Όλα Ξεκίνησαν Από Μια Φάρσα

Κεφάλαιο 4

Anastasia's Pov

Ξύπνησα σήμερα 12 το μεσημέρι μιας και είναι Σάββατο.

Σηκώνομαι, πάω στο μπάνιο πλένω την όμορφη μούρη μου (#not) και πάω στη κουζίνα.

Δεν είναι κανείς στο σπίτι;

Πώς και έτσι;

Πάντα είναι κάποιος εδώ τέτοια ώρα.

Τέλος πάντων, μπορεί να πήγαν για καφέ.

Βάζω σε ένα μπολ τα αγαπημένα μου δημητριακά με βρόμη και κομμάτια σοκολάτας και μετά το γάλα. -Όχι πείτε μου ποιος κάνει το αντίθετο να μου δώσει εξηγήσεις.-

Τελειώνω με το πρωινό και πάω πάλι στο δωμάτιό μου, και βρίσκω κάτω από το γραφείο μου την σχολική μου τσάντα.

Την ανοίγω, και βγάζω κάποια από τα βιβλία. 

Παίρνω το πρώτο που τυχαίνει να είναι νεοελληνική γλώσσα, από ότι θυμάμαι μας είπε να γράψουμε, τι σημαίνει ο έρωτας κατά την γνώμη μας. 

Ότι να' ναι.

Δεν ξέρω τι να γράψω σε αυτό το θέμα.

Δεν έχω ερωτευθεί ποτέ. 

Το βάζω στην άκρη και συνεχίζω να ψάχνω τα βιβλία.

Βγάζω μαθηματικά.. Μας έβαλε 4 ασκήσεις. Της ολοκληρώνω μετά από μια ώρα.

Ευτυχώς δεν έχουμε άλλα μαθήματα για την Δευτέρα.

Ακούγετε ο ήχος της πόρτας και κάποιες κουβέντες από το σαλόνι, βγαίνω από το δωμάτιό μου να δω ποιος είναι.

ΌΧΙ

ΌΧΙ

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ

"ααααααα" ουρλιάζω βλέποντας τον αδερφό μου να μπαίνει μέσα στο σπίτι με τους γονείς μου να τον ακολουθούν με τις βαλίτσες.

Αφού μπήκαν όλοι μέσα και έκλεισαν την πόρτα, τρέχω με φόρα πάνω στον αδερφό μου και με παίρνει αγκαλιά.

Πόσο πολύ θα ήθελα να είμαι σε αυτή την ζεστή και τρυφερή αγκαλιά του κάθε μέρα.

Τον λατρεύω.

"Πότε ήρθες;" τον ρωτάω αφού κάτσαμε όλοι στους καναπέδες του σαλονιού.

"Ελλάδα πριν μία ώρα, σπίτι πριν ένα λεπτό" μου απαντάει με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

"Αα για αυτό λείπατε εσείς;" γυρνάω προς τους γονείς μου.

"Ναι και προσπαθήσαμε να σε ξυπνήσουμε πολλές φορές αλλά το μόνο που καταφέραμε είναι να σε κάνουμε να βρίζεις ακόμα και στον ύπνο σου" μου λέει ο πατέρας μου.

"χαχαχα" γελάει ο αδερφός μου και με παρασέρνει και εμένα, και καταλήγουμε να γελάμε οικογενειακώς.

"Ρε Κωνσταντίνε γιατί δεν ειδοποίησες ότι θα ερχόσουν;" ρωτάω.

"Σε πήρα τηλέφωνο χθες, αλλά δεν το σήκωσες και φαντάστηκα ότι ήσουν απασχολημένη, μετά από λίγο σε ξανά πήρα και δεν το απάντησες πάλι, οπότε πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά και κανονίσαμε να έρθουν να με πάρουν από το αεροδρόμιο" μου απαντάει.

"οου την πρώτη φορά που με πήρες δεν το σήκωσα επειδή έκλειναν τα μάτια μου από την νύστα και την δεύτερη δεν το άκουσα γιατί κοιμόμουν" του απολογούμαι

"Για αυτό τον λόγο λοιπόν, η τιμωρία σου είναι να περάσεις μία ολόκληρη εβδομάδα με τον αδερφό σου!" μου λέει σαν τιμωρία

"Ναιιιιι, αν οι τιμωρίες σου είναι έτσι τότε θέλω συνέχεια να μην σου σηκώνω το τηλέφωνο" του λέω γελώντας και ακολουθεί και εκείνος.

[...]

Η ώρα είναι περασμένες 4 και μόλις τελειώσαμε το μεσημεριανό μας.

"Εμείς θα πάμε να ξαπλώσουμε, εσείς κάντε ότι θέλετε" μας ενημερώνουν οι γονείς μας και αφού τους βλέπω να φεύγουν, γυρνάω το κεφάλι μου προς αυτόν.

"Πήγαινε στο σαλόνι και κάτσε, εγώ θα πλύνω τα πιάτα και θα έρθω"

Πλένω τα πιάτα, που δεν παίρνουν πάνω από 10 λεπτά και τρέχω με μεγάλη ταχύτητα στη αγκαλιά του.

"Μου έλειψες μικρή"

"Και εμένα μου έλειψες μεγάλε"

Ακούγετε ο ήχος των ειδοποιήσεων του κινητού μου και βλέπω ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό.

Το μήνυμα έλεγε:

++++++++++

Αν σας άρεσε το κεφάλαιο πατήστε το αστεράκι κάτω αριστερά και αφήστε σχόλια

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο

Bye bitches 💩💣