GEÇMİŞİN YÜKÜ (TAMAMLANDI)

GEÇMİŞ

(Bu bölümde çiftler pek olmayacak hatta yok denecek kadar az diyebilirim  çünkü geçmişe değineceğim... Diğer bölümde bütün çiftlere eşit bi şekilde yer vermeye çalışacağım 🤗❤ )

2 GÜN SONRA ;

Cemre hastaneden çıkar eve gelir.... Hazanlar artık trabzona dönme kararı alır.... Hazanın aklı Yağızdadır ama bir yanda da kızının özlemine dayanamaz... Yola çıkmak için hazırlanırlar....

YAĞIZDAN ;

"Cabuk dön sevgilim "
"Döneceğim senin için geri geleceğim Hazan "
Gözlerimi açmamla gördüğüm rüyadan uyandım.
"Hazan..."
Ben ne yaptım , neler dedim sana ; seni tamamen kayıp mı ettim ? Geç mi kaldım her şey için.... Bu sefer izin vermeyeceğim , bitmemize izin vermeyeceğim... "
Evden çıkmasıyla hastanenin yolunu tutmuştu Yağız önce Cemre'nin yattığı odaya girdi ama oda da hiç tanımadığı birisi vardı ; ne Cemre ne Hazan yoklardı. "Nerdesin Hazan Nerdesin"
Boran : "birine mi baktınız?"
Yağız : "Cemre ve Hazan neredeler ?"
Boran : "onlar çıktı hastaneden"
Yağız : "peki şimdi neredeler onları bulmam lazım"
Boran : "siz yakını mısınız ? "
Yağız : "lütfen söyleyin bana neredeler "
Boran : "tamam sakin olun "
Boran Yağız ' a Cemrenin ev adresini verir....
"Burda olabilirler "
"Teşekkür ederim çok teşekkür ederim"
Yağız arabaya binip Boran ' ın verdiği adrese sürmeye başlar.....

********

"Gidiyor musunuz?"
"Evet Masal' ı çok özledim , kaç gün oldu o da özlemiştir "
"Doğru hele annemin yanında keşke getirseydiniz onu da "
"Belki sen gelip görmek istersin"
"O dediğin imkansız işte "
"Hazan hadi hazırsan çıkalım "
"Tamam Nefes ben hazırım "
"Hayde o zaman binin bakalım..... Tahir valizleri bagaj 'a koyar.
"Hazan , Hazan'ım"
Hazan duyduğu bu sesle arkasına bakar....
"Yağız..."
koşarak yıllardır hasretini sürdüğü adama sarılır. İkisi için degişen tek şey zamandır. Birbirlerine duydukları aşk, sevgi, sadakat asla değişmemişti.

GEÇMİŞ ;

Cemreden :

Okuldan çıkıp biraz dolaşmaya o kadar ihtiyacım vardı ki günlerdir yaşadığım kabusu unutmak bunu her şeyden çok istiyordum. Ama yine gelmiştim bu lanet eve... üzerimi değişip ödevlerime başladım bile ama yine o gelmişti artık kapının açılış sesinden anlıyordum korkarak saklanmaya çalıştım.....
"Cemre "
"Yaklaşma uzak dur benden "
"Senden uzak kalamıyorum "
"Yapma ! Ablam o bunu haketmiyor , o seni haketmiyor "
"Ablan evde değil ama çalışıyor akşam gelir "
"Yaklaşma"
Balkona çıkmıştım ama o daha da yaklaşıyordu.... Bir ayağımı aşağıya uzattım ellerimle balkon demirlerine tutunuyordum....
"Eğer bir adım atarsan atarım kendimi gelme yaklaşma " titreyen ağlak sesimle bunları söyleyebilmiştim....
"Sacmalama Cemre gel buraya "
"Hayır ölürüm de gelmem "
"Ya ölmezsen ordan atlayıp sakat kalırsan ne olur "
"Yaklaşma lütfen daha fazla yaklaşma"
"Tamam tamam in oradan "
"Uzak dur , uzaklaş benden "
"Tamam in yeter ki in "
Yavaş yavaş inmiştim ama gözüm onun yaptığı bir hareketteydi bi şekilde uzak tutmalıydım kendimi...  O ise gitmişti şimdilik sadece Hazan ' ı bekliyordum o gelene kadar odamın kapısını kilitlemiş öylece bekliyordum.....

Ertesi sabah ;
Okuldaydım ama aklım hala dün de kalmıştı bugün de aynı eve gidecektim. Aynı şeyleri yaşayacaktım , her gün olmuyor muydu zaten bunlar , Hazanınsa hiçbirinden haberi olmayacaktı kocasını iyi bir insan olarak sanmaya devam edecekti. Tüm bu düşüncelere kapılmışken gözümden yaşlar aktığının bile farkında değildim.. Yanımda en yakın arkadaşlarım Gizem ve Dilan vardı...
Gizem : "Cemre iyi misin neyin var senin "
"İyiyim "
İyiyim derken bile o kadar kötüydüm ki birden hıçkırıklara boğuldum....
Dilan : " canım gel buraya"
Gizem ve Dilan'a sarıldım sadece sarıldım o kadar uzun zaman oldu ki birine sarılmayalı.....
Gizem : "neyin var senin ?"
Nasıl anlatabilirdim ki nasıl diyebilirdim "Eniştem beni taciz ediyor " diye .... Kim inanırdı ki bana kim.
Dilan : "hadi dök biraz içini"
Cemre başından gecen her şeyi anlatmıştı iki sırdaşına... Gizem dayanamayarak sarılarak ağlamasına eşlik etti Cemrenin.....
Dilan : " buna daha ne kadar dayanacaksın "
Gizem : " Dilan haklı gel birilerine anlatalım yardım ederler belki "
"Hayır , hayır kimse inanmaz bana kimse "
Gizem : " ya inanırlarsa ?"
Dilan : " hadi lütfen bak rehberlik öğretmeni seni çok seviyor ona anlatalım bir yolunu bulur "
"Tamam - tamam "
Üç arkadaş rehberlik öğretmeni Türkan'ın yolunu tutarlar.....
"Çocuklar ne oldu?"
Gizem : " hocam biraz konuşsak "
"Tabi buyrun "
Dilan : " Cemre'nin size anlatması gereken şeyler var "
Türkan : " Cemre neyin var iyi misin?
Cemreyse ağlamaktan kan çanagı olmuş gözleriyle bakıyordu anlatmayı çok istese de o cümle çıkmıyordu bir türlü ağzından ya kimse inanmazsa ona ? Ya Hazan Egeye kanarsa ? Ailesinden de olursa ? Cemreyi en çok korkutan şeylerdi bunlar değilse katlanır mıydı Ege ye ? Yaptıklarına ?
Ama korkusu artık bir şeylerin önüne gecmeliydi yoksa Ege durmazdı ve Cemre de bunu çok iyi biliyordu....
Türkan : " Cemrecim hadi canım anlat bana derdini anlat ki yardım edebileyim sana "
Cemrenin gözünden yaşlar birer birer akarken daha fazla dayanamaz ve herşeyi anlatır. Türkansa şaşkınlıkla Cemrenin anlattıklarını dinler sonra sımsıkı sarılır.
"Tamam geçecek canım ama bundan ailenin haberi olmalı , haberi olsun ki sana yapılanları bilsinler senin yanında sana destek olsunlar..."
"Hayır inanmazlar bana "
"Onlar senin ailen niye inanmasınlar "
"İnanmazlar lütfen anlatmayın "
"Olmaz ben bunu musaade edemem hadi siz dersinize gidin şimdi "
Cemre ve arkadaşları sınıfa geri dönerler böylece...
Türkansa ; Sevda , Hazan ve Nefesi arayarak okula çagırır....
Sevda : kesin Cemre bi sorun çıkardı
Nefes : anne belki başka bir şey vardır nerden biliyorsun
Sevda : ben bilirim onu kesin bi yaramazlık peşinde
Hazan : anne yeter geldik işte şimdi öğreniriz
Hep birlikte Türkanın odasına çıkarlar....
Türkan önce kahve söyler sonra ise Cemrenin kendisine anlattıklarını anlatır.
Hazan : ne ? Bu nasıl olur ?
Sevda : yok yok buna inanmam böyle bir şey olmaz
Hazan : ya benim kocam bildiğim o adam kardeşime.....
Sevda : Hazan inanmadın herhalde
Nefes : anne bi dur
Türkan : bakın her ne kadar inanmak istemesenizde tüm bunlar yaşanmış şimdi Sevda hanım siz kızınızın yanında mısınız? Yoksa damadınıza inanmaya devam mı edeceksiniz?
Sevda : siz kimsiniz de bana bunları söyleme hakkını buluyorsunuz ? Kendinize gelin!..
Hazan : Cemre derste mi ? Konuşmak istiyorum
Türkan kafasını sallayıp Cemreyi çağırtmıştı....
Cemre kapıyı tıklatıp içeri girdi....
Hazan Cemreye bakarak konuştu
"Bu doğru mu?"
Cemre susuyordu gözlerini kaçırarak....
Sevda ayağa kalktı
" konuş utanmaz , bu sözler nasıl çıktıysa ağzından aynısını bize de söyle "
Cemre sadece "anne" diyebilmişti...
"Senin bir annen yok artık"
"Sôzlerinize dikkat edin" diyerek araya girmişti Türkan.
Nefes : anne yeter
Cemre oldukça alınmıştı bu söze ailesinden başka kimi vardı ki artık bir ailesi de yoktu Sevda yüz çevirmişti ona biliyordu dönmezdi sözünden , hoş dönse de Cemre nin kırgınlığı gecmezdi... Bir daha eskisi gibi anne kız olmaları imkansızdı gerçi hicbir zaman normal bi anne kız olamamışlardı.
Hazan : Cemre biraz konuşsak özel
Cemre kafasını salladı....
Bahceye çıkıp boş bi banka oturmuşlardı...
Hazan : bu doğru mu ?
Cemre : doğru bunu artık söylemek zorundayım ne sana ne kendime bunu yapamam.
Hazan : Ege o bunu nasıl yapar aklım almıyor nasıl ?
Cemre : inanması zor biliyorum sonuçta bebeğinin babası
Hazan gözlerini kaçırdı Cemre bilmiyordu ki Masalın Yağız'ın kızı olduğunu....
Hazan : bu konunun o çocukla ilgisi var mı ?
Cemre : hangi çocuk
Hazan : işte o konuştuğun
Cemre : onun nasıl bi ilgisi olabilir ?
Hazan : bilmiyorum kafam çok karışık
Cemre : ben senin kardeşinim bana mı o adama mı inanıyorsun?
Hazan : Cemre sana inanıyorum tabi ama bir şey istiyorum onunla yüzleşmeni
Cemre : tamam ama yüzleştikten sonra bi kardeşin olmaz artık çünkü onun sözü olmadan inanmadın bana onun sözüne güvenerekte hiç inanma daha iyi...

(Bu kadar geçmiş yeterli bence 😂)

Şimdi ;

Yağız ve Hazan uzun yıllar sonra birbirine kavuşmuştu. Yağız artık hatırlıyordu her zerresine aşık olduğu kadını hatırlıyordu. Yağız Hazan'ın kokusunu içine çektikten sonra uzun uzun baktı.
"Çok çok özlemişim "
" ben de çok özledim seni görmediğim her an daha fazla arttı özlemim"
"Artık yanındayım hiç bir yere gitmeyeceğim Hazan'ım..."
"Yağız benim sana söylemem gereken bir şey var "
Nedim-Cemre , Nefes ve Tahirse onları izlerler hepsinin gözünden okunuyordu yaşadıkları mutluluk....
"Ee gidemeyeceguz galiba hayde içeri girelim de konuşsunlar bari "
Tahirin lafı üzerine herkes içeri girer.
Cemre Nedimin yanına oturur ve kulağına fısıldar " biz hiç ayrılmayalım sevgilim " der Nedimin yüzünde kocaman bir gülümseme oluşur. " asla ayrılmayacağız kuşkun olmasın sevgilim " diyerek küçük bi öpücük kondurmuştu Cemrenin yanağına ....
Nefes : piştt bizde burdayız
Nedim : sevgilimide mi öpmeyeyim ?
Tahir : ooo sevgilim filan Nefesim bunlar bizden önce evlenir söylemesi
Cemre : oho daha hazan ve yağız var ya bizimki zor
Nedim : nesi zormuş ya
Cemre : ya Nedim
Nefes : bakalım annem ne diyecek bu işe Yağızı hic sevmezdi
Cemre : yapacak bir şey yok kabullenecek illaki

BÖLÜM SONU....

BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ?

CEMRENİN YERİNDE OLSAYDINIZ YA DA YAŞADIKLARINI YAŞASANIZ SİZ NE YAPARDINIZ?

DİĞER BÖLÜMDE NELER OLABİLİR ?

HAZAN YAĞIZA NE SÖYLEYECEK?

GEÇMİŞ KISMI NASIL OLMUŞ ? SAÇMA BULDUĞUNUZ Bİ YER VARSA SÖYLEYEBİLİRSİNİZ? 🤗❤

İyi okumalar...