Uyumsuz

1. BÖLÜM

Uyumsuz

Sabah yaz tatilinin boşa gitmemesi için erkenden kalktım.

Bugün henüz ismi konulmamış, kendi deyimimle "arkadaş edinememe hastalığı'ımı" yenmek için piyano kursuna yazılacaktım. Belki orada bir kaç arkadaş edinebilirim.

Üstümü giyindikten sonra kahvaltımı yaptım ve çantamı da alarak kapıyı kilitledim, evden çıktım.

Annemi hiç tanıyamadım. Bir tek küçüklüğümden kalma bir iki fotoğraf var. Babam ise şuan biriyle evli. Onlara uyum sağlayamadığım için kendi evime yerleştim.

İnanın bana,böyle her şeydaha kolay.

Yaklaşık bir yıldır bir kitapçıda çalışıyorum.
Beni anlamayan insanlarla vakit kaybetmektense,kitap okuyarak yepyeni dünyalarla tanışmayı tercih ederim.

Piyano kursu eve pek uzak bir yerde değildi. Ah, aslında bakarsanız evimden bir cadde ilerideydi.Yapmayın,benim gibi bir üşengeçten başka ne beklenir ki!

İçerisi gayet hoş dizayn edilmişti. Damalı bir zemini vardı. Az ileride bir sekreter gördüm. Durumu izah ettikten sonra piyano hocamın yanına gitmek üzere yola koyuldum.

Merdivenlerden yukarı çıktım.

Hangi salak bu kadar yüksek bir binaya asansör yapmayı akıl edemez ki?

Nihayet piyano odasına ulaşabilmiştim. İçeride benim yaşlarımda üç beş kız ve köşede de aynışekilde iki üçerkekvardı. Deftere adımı yazdım ve en köşedeki sıraya geçtim.Az sonra içeriye yine benim yaşlarımda bir çocuk girdi.

Bana doğru mu ilerliyordu, yoksa bana mı öyle geliyordu?

Yaklaştı, "Yenisin galiba." Alaycı bir tonda söylemişti. Ona ters ters bakarak cevap vermedim.
"Şuan oturduğun sıra benim sıram, kalkmayı düşünüyor musun, çömez?"
Son kelimeye ayrıyeten vurgu yapmıştı.

"Kursa yeni başladığımiçin bana çömez diyemezsin, burası lise değil yani sen on ikinci sınıf ben dokuzuncu sınıfmışım gibi bir muamele yapamazsın.Hem baksana, benden büyük olduğunu bile düşünmüyorum. Ve sıradan da kalkmayacağım. "

Soluklandım ve cevap vermesini bekledim.
"Peki, öyleyse yanına oturmamda bir sakınca olmaz sanırım. Sonuçta yerimi kapan sensin."
Umrumda olmadığını belli ettirmek için hafifçe başımı salladım ve yanımdaki camdan dışarıyı izlemeye koyuldum.

O sırada ismimin ,söylediğini duydum. Yanıma dönüp baktığımda o çocuk ismimi söylüyordu. Tek kaşımı kaldırıp 'ne var' bakışlarımı gönderdim.

"Piyano çalmak için geldiğini sanıyordum. Sen bakıyorum da camdan dışarıyı izlemek için gelmişsin,"dedi ve güldü.
"Hoca seni çağırıyor gitmeye ne dersin?"

Hocaya doğru ilerledim.
"Merhaba, "
"Merhaba."
"Sanırım yenisin. Seni ilk defa görüyorum. Ben piyano öğretmenin Melis. Başlayalım mı?"
"Olur."
"Bu arada senin adın ne?"
Sıcak bir gülümseme eşliğinde sormuştu.
"Dolunay. "
"Güzel isim."
Bu kez gülümsemekle yetindim.

Yaklaşık yarım saat bana piyano nasıl çalınır onu anlatmakla geçti.

Bittikten sonra her zaman çörek aldığım şirin dükkana girdim. Yeni çıkan çörekler için beklerken birisi daha girdi. Tanıdık bir simaydı.

Ah, tabi ya!Piyano kursundaki çocuk.