Diabolik Lovers - Księżyc nad Gwiazdami - HDB (Haunted Dark Bridal)

Prolog

 Tsuki Neko to prawie pięcioletnia dziewczynka, która ma dość normalne życie, patrząc na jakich standardach żyje, a były nimi takie rzeczy jak: służba, średniej wielkości rezydencja i rodzina, która pochodziła z arystokracji.

 Piąte urodziny dziewczynki były dość wyjątkowe, zważając uwagę na fakt, że nie tylko jej rodzina, a również znajomy z pracy ojca i jego szóstka synów, którzy byli już w wieku nastoletnim, co fioletowowłosą dziewczynkę dziwiło, ale nie w złym sensie. Niebieskooka polubiła chłopaków, co bardzo ucieszyło jej ojca.

 Tak, przez dwa lata, w dzień w dzień, bracia Sakamaki przyjeżdżali codziennie zajmować się dziewczynką, ale co ją zdziwiło, przestała uczęszczać do przedszkola i już nigdzie nie wychodziła, dostała domowe nauczania. I tak przez dwa lata nastoletni chłopcy musieli zajmować się dzieckiem.

 Po dwóch latach bracia nagle zniknęli, a słuch o nich w rezydencji zaginął, ale ten czas nie wrócił do normalnego, tylko na całkiem inny. Fioletowowłosa przez dziesięć lat była uczona wielu rzeczy, takich jak: granie muzyki klasycznej na skrzypcach, posługiwanie się zastawą stołową, co dziwniejsze była zmuszana do oglądania meczów koszykówki. Co Tsuki dziwiło w rezydencji pojawiło się mnóstwo krzyżówek, a ojciec pozwalał jej na wszystkie lalki. Ale inne rzeczy, na które miała ochotę, nie pozwalano jej z wyjątkiem gotowania, ale i to miało swoje zasady, czyli musiała najpierw się nauczyć paru dań, a potem mogła robić to, co chciała. Było mało rzeczy, których lubiła i sama na chodziła, a były nimi: język francuski i włoski i szycie.

 Jej ojciec Rokuro kazał jej być taką kobietą, jaką były ideały z poprzednich wieków. Ale jeśli zrobiła choćby najmniejszy błąd była zmuszana do ciężkich prac.

***

 Tsuki obecnie ma już siedemnaście lat, a jej matka ciężko zachorowała, przez co wyjechała na wieś do swoich rodziców. Kiedy dziewczyna w okularach siedziała w ogrodzie czytając książkę i popijając herbatę, do momentu, w którym nie przyszedł jej ojciec i przerwał jej czynności relaksacyjnej.

 – Czy pamiętasz rodzinę Sakamakich? – zapytał, jakby to było czymś oczywistym (choć było). Dziewczynę zamurowało.

 – Owszem. Byli dla mnie jak bracia.

 – To dobrze. – mruknął.

 – A czemu się mnie o nich pytasz? Nie widziałam ich dziesięć lat.

 – Ponieważ będziesz musiała zamieszkać u nich.

 – A czemuż to?

 – Otóż dlatego, że twoja matka od dawna ciężko choruje, a ja nie mam czasu, aby się tobą zajmować. – córka wyczuwała w tych słowach kłamstwo, ale wolała kontynuować rozmowę.

 – Dlaczego miałabym mieszkać u Pana Sakamaki'ego, a nie u kogoś z rodziny lub z bliskich przyjaciół? A po drugie, potrafię się już sobą zająć, więc nie masz się czym martwić. No i jeszcze jest służba.

 – Nie pamiętasz już, że pan Sakamaki jest moim przyjacielem i bardzo nam pomógł?

 – Pamiętam...

 – A po drugie, nie będziesz mieszkać z nim, a tylko z jego synami.

 – No tak, ale... - zabrakło jej słów.

 – Masz trzy dni na spakowanie się, więc idź się pakować.

 – Na jaki czas mam tam zamieszkać?

 – Na stałe.

 – A czy wszystkie moje mam zabrać razem ze sobą, czy potem je przywieziesz?

 – Weź najważniejsze, a potem resztę ci prześlę.

 – No dobrze... – wstała i wzięła ze sobą książkę.

 Dziewczyna zaczęła się pakować, do walizek włożyła swoje ulubione ubrania, książki i jeszcze kilka rzeczy.

 – Mogę ci na chwilę przeszkodzić? - spytał ojciec.

 – Tak...

 – Masz. – podał jej pakunek.

 – Co to?

 – Prezent od mamy.

 – Dziękuję... – powiedziała z utkwionym wzrokiem na prostokątne pudełko.

 – Zawsze chciałaś mieć na imię ,,Luna", prawda?

 – Tak.

 – To teraz je masz. Już ci nie przeszkadzam. – powiedział obojętnie i wyszedł.

 Dziewczyna otworzyła pudełko, w którym był srebrny nóż z łączącym ametystem, różowym klejnotem i złotą rączka, na której zakończeniu był szafir.

 – Widzisz Alfred? – odwróciła się do klatki ze swoim nietoperzem. – Chyba jednak nie jest tak źle... – powiedziała z uśmiechem Luna.