four (or five) reason for kidnapping Tony Stark | stony

chapter 2

Tony Stark, insanların onu kaçırmak istemesinin dört nedenini biliyordu. Pekala, tamam, beş, ama bu noktada, dünyanın kötü pisliği sadece dört tanesini yakalayabilirdi. Beşincisi ve Tony her zaman bunu bekliyordu, çünkü hey, hayatı bu kadar tuhaftı, onu bir tür seks köleliğine satacaklardı. Henüz gerçekleşmemişti ama bu pek bir şey ifade etmiyordu.

Yüzbaşı Amerika'nın dünyayı kurtardığı ve Tony'nin, ödül olarak onunla uyumasını talep ettiği de tekrar eden bir fantezisiydi. Tony, kendisi gibi vatansever bir Amerikalı olduğu için teslim olmaktan başka seçeneği kalmayacaktı. Şevkle. Tamamen Amerikan halkının ve dünya vatandaşlarının iyiliği için, elbette, çünkü Tony tam da böyle bir adamdı. Demokratik sürecin kararlı bir katılımcısı, özellikle de çıplak bir Steve Rogers'ı içerdiğinde.

Şimdilik, bir kötü adam Tony'nin hünerli ve becerikli aşık, ve/veya Yüzbaşı Amerika fetişi olduğu, ününün farkına varana kadar Tony Stark'ın kaçırılmasının
-sözümona- dört nedeni vardı.

Birinci sebep en kolay, en aptalca ve en çok karşılaştığı sebeptir: basit fidye talebi.

Tony, tek oğullarına pek bağlı olmayan zengin ve güçlü insanların oğluydu, ama politik olarak, birisi altı yaşındaki çocuğunu aldığında, onu geri almak için para ödemenin toplumun onlardan beklediği şey olduğunu anlayacak kadar bilinçliydi. Çoğu zaman ve evet, Tony çocukken 'çoğu zaman' yanıt verecek kadar adam kaçırma olayları yaşandı, talep yapıldı, ödeme devredildi ve Tony, bir önceki günden biraz daha travma geçirerek geri döndü.

Yaş açısından çift haneye ulaştığında, travma yaşamayı bıraktı ve sıkılmaya başladı. Ve Tony sıkıldığında, sinirlendi. Erken ergenlik çağına geldiğinde daha kötüydü, kimse için iyi bir yaş değil, özellikle Tony için iyi bir yaş değildi. Beyni; çentikli uzuvları, keskin dili ve kontrolsüz duygusal sorunları için çok büyüktü. 'Aptal' ile 'intihara meyilli' arasında bir yere düşen şeyleri zevkle söyledi ve yaptı.

Çoğu insan ondan kurtulduğu için çok ama çok mutluydu. Dikkate değer bir olayda, fidye ödenmeden serbest bırakılmış ve en yakın polis karakoluna otostopla siyah gözü, çatlak dudağı, öfke, acı ve kaçmayı körükleyen hırıltılı bir kızgınlıkla gelmişti. Polis, kaçırılma olayından asla haberdar olmadıkları için, onunla ilgilenmeye hazır değildi ve on iki yaşındaki Tony, Çavuş'u görev başında soğuk havaya soktuğunda, kendisini bir hücrede bulmuştu.

Çeyrek yüzyıl civarında hızlı ileri sarılınca Tony Stark bir kez daha lanet bir sandalyeye bağlı olarak uyanmıştı ve yalnızca, bunun telafi edilmesinin yalnızca tek yolu, Steve'in içeri girip garip taleplerde bulunmasıydı. Tony sonucun bu olacağını tahmin etmemişti, ama hayal kırıklığına uğramış ve sıkılmıştı ve kendine karşı dürüst olursa eğer bu saçmalığın bir faydası yoksa, aşağılanmıştı.

Çünkü daha iyi bir suç sınıfı tarafından kaçırılmaya alışmıştı. Hayatının bu noktasında, resmi olarak büyük bir balıktı ve bu, AIM veya HYDRA veya Kingpin'in adamları, hatta Dr. Doom'un silahlı 'diplomatik birlikleri' anlamına geliyordu. Bir adam kaçırma açısından hak ettiği şey buydu, bu amatör saat saçmalığı değil. Gerçekten, bu hem onlar hem de kendisi için utanç vericiydi.

Uyandıktan sonra muhtemelen hala Viyana'da, lanet bir depoda, olduğunu fark etmesi yaklaşık beş dakika sürmüştü, gerçekten, neydi bu, bir saklanma yeri edinin, gerçek bir yetişkin organizasyonu gibi davranın. IRON MAN'I kaçırdınız ve HALAT ile tahta bir sandalyeye bağlıydı, aman Tanrım, HALAT kullanıyorlardı ve ağzında bez vardı, Tanrım. Tony ağırlığını değiştirdi ve sandalyenin hareket ettiğini hissetti ve sadece başını duvara vurmak istedi.

Özellikle de nöbetçi bile bırakmadıkları için. Onu odada yalnız bırakmışlardı, normal bir oda, terk edilmiş bir ofis gibi görünüyordu. ve her yerde bir şeyler vardı, mobilya ve depo zeminine bakan cam panelli pencereler vardı ve hassiktir ama, bu adamlar bu konuda inanılmaz derecede kötüydü, başka bir iş alanı bulmaları gerekiyordu çünkü Tony Stark'ı eşyalarla, potansiyel silahlar ve bıçaklarla dolu bir odada bırakmışlardı. Tony pencerelerden görebildiği şeylerle şehrin yarısını çıkarabilirdi, İsa, aslında bu aptallar için utanıyordu.