ÇARE

Adsız

Ben denk geldiğim ve birlikte olduğum insanlar için "Adsız biri" olarak yaşıyorum. Rastgele bir sokağı sırf keşif için girmişken bir anda gördüğüm temizlik abilere kolay gelsin diyen bazen de sırf saçma sapan bir şeye para yatıracağıma üç beş kedi beslerim diyerek bir yığın mama alıp oraya buraya dökerken kedilerle köpeklerle oynayan ve yanımdan geçen insanlar tarafından "Enayi, salak" olarak düşünülen biriyim. Halbuki onlar o kadar düzgün düşünen insanlar ki tek dertleri kendilerini düşünmek. En doğrusu aslında. Çok kıskanıyorum onları çünkü benim yıllardır arasında kaldığım ve hala bir sonuca ulaştıramadığım bir sorunu, kendileri, kendilerine göre olan doğruyu seçmiş ve ona göre yaşamaya devam etmekte olan insanlar. Aslında bir sonuca ulaştıktan sonra bazı şeyleri çözüme ulaştırma derdin kalmadığından rahata ulaşabiliyorsun. Ya da rahata ulaşmış gibi gözüküyorsun... Benden böyle gözüküyor en azından. Ya ben ne bileyim şimdi bunları neden yazdığımı. Ben daha neden yaşadığımı bilmiyorum. Anlatmaya çekindiğimden ve yazmayı sevdiğimden sardım buraya, sana. Aslında yalnız biri değilim ama aksine çevremde çok geniş değil. Az ve öz arkadaşlarım olduğunu düşünürken artık düşünemez hale geldim. Ne doğru, kim doğru? Sahi bir doğrunun yanlışı var mıdır?

Ben bıktım. Ben sadece nefes alabildiğim için yaşama statüsündeyim. Ben sadece nefes alabildiğim için yaşıyor sayılıyorum. Hani düşünüyorum öyleyse varımlar? Düşünmek kimin umurunda? Ben yokum ki. Ben böyle düşünmek istemiyorum. Ben böyle yaşamak istemiyorum. Ben, böyle diye diye eski beni kirlettim işte. Hayat mücadelesi denen bok geldi yapıştı, kokuyor. Aaa ben buraya kendi derdimden bahsetmeye gelmiştim değil mi? Yine genel aynı şeyleri söyledim.  Ben ne yapayım elimde değil. Aman şimdilik bu kadar yeter, sıkıldım. Böyle de pis bir huyum vardır zaten yakında daha iyi anlarsın. Haydi görüşürüz.