Habang ako ay naglalakad may biglang tumawag sa'kin galing sa likod. "Hope!" Ng natanaw ko ito, nakita kung dahan dahan na naglalakad si ma'am Jayme. Isa s'ya sa mga tinulungan ko na magkaroon ng jowa.
Kinawayan ko s'ya at dali-dali itong lumapit. "Ma'am? Kamusta ka na?" Tanong ko ng sy'ay nakalapit.
"Ito" sabay himas sa tsyan n'ya. "May anak na" tawa nito. Na shock ako ng nakita ko ito, mga 7-8 months na siguro yun
"WAHH! May baby ka na, umaygad! Pwede maging ninang?!" Exited na saad ko.
"Iyon nga yung sadya ko eh" natawa kaming dalawa. "Manganganak na'ko this week!" She said.
"Oh may gosh!" Napahawak ako sa aking bibig sa kadahilanang pagiging masaya. "Congratulations Mommy Jayme!" Pagpuri ko.
Natawa naman sya sa aking inasal. "Salamat" she give me a sweet smile.
"Kaya ho pala wla kayo nitong mga nakaraang bwan, buntis po pala kayo" I smiled.
"Oo eh, sinekreto muna namin. Baka kasi maraming maingit, alam mo naman na ang gwapo ng asawa ko. Maraming umaagaw. Baka bundulan ba ako" She chuckle.
"Oo nga ho, ang ganda ng lahi n'yo ma'am, baka yan paglabas" Turo ko sa kanyang tsan "Tsak madaming manligaw jan" biro ko.
"Na'ko! Yan nga yung ikinatatakot ko eh" pagsasabay n'ya sa biro.
Magsasalita pa sana ako ng, narinig ko na tumunog ang bell. Nagalala ako at tiningnan ko ang wrist watch, di ko namalayan na ala 1 na pala.
"Hala! Ma lelate na'ko sa first subject ngayon!" Mahina saad ko, pero alam kung narinig ito ni ma'am.
Napakagat ako ng labi bago nagpaalam. "Ma'am? P-pwede na po ba akung tumuloy na? May klase pa po ako eh" pagpaalam ko.
Nakita ko s'yang tumawa at tumango, nag bow ako bago umalis.
Agad akong naglakad ng mabilis pero narinig kung tinawag ako ni ma'am kaya huminto ako at hinarap ko s'ya.
"Ano po yun ma'am?" Tanong ko.
Bahagya s'yang natawa. "Hay, you never change Hope, that's why i like you" she said out of the topic. Tiningnan ko s'ya ng may question na nakapinta sa aking mukha. "Gusto ko lang sabihin na. Salamat. Salamat sa mga ginawa mo, mga sinakripisyo mung oras para lang magplano kung pano ko makukuha si Jameson. And thank you for not changing and always our hope" she bowed. Agad akung naalarma dahil buntis s'ya, baka maipit yung bata. Agad ko s'yang pinatayo at inayos ang kanyang damit na nakunot. Narinig ko sya na natawa. Kaya binigyan ko sya ng ngiti hanggang tenga.
"Oh sya! Umalis ka 'nat mag aral, baka di ka maga graduate n'yan" biro nito.
"San po kayo punta? May kasama kayo?" Pagiiba ko.
"Oo, kasama ko si Jameson. Nasa faculty office lang, naghihintay sa'kin" napatango lang ako.
"Ah, sige ma'am. Iwan ko na po kayo dito, 15mins late na'ko" pagtawa ko at tiningnan muli ang wrist watch.
Tumango s'ya at nagpaalam na din, hinintay ko munang mawala sya sa aking paningin bago umalis.
Ng nakarating ako sa may Architect building, madadaanan ko ang room ni kuya. Pero alam ko namang wla silang klase ngayon, nabalitaan ko kasi na pumunta daw sila sa beach kasama yung mga classmate at teachers nila. Despedida daw sa mga gagraduate na ng collage.
Nagpatuloy akung naglakad, medjo minadali ko ang aking lakad dahil na realize ko na late na talaga ako.
Mga 9kilometro na distansya sa'kin ay nakita ko sila kuya at mga tropa n'ya na naglalakad at nagkakatuwaan. Bahagyang napabagal ako ng paglakad dahil sa hiya, hindi parin kami okay ni kuya hanggang ngayon.
Aatras na sana ako para bumalik sa dating daan at sa likod na lang ng gym dadaan pero tinawag ako ng isa sa mga kaibigan ni kuya.
"HOPE!" Tawag ni Warem. Isa sa mga putanginang kaibigan ng kuya ko, s'ya yung feelingerong gwapo pero mukha namang kugmo.
Napa sirado ko ng wala sa oras ang kamao ko dahil sa galit. Kahit kailan pahamak talaga tung si Warem, di ko alam kung abo lang yan sa s'ya world or isang gorilla sa amazon.
I face him giving a bad vibes, and hoping that he feels it!
Lumapit sila sa gawi ko. "Oh! B'at ka bumalik sa dating dinaanan mo?" Tanong nung gorilla.
"Pakelam mo" Sagot ko.
"Oy Hope! Ang harsh mo ha!? Meron ka ngayon?" Singit nung pangit nyang kibigan, tumatawa na biro ni Zac. Isa din sa mga Ape's na kaibigan ng kuya ko. Sya yung athlet sa groupo, feelingerong din yan.
Inirapan ko lang sila at dahan-dahang tumalikod para umalis, i can't stand with their jokes. Plus nandon pa si Kuya.
Hindi pa ako nakakahakbang ay biglang tinawag na naman ako "Hey Hope!"
I clear my throat. "Ano... K-kuya?"
Hinarap nya muna ang kanyang mga kaibigan bago humarap sa'kin. Nakita kung hinayhinay na umaalis yung mga kaibigan nya at kami na lang ni kuya ang naiwan.
"Mag usap muna tayo" may atoridad ang kanyang boses.
Tiningnan ko muna sya bago tumango.
Tinuro nya ang bakanteng upuan sa may ilalim ng Narra para don mag usap ng masinsinan.
He cleared his throat before he speaks. "Ah, i know that this past few weeks we've been so off, and i want to clarify things to you" panimula n'ya.
Nakinig lang ako habang kinakain yung tinapay na binili ko kanina.
"I've been over protective to you when it comes to boys" he chuckled. "I hope you understand that... Lalot lalo na pag si CJ yung pinaguusapan"
Tinaas ko ang aking ulo ng marinig ko ang pangalan ni Gerald. "What do you mean?"
He smiled a lil bit. "Hindi nakakabuti sayo si Gerald, kung ano man ang nasa inyong dalawa... Pls, cut it off"
Tumaas ang kilay ko. "Dont start!" Pagbabanta ko.
"I wont!" Pagdedepensa n'ya.
Tumango ako. "Whats the catch?"
"None!" Depensa na naman nito. "Im here. To. Say... Sorry." Pag isa isa nya sa kanyang salita.
Nagisip muna ako, kung ano ang isasagot. "Hmm?" Hinimas himas ko ang aking baba na para bang may malalim na iniisip. "Fine... Your sorry" I claimed.
"Really?!" Kumislap ang kanyang nga mata.
"Yes? I guess" I feel so awkward. "Why are you so... Happy?" I asked
He smile wide.
I never ever seen him smile widely.
Napakamot sya sa kanyang ulo na para bang nahihiya. "Masaya ako dahil okay na tayo" he smiled again, i smiled back.
"Tara na nga lang" tumayo kami at nag akbayan.
KINAWAYAN n'ya ako. Mas una kasi ang classroom nila kaya mas una s'yang pumasok. Tumango lamang ako at nagpatuloy ng naglakad patungong classroom.
My kuya isn't that type of guy na gentleman, kung kaya mung maglakad hahayaan ka lang n'ya. He's protective alright but he knows his limits, his not that possessive type.
YOU ARE READING
The Human Cupid
أدب المراهقينIts hard for me to understand why the hell is everyone who knows me always call me... HUMAN CUPID