27. Bölüm

2K 104 29
                                    

Medya:Emre

Güneş'ten

Yüzüme kapanan kapı ile bir süre boş boş durdum ve dolan gözlerimi kırptım. Kapıyı tekrar çalmak istesemde gururum el vermedi ve arkama bakmadan uzaklaştım oradan. Arabama binip binmeme konusunda kafa yorsamda son anda vazgeçtim.

Sahile doğru yürüken Cenk'in davranışları aklıma geldi ve daha fazla kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Ağlaya ağlaya sahildeki banka giderken insanların bakışları umrumda bile değildi.

Banka oturup ağlamaya devam ederken aradan ne kadar zaman geçtiğine  dahi bakmadım. Hiç bir şey umrumda değildi. Cenk'in beni böyle bırakmayacağını biliyorum. Bir şeyler olduğunu da seziyorum. Ama böyle yapması o kızı eve alıp beni böyle üzmesi, kalbimi kırması affedebileceğim birşey değil.

Ağlamaktan kızarmış gözlerimi gökyüzüne çevirdiğimde havanın karardığını gördüm. İçimden kendime söverken hızla ayağı kalktım. Hızlı bir şekilde kalktığım için biraz başım dönsede bir iki saniye sorna düzeldi.

Telefonumu elime alacağımda yanımda olmadığını fark ettim. Eee param da yoktu. Arabam da orda kalmıştı. Omuzlarım yenilgiyle çökerken aceleyle kalktığım banka geri oturdum.

Gözlerimi kapatıp ne yapacağımı düşünürken yanıma oturan biriyle gözlerimi açtım. Yanıma baktığımda daha önce hiç görmediğim bir yüzle karşılaştım. Ona dik dik bakarken bu hareketimden keyif almış gibi güldü. Bu daha da sinirlerimi bozarken konuşmaya başladı.

Rüzgar: Beni tanırsın sanmıştım Güneş.

Tanımak mı? Daha dikkatli yüzüne baktığımda aklıma gelen ismin dudaklarımdan dökülmesine engel olamadım.

Güneş: Rüzgar bu sen misin? Ama sen gitmiştin.

Rüzgar: Döndüm güzelim döndüm.

Jetonum düştüğünde hemen Rüzgar'a sarıldım.

Güneş: İnanamıyorum rüzgar gelmişsin ben dönmezsin sanmıştım.

Bu hallerim onu güldürürken ben ise ona sarılmaya devam ediyordum onu çok özlemiştim. 14 yaşındayken rüzgar babasının ölümünden sonra annesiyle beraber yurt dışında gitmişti.


O günden sonra ondan haber alamamıştık. Rüzgarla biraz daha konuştuktan sonra neden burda yanlız olduğumu sordu.


  Başıma gelenleri ona anlattığımda Cenk'in neden böyle birşey yaptığına anlam veremesede yanımda olduğunu belirtti. Bunlardı anlatırken aklıma cenk gelsede umursamamaya çalıştım.

Rüzgar:Güneş seni evine bırakayım babangil  merak etmiştir.

O an aklıma abimgili Rüzgâra anlatmadığım geldi tam anlatmak için ağzımı açmıştım ki konuşmaya başladı.

Rüzgar: Abilerinden haberim var güneş.

Diyerek susmamı sağladı. Nasıl diye sormak istesemde boş verdim. Rüzgarın arabasına binip yerleştiğimizde Rüzgar evime doğru sürmeye başladı. Evdekileri düşününce hafiften tırsmaya başladım.

Güneş:Rüzgar evdekiler kesin beni öldürecekler.

Dudaklarımı büzüp ona bakarken tebessüm ile bana bakıyordu.

Rüzgar: Korkma yanında ben varım.

Sözleri beni gülümsetirken evin önüne gelmiş olduğumuzu gördüm. Yavaş adımlarla arabadan çıkarken bildiğim duaları okumaya başladım. Kapı zilini çaldığımda iki saniye geçmeden açıldı. Karşımda ki kerem abime bakarken beni hemen kolları arasına aldı.

Kerem:Nerdeydin sen güneş Allahım delirecektim.

Kerem abimin sözleri biran beni duygulandırdığından ağlamaya başladım bu sırada herkes kapıya gelmişti. Herkes bana endişeyle bakarken ben ise hala ağlıyordum. Kerem abim beni kucaklayıp içeri götürdü. 

Beni koltuğa bıraktığın da biraz sakinleşmiştim. Bu sırada gözler rüzgâra döndüğünde batu ve emre hemen ayağı kalktı ve rüzgâra sarıldı. Eee hani benimle ilgilenecektiler. Yüzüm asık, ağlamamdan kaynaklı iç çekişlerim vardı.

Batu:Rüzgar aşkım sen ne yakışıklı olmuşsun be.

Batu rüzgarı süzerken herkesin suratında tebessüm oldu. Rüzgar ve ben hariç. Bir iç çektiğimde bütün gözler beni buldu. Bu sefer kaçışım olmadığını anladım ve her şeyi anlattım.

Herkes bir ağızdan bir söylerken arada birkaç küfür duyuyordum. Özellikle batu çok komik duruyordu. Kerem abim ayağı kalkarken öfkeyle konuşmaya başladı.

Kerem: Cenk piçini öldürmessem neyim.

Batu:Yürü be aşkım.

Diye yersiz bir çıkış yaparken kerem abimin bakışlarıyla yerinde iyice büzüldü.

Güneş:Abi konuyu kapatabilirmiyiz uyumak istiyorum.

Berk abim hızla yanıma gelip beni kucağına aldı.

Berk: Ozaman güneş hanım berk abinin güzel kollarında uyumaya hazır mısın?

Hevesle başımı sallarken berk abimin odasına doğru gittik abim bana pijama getirdiğinde banyoda üstümü giyip abimin yanına kuruldum. Beni sıkıca sararken bugün yaşadıklarımı düşünüyordum. Yavaş yavaş gözlerim kapanırken abimin saçımı öptüğünü hissettim.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Rüzgar;

Rüzgar;

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Abilerim Mi?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin