Di atas kanvas putih
Aku cuma tahu mencorakkannya
Dengan perasaan
Yang gembira itu kuning
Yang sedih itu biru
Yang marah itu merah
Yang takut itu ungu
Yang membuatku geli dan jijik itu hijau
Aku tidak bisa mencorakkan dengan warna yang ada di palet putih itu
Dengan perasaan
Semua akan menjadi seni
Di atas kanvas putih kuDan
Perasaanku sentiasa tidak salah
Apa yang aku rasa tidak salah
Aku tidak perlu berasa bersalah
Itu aku
Aku yang sedang mencorakkan kanvas
Menjadikan hidup lebih berpengertian, berpengajaran dan takkan mengulangi kesilapan atau corak yang samaDi saat akhir hayat
Aku akan gembira kanvas ku menjadi seni terunggul
Dalam hidup ku yang sudah lanjut
Dan akan ke tempat baik
Selepas dunia~ calicotasyamochi
YOU ARE READING
Puisi Lembah Teratai
PuisiSebuah hidup perlu istirahat Bersama bait yang menyentuh jiwa🥀 Rank 7 March