burada?
-Okula gelmişsin.
-Evet senin akıl sorunların için.
-Öylemi yakında bende senin akıl sorunların için Tımarhaneye gideceğim.
-Nasıl konuşuyorsun sen babanla, onlar mı öğretiyor bu asiliği.
-Kimsenin bana birşey öğrettiği yok. Ben buyum baba. Ben Hayal Tekin varsa sıkıntın bana söyle okulda ki aptal hocalara değil.
-Büyüklerine saygın kalmamış. Sana biraz saygı öğretmem lazım.
-Dolabımda ki eşyalarıma dokundun mu?
-Dokunmadım ama hepsi bende saklı bir şekilde duruyor. Ne zaman istediklerimi yaparsın o zaman veririm.
-Bu saçmalık onlara aylarımı, yıllarımı verdim ben, onlar benim.
-Yeter bu kadar çok oluyorsun otur şuraya azcık söz dinle, seni asla böyle eğitmedim.
-Sen beni asla eğitmedin baba, ben senin kölen değil kızınım. Benimde haklarım var, özgürlüğüm, hayallerim. Dolabımda ki eşyalarımı ver.
-Hak ha tamam hakkın olanı al bakalım. Dolabında kileri istiyordun değil mi?
Diğer odaya geçip yazdığım şarkı sözlerini alıp Bunlardı değil mi hayallerin? Yırtmaya başladı. Göz yaşlarımın ne zaman başladığının farkında bile değildim. Sinirden babama saldırmaya başladım. Heralde tüm mahalleli seslerimizi duyuyordu. Babam beni göremiyordu hala sadece öfkesiyle tüm emeklerimi parçalıyordu. En ufak parçalarına ayırıp yerlere fırlatıyordu. En sonunda benim çabamı farketti canının yandığını farkedip hayatım boyunca yediğim en şiddetli tokadı yemiş yere savrulmuştum. Önümde kağıt parçacıkları ve benim salya sümüğüm vardı. Göz yaşlarımdan önümü göremiyordum. Babam o şiddetle dışarı çıktı nereye gittiğini bilmiyordum. Bense orada yattım ve ağlamaktan kıpırdıyamadım.