Düşüncelerini sil at kafandan.
Ölüm seni düştüğün dipsiz kuyudan kurtarır mı?
Nefes aldığın sürece fırtınalarla dolu yaşantına sana
Güneş'i hissettirir mi?
Eğer yaşamak istiyorsan,
Kendini kandırdığın,
Var olduğuna inandığın her sanrıyı,
Yelkovan on...
Bölüm 1: Cigarettes After U (Senden Sonraki Sigaralar)
-
Hayalleri gömülmüş yaralı bebek., Künyesi bileğinde, kanlı bebek, Kafasının içindeki sesler cehennemi getirmiş bebek, Beşiğinde ölü bulunmuş küçük bebek... Sana birinin ninnisi gerek; O birisi hiç gelmeyecek, pes edene dek.
19 Aralık 2019
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başlangıcın İlk Nefesi, Kıyametin Ağrılı Soluğu
-
"Bir varmış, bir yokmuş..." Sessizlik... Sonumuzu getiren ıssız bir sükûnet.
Dillerden fırlayan, iki dudak arasından intihar eden ağlatı sözlerin sonu hiç gelmedi. "Bugün yanımızda, yanı başımızda, yamacımızda soluklanan insanlar, yarın yok olmuş."
Ufacık bir iç çekiş sesi eşlik etti belirsiz sesin dağılmışlığına. "Bundan seneler öncesinde bir serçenin ufacık dünyasında, şiddeti onun eşsiz güzelliğine tanık olan tüm ruhları ezecek artçı depremler olmuş. Sabah aralamışlar nice günahlara şahitlik eden harelerini; uyanmış, ayılmış, bakmışlar etrafa, şehirlerinin yerini bundan asırlar sonrasındaki insanlığın dahi yüreğini dağlayacak bir enkaz almış. Öyle ki irislerine çarpan çöküntü soltaraflarında taştan farksızını taşıyanlardan ziyade, hassas kalplileri küle çevirmiş. Akabinde serçenin isyankar ağıtını işittiklerinde ona bir ninni okumuşlar sonsuz uykusunu getirebilmek için... Yuva diye yatırdıkları soğuk toprak, mezar; ninni diye dudaklarında oynattıkları, dillerinde pervasızca dans ettirdikleri melodi, Ölüm Meleği'nin kuşku dolu nefesiymiş."
Bir mırıldanış, belki de trajedik haykırış...Neyin nesi olduğunu asla çözemediğim masalsı nidalar yankılanıyordu sanki zihnimin kilidi kayıp, zincirli odalarının içinde. Hissettirdikleri babaannemin radyosundan dökülen, körelmeye yüz tutmuş duyularıma varan birkaç çarpıcı ve içten vecizleri anımsatıyordu. Bir ışık hüzmesinin altında yok edilmiş ruhani varlığım, beyaz çarşafın üzerinde; acizdi şimdi tüm o yüreğe hitap eden, sözlerden.
"Seni nasıl kırdılar Küçük Serçe? Sahi, hiç mi yaşatmadılar sen yüreklerinde, nasıl böyle çabucak senden vazgeçebildiler?"
