The Moon's Twilight(COMPLETED)(HALFYNX SEASON 1)

Chapter 14

"Wolf"

(UNFURNISHED CHAPTER)(1)

"Gusto mo ba na wag na tayo pumunta?"Nagaalalang tanong ni Cassandra, lahat sila ay nasa kwarto ko. inaalalayan ako ni Sylvia ng tubig na mapabaling ako sa salamin.

The refleksyon went back to me, Unti unting my namuong luha as mga mata ko, I want to forget what happend, what I saw is like a parasite it won't leave my mind.

Namatay ba ako? P-pero papaano? Paano ako nabuhay halatang halata sa mga mata ko ang pagod at pagiyak sa refleksyon na Lumabas sa salamin.

Why did I hurt myself...? Bakit nakaya ko un sa sarili ko...? Ipinikit ko ang mata ko at pinunasan ang mga luhang lumalandas sa aking pisngi.

"W-wag na"Napasinghot ako"Kaya ko naman"

"Sobrang sakit ba ng ulo mo kaya ka umiyak?"nagaalalang tanong ni Rious, nagpilit ako ng ngiti at tumango.

Ayoko sabihin sakanila ang nakita ko, it might affect them baka kung ano pa ang mangyari kapag sinabi ko sa kanila.

Natatakot ako, kung nung una ay gusto Kong malaman ang totoo sa buhay ko ngayon parang nawawalan na ako ng gana alamin, I don't want to know now.

I looked at my arm, tumataas ang balahibo ko sa bawat paghimas, bawat himas ay bumabalik sa akin ang aking nakita, the flowing blood from the cuts that I make i bit my lowerlip to stop my heart that won't stop beating. sa kaba at pangnginig ng kamay ko tinigil ko ang paghimas.

"Masakit ba?"Hindi ko napansing tumabi na pala sa akin si cayden, mahinahon akong umiling he sighed"sabihin mo lang k-kung uhh hindi na tayo pupunta"my konting kaba sa boses niya bakas din ang pagaalala.

"Ikaw naman kasi"biglaang nanisi si cassandra"if we didn't pressure her hindi sana sasakit ulo niya"she rolled her eyes. It's not true it was not his fault.

Cayden didn't give any glance to his sister.

I sighed, pansin kong titig na titig si cayden sa akin na parang sinusuri ang aking mga galaw. napakurap akong nakatingin sa kanya he sighed, as if he's getting irritated.

My eyes followed him ng tumayo siya at walang paalam na mabibilis ang bawat hakbang na lumabas sa kwarto.

I Shook my head lightly when I lost his sight, axel and rious was about to follow him.

"Cass Divina"sabay na nagpaalam ung dalwa, nagbaba ako ng tingin.

a thought  encircled my mind, papaano kung si draven ang dahilan kung bakit ako naglaslas? tumaas ang aking balahibo at unti-unti akong tinatakasan ng dugo, my breathing became uncortable.

No... ipinikit ko ang aking mga mata. I'm trying to calm myself, if I ever did that for a guy like him why? a-anong ginawa ni draven para gawin ko iyon sa aking sarili? 

Did I really loved him that much?

"divina"tawag sa akin ni sylvia dahilan upang mapukaw ang iniisip ko"do you need medicine?"she asked I shook my head, their's no use for medicines I'm not feeling any ache in my head ayoko lang talagang sabihin sa kanila dahil baka bigyan pansin pa nila iyon.

I don't want to give it more attention, I'll just let it be memories are like waves, traveling on the deepest surface of the ocean finding a shore. naniniwala akong maalala ko ito sa tamang panahon.

bakit ba kasi bumabalik sa akin itong mga to? Kung sana nabura nalang edi hindi na ganito.it's selfish to think of it. pero hindi pa naman buo ang mga alaala ko Divan don't make excuses for yourself, it's wrong and it's selfish.