Tüm bu dengesizliğin içindeki muazzam denge olmasaydı hayat yaşanabilir olur muydu? Tam her şey bitti derken bir mucize bizi hayata bağlar mıydı?
Küçük bir mucize istiyorum. Senin yanımda olduğun ve benim sadece sana ait olduğum bir mucize. İkimiz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 3
TEHLİKE
Bir armağan, bir mucize olduğu söylenen şu hayatın saçma sapan bir şekilde bitebileceğinden korktum hep. İçimde böyle bir korku varken de hayatın tam da bu şekilde, yani saçma sapan bir şekilde sürdüğünü anlamadım. Asıl bundan korkmam gerektiğini anlamadım ...
Saatlerdir içimdeki cümlelerimle boğuşup duruyordum içimdeki hisslerim beni bir tehlikeye atmıştı farkındaydım ama kurtulabilmem için hisslerime güvenmeliydim evet buradan bir gün çıkacaktım bunu hissedebiliyordum
gözlerimi kapatım öylece içimdeki hislerimle konuştum çünkü doğruyu sana anca hislerin söyleyebilirdi gözümü açtığımda hala simsiyah odada hala kurtardığım çocuğun karşısında duruyordum hala uyuyordu uyurken o kadar masum görünüyordu ki acılarıyla tek başına yaşamış bu insandan bana zarar geleceğini sanmıyordum evet sanırım ben bu çocuğa güveniyordum bu güven beni biraz incitebilirmi orasını bilemiyorum
Yavaşca gözlerini araladı ve uykulu bir ses tonuyla konuşmaya başladı
" S-sen beni mi izliyorsun" dedi tebessüm ederek
Ne diyeceğimi bilmiyordum hafif sert bir cümle ile cevap verdim
" farketiysen görüş alanımın içindesin nereye bakabilirim tam karşımda duruyorsun yanlış anlıyorsan bu senin sorunun" dedim
sert bir ifadeye cevap vermiştim o da bu cevebı hak etmişti
Gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı
" tamam canım kızma alt tarafı şakalaştık " dedi
Ne diyeceğimi bilmiyordum dudağımın altını ısırdım ve cevap vermedim dakikalarca simsiyah odada bekledik bir an önce birileri gelsesde planımızı uygulamaya kalksaydık bekliyorduk iki gündür kimse bu odya uğramamıştı iki gündür hic yemek yememiştik sadece küçük bir sürahi dolusu su vardı o da bitmek üzereydi içimden acaba bu mafya bozuntularından kurulabilecek miydik diye düşünüyordum
Sakinliği bozup konuşmaya başladım aklımda birkaç soru vardı ve ben bu soruların cevabını çok merak etmiştim bu çocuk hakkında hiçbirşey bilmiyordum o da benim hakkımda hic birşey bilmiyordu evet bu işte beraberdik ama ben onun daha isminin ne olduğunu bile bilmiyordum kısacası ben bu çocuğu merak etmiştim .
Ne diyeceğimi bilmiyordum söze nasıl başlamalıydım merhaba ben esen diyemezdim kimsin de diyemezdim o zaman ne diyecektim ben nasıl başlıyacaktım konuya bilmiyordum saatlerce düşünüp durdum tam konuşacaktım ki hemen konuşmaya başladı ikimizde aynı anda konuşmuştuk sonra ortaya karman çorman bir durum çıkmıştı
