four (or five) reason for kidnapping Tony Stark | stony

chapter 8

Zırha erişmesine izin veren herhangi bir problemleri yok gibiydi.

Tony  belki teorisini ortaya attı, çünkü çok kaba bir durumdaydı. Belki de silah sistemlerinin kolayca tamir edilebileceğini anlamadıkları için. Belki de evinden çok uzak olduğu ve o kadar izole olduğu için bu lanet şeyi kullanmaya teşebbüs etmek intihar olurdu.

Muhtemelen bu son seçim. Kabul etmekten nefret ettiği kadar.

Tony, zırhı fırlatmadan çok önce atılmış olan devreden biraz daha fazla ses çıkarmaya çalışarak devrenin üzerine eğildi. Pek bir şey beklemiyordu ama denemesi gerekiyordu. Sonuçta, denemeyi bırakır bırakmaz, uzanıp öleceğini hissetti.

Kavga etmeden yere düşmesi imkansızdı.

Ve bu bir kavgaydı. Her şey bir kavgaydı. Her şeyi sıfırdan öğreniyordu, tek haneden beri yaşamadığı hayal kırıklığına uğramış bir cehalet duygusu. Her şey tanıdık değildi, her şey daha iyi bir kelime olmadığı için uzaylıydı. Araçlar, yazı, numaralandırma sistemleri, dil, her şey bir mücadeleydi ve Tony hüsrana uğradı, iyi iş çıkaran bir Tony değildi.

Elindeki aleti sıraya fırlatarak küfretti. "Siktir et," diye mırıldandı. "Hadi bu köpeği ateşleyelim ve ne olacağını görelim."

Laboratuarın etrafında uzaylılar doğruldu, hareket etti, taburelerde büküldü ve Tony gömleğini yukarı kaldırırken ayakta durarak ark reaktörü ile elbisenin merkezi işlem sistemi arasındaki bağlantıları elindekiyle yaptı. Umut ederek, dua ederek dişlerini gıcırdattı ve sadece birkaç saniye gecikmeyle sistem başladığında rahatladı.

"Hadi, hadi," dedi Tony, kalan eldiveni takıp miğfere uzanarak. Arkasından gelen teller ve Frankenstein benzeri bitler, bilgisayar devreye girerken kontrol etti. Fazla değildi, temel bir kontrol sistemi ve Jarvis ile iletişim kuramadığı zamanlar için soyulmuş bir HUD. Bir an için, Jarvis'in sesinin her nerede olursa olsun ona ulaşacağını ummuştu, ama sadece sessizlik ve zırhın zayıf bir uğultusu vardı.

Sessizlikten bıkmıştı. Anlamadığı sözlerden bıkmıştı. "Bakalım hala buna sahip miyiz?" diye mırıldandı Tony ve kendi küçük hoşgörüsünü, yaptığı aptallığa söverek sistemde dolaştı, ama ne olursa olsun, sadece birkaç konser depolama alanı kaplamıştı.

Bir avuç uzaylının elleri kulaklarının üzerinde duruyordu, ama çoğu sadece kafası karışıktı, gözlerini kırpıyordu. Tony, kalemi eline alırken ve orada bulunan sayfalarda hesaplamalar yapmaya başlarken, araçları yolundan çekerek döndü. Omzunun üzerinden bakan bir uzaylı yaklaştı. "Bir ekmek kızartma makinesi istiyorsun, sana bir yapay zeka yapmam gerekiyor." diye açıkladı Tony, müziğin gücü üzerine bağırarak. Başını çarptı, kalçalarını salladı, hareket etmek iyi hissettirdiği için hareket etti, özgür hissetti. "Yapay zeka istiyorsanız, programlamaya başlamam gerekiyor ve bununla ilgili sorunun ne olduğunu biliyor musunuz? Bilgisayarım yok. Eminim kullanabileceğim bir şey vardır, ama gerçekten, burada ne yapmam gerekiyor? Bir şeye ihtiyacım var, herhangi bir şeye ihtiyacım var- "

Bir şema katmanı koydu ve uzaylı doğruldu, seslendi ve diğer ikisi yanlarına geldi, cüppeleri arkalarında dalgalandı. Ne yaptığını tartışmaya başladılar ve aniden birisi Iron Man zırhının parçalanmasının hologramını çağırmaya başladı. Tony biraz geriye çekildi, ama onlar onun yanından geçtiler, etrafına uzandılar, bilgi satırlarına dokunarak holografik temsili parçalara ayırdılar.

Birkaç kişi daha yaklaştı ve Tony, hareketli yüzler yaklaşırken etrafına baktı. Omzuna bir dokunuşla başını döndürdü. Oradaki uzaylı tanıdık geliyordu. Tony kaşlarını çattı ve uzaylı bir kahve fincanı uzattı. Tony aldı. "Beni odamdan çıkaranlardan biriydin, değil mi?" diye sordu, bir taburenin kenarına kalçasını yaslayarak, uzaylılar zırh ile ekmek kızartma makinesi arasındaki bağlantıyı bulmaya çalışırken kalemi parmaklarının arasında çevirerek sordu. "İkinci koruyucu." Kahve sıcaktı ve mükemmel demlenmişti. Tony kaşlarını çattı. "Dinle, Starbucks'ın bu günlerde her yerde bir yeri olduğunu söylemenin çok büyük bir şaka olduğunu biliyorum, ama burada yaptıklarından içtenlikle şüpheliyim. Nasıl-"