Two |Kookmin| ✔️

5

Taehyung

Telefonumun çalışıyla gözlerimi araladım, bugün okul yoktu ki...

Kayıtlı olmayan bir numara arıyordu.

'Alo?'

'Taehyung, benim Jeon Jungkook.'

'Bay Jeon? Numaramı nereden buldunuz?'

'Hoseok'tan aldım, Jimin evde mi?'

'Ay bilmiyoruum, hemen bakacağım.'

Yatağımdan kalkıp koşar adımlarla Jimin'in odasına gittim.

'Jimin uyuyor efendim.'

'Konum atar mısın, size geleceğim. Jimin'le konuşmam lazım.'

'T-Tabii efendim.'

Ah Jimin ah bana hiçbir şey anlatmıyorsun ki...

Konumu atıp Jimin'in yatağının kenarına oturdum. Yine yüzüstü uyuyordu.

"Güzelim, uyan hadi."

Hafifçe saçlarını okşayıp nazikçe seslendim tekrar tekrar. Yavaşça kıpırdanmaya başladığında hafifçe sırtını okşadım.

"Uyandırmak istemezdim ama Bay Jeon'la konuştum, buraya geliyor."  

"Ne? H-Hayır!"

Yatağından kalkmaya çalıştığında çaresizlikle geri düştü. Ağlak bir inlemeyle çarşafına sıkı sıkı tutunduğunda, elimi yine sırtına koydum

"Tae canım çok yanıyor benim. Hareket edemiyorum."

"Yaralara bakmamı ister misin?"

Usulca başını salladığında örtüsünü üzerinden çekip tişörtünü yukarı sıyırdım. Sırtında kırbaç-kemer benzeri izler vardı.

"Jimin, sırtın iz içinde."

"Taehyung, ben artık çok yoruldum."

Sesi yorgun ve mırıltı gibi geliyordu, çarşafı sıkı sıkı tutan elini tutup ona güç verecektim ki bileğinin mosmor olduğunu fark ettim.

"J-Jimin, bileğin."

Başını çevirip bileğine baktığında ben de yüzüne baktım, gözleri zor açılıyordu. Dudağı ise mahvolmuştu.

"Duşa gir istersen, rahatlarsın."

"Elimi bile kaldıramıyorum ki."

"Kıyamam sana, tamam sen yatmaya devam et. Ben senin için ağrı kesici getireceğim."

Cevabını beklemeden ayağa kalkıp ağrı kesici ve su aldım. Jimin'in yanına geri dönüp ilacı içmesini sağladım.

"Bu hale nasıl geldin?"

"Bilmiyorum Taehyung."

"Nasıl bilmiyorsun? Sen sendin..."

Jimin derin bir nefes verip yüzünü elleriyle kapadığı da nazikçe koluna dokundum. Bir anda hıçkırarak ağlamaya bağlayıp bedenini bana bıraktığında şaşkınlıkla sardım bedenini.

"A-Ağlama, ne oldu dün gece?"

"Anlatamam... Anlatamam ki..."

Neredeyse bağıra bağıra ağlamaya başladığında olanağı varmış gibi daha da sarıldım ona.

"Tamam, tamam sakin ol sen."

Kapı zilinin art arda çalmasıyla geri çekilip Jimin'in yüzüne baktım.