Two |Kookmin| ✔️

14

"Hobi, iyi misin?"

"Y-Yoongi, Yoongi..."

Hoseok hıçkırıklara boğulup Yoongi'nin bedenine bıraktı kendini. Kendini Yoongi'nin yanında hep tutmuştu ama şu an bu mümkün değildi.

Yoongi derin bir nefes alıp Hoseok'un saçlarında gezdirmeye başladı elini.

"Hobi, beni hiç affetmeyeceksin öyle değil mi? Gidip seni bu lanet dünyada yalnız bırakacağım için."

Hoseok burnunu çekip başını kaldırdı, Yoongi'nin yüzüne yanaşıp alnını yanağına yasladı. Gözlerini sıkıca yumup derin bir nefes aldı.

Yoongi, yatmadan oksijen maskesini çıkardığı için mutluydu, başını döndürüp derince kokladı Hoseok'un saçlarını. Minik bir öpücük bırakırken gözlerini yumdu.

"Yaşaman lazım, yenilemezsin Yoongi. Yenilemeyiz..."

"Çok yoruldum Hobi."

Hoseok gözlerini açıp biraz yukarı kaydırdı bedenini. Tamamiyle yüz yüze geldiklerinde Hoseok hiçbir şey olmamış gibi gülümsedi.

"Sabah, dışarıda kahvaltı edelim. Hem hava alırsın, iyi gelir."

Yoongi'nin gözleri doldu Hoseok'un dedikleriyle.

"Sabaha uyanamayacağım demiştim Hobi. Planların yarım kalacak."

"Hayır sus, bunu söyleme. Sabah güzelce kahvaltı edeceğiz. Bunu düşünerek uyumalısın."

Yoongi gözlerini kapadı bir süreliğine, ağlamaya bile gücü yoktu.

"Hobi, beni sevdiğini söyler misin?"

Hoseok pes edip göğüsüne yatırdı Yoongi'yi. Saçlarını okşayıp küçük küçük öptü.

"Seni seviyorum."

"Geçen yıllarda da seviyordum."

"Gelecek yıllarda da seveceğim."

O gecenin sabahına ilk Yoongi açmıştı gözlerini. Etrafına bakınıp geri koydu başını yastığa. Dün çektiği acının üstüne bugün uyanamayacağına kesin gözüyle bakmıştı aslında.

Tam karşısında duran duvar saatine baktı, saat altı buçuğu biraz geçiyordu.

Kapı hafifçe tıklatılıp açıldığında Yoongi o tarafa döndü, Hoseok hâlâ yanında uyuyordu.

"Günaydın Yoongi, nasılsın?"

İçeri gelen doktor ile bir süre düşündü Yoongi. Derin bir nefes alıp geri verdi.

"Garip ama iyiyim. Hiçbir ağrım yok, dün gece oksijensiz uyumama rağmen aşırı nefes darlığım da yok. En son öksürdüğüm de dün geceydi."

"Sanırım bu sefer başarıyoruz Yoongi. Biliyorum çok geç oldu ama sanırım bu sefer olacak."

Hoseok, doktorun sesiyle hafifçe gözlerini araladı. Bakışları doktorla buluştuğunda hızla Yoongi'ye baktı. İyi olduğunu gördüğünde derin bir nefes verip kalktı yataktan.

"Hoseok, ilaç işe yarıyor. Başaracağız."

Hoseok gülümseyerek Yoongi'ye baktı. Yoongi gülmüyordu, duygusuzdu yüzü.

"Sevinmek istemiyorum. Bu çok oldu, iyiye gittim; sonra bir krizle daha da berbat hale geldim. Erken sevinip sonra yıkılmak istemiyorum."

"Rahat ve pozitif olmalısın Yoongi. Başaracağım dediğin an başarabilirsin. Kendine inanmaktan sakın vazgeçme, tamam mı?"