GEÇMİŞİN YÜKÜ (TAMAMLANDI)

YENİ Bİ HAYAT

bugün yeni ve mutlu hayatımın ilk günü... artık herkesten ve her şeyden uzakta bu büyülü şehirde benim kararımın dışında bir mesleği yapıyordum. 0radan tüm o insanlardan uzaklaşmak için istemediğim bir işi yapmaya razıydım doğrusu... tüm bu düşüncelerden uzaklaşırken hastaneye çoktan varmıştım bile... derin bi nefes alıp içeri girecekken bi ses durdurdu beni... "Cemre" ... onun sesiydi , her ne kadar kaçmak istesem de döndüm arkamı ,yüzleşmek istedim belki de... ama arkamı döndüğümde farkettim ki onda değişen hiçbir şey yoktu. gözlerinde ki aynı kötülük , aynı yüzdü karşımda ki... 

yine hayatımı karartmak istiyordu o kadar belli oluyordu ki. Nefretle bakıyordum ona  ailemi , gençliğimi almıştı benden... Ailemle tek bi kelime bile konuşmuyordum bunun tek suçlusuydu o... tekrar önüme dönünce " Yine bulacağım seni nereye gidersen git yine bulacağım " demişti. içimi korku kaplamadı desem yalan olurdu... hiçbir şey söylemeden koşarak girdim hastaneden içeri... koşarken biriyle çarpışmamam olanaksızdı. "çok pardon" dedim... ilerlerken "hem hemşiresin hem önüne bakmıyorsun biraz dikkatli olsanız ne olur?" demişti adını bile bilmediğim adam... yüzüne baktım daha önce hiç karşılaşmadığım bi siması vardı. kahverengi gözleri, kirazımsı dudakları... "kusura bakmayın" diyip uzaklaştım yanından... kendimi toparlayıp Doktor Boran beyin odasına gelmiştim yanında biri vardı hastaydı sanırım. Çıkacakken " gel , bende seni bekliyordum yeni gelen hemşire olmalısın " dedi. "evet" dedim ve odaya girdim... 

"Nedim, gün geçtikçe daha da iyiye gidiyorsun , iyileşmen zaman alsa da çok güzel sonuçlarla karşılaşıyoruz " demişti Boran bey. adama bakınca farkettim bu oydu sabah çarpıştığım adamdı ismi Nedimmis , bi hastalık mı atlatmıstı neyi vardı acaba... onunda bana baktığını görünce cevirdim gözlerini üstünden... "siz şu sakar hemşire değil misiniz ?" dedi bana bakıp... "sadece dalgındım " dedim... "her işi dalgınlıkla yaparsanız bu hastane yandı" dedi gülerek... bu sözüne sinirlenmistim... boran bey araya girerek "siz bi süre benimle çalışacaksınız isminiz neydi?" diye sormustu... "Cemre" dedim... Boran bey ukala adama dönerek "Nedim seni haftaya tekrar kontrole bekliyorum" dedi... "büyük bi zevkle " dedi bana bakıp gülümseyerek çıktı odadan... bugün bütün hastalar bitmisti üzerimdeki yorgunlukla eve gidiyordum çok yorulmuştum bugün... yanımda bi araba durdu kim olduguna bakmadan yürümeye devam ettim... araban indiğini farkedince hızlandı adımlarım... kim olduğunu biliyordum çok iyi biliyordum ne yaparsam yapayım asla bırakmayacak peşimi biliyorum.... 

"benden kurtulamazsın, nereye gidersen git bulurum seni demiştim ve sözümü tuttum buldum seni" dedi... öfkeyle baktım ona... "hala ne istiyorsun benden her şeyimi aldın elimden yetmedi mi" dedim... arsız bi şekilde gülüp " ne istediğim belli, ben seni istiyorum dedi... "ben seni sevmedim , hiçbir zaman sevmeyeceğim ya sen bunu aklından nasıl geçirebildin hastasın sen dedim. "aileni çok seviyorsun dimi ama bak çok sevdiğin ailenden kim kaldı yanında hiç kimse ama ben hep yanındayım nerde olursan ol yine buluyorum seni..."dedi... beni ailemle vurmak istiyordu... "ailemi sen aldın benden " dedim. "eğer seni gerçekten sevseydiler sana inanırlardı benim de aileni senden almaya güçüm yetmezdi" dedi... bu sözü çok koymuştu , doğruydu ama beni hiç bir zaman sevmediler... kaçmak istiyordum burdan bi saniye durmak istemiyordum yanında... kaçacakken kolumdan tuttu... "bırak beni" diyerek bağırmaya başadım birinin sesimi duymasını ümit ederek... " seni bırakmak isteseydim peşinden gelmezdim" dedi anladım ki kurtuluşum yok ama pes etmedim daha fazla bağırmaya başladım... arkadan gelen sesle ikimizle oraya bakmaya başladık... "bırak kızı"... 

BÖLÜM SONU....
BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ?
SİZCE GELEN KİŞİ KİM? BIRAK KIZI DİYEN?
DİĞER BÖLÜMDE NELER OLABİLİR?
CEMRENİN KORKTUĞU KİŞİ KİM?
CEMRE AİLESİ İLE NE YAŞADI?

İYİ OKUMALAR❤
Dün yorgundum yazamadım bugün yazdım ❤❤