De lotsbestemming.

Van je leren afbijten is hard.

Ik zat in de klas naast Piper en Annabeth.  We zaten in les geschiedenis. Het ging over de griekse mythologie. Tot mijn grote verbazing wisten ze op alle vragen een antwoord en het was nog correct ook. Toen de les gedaan was waren we op weg naar de kamer.  Er was een groepje jongens dat ons de hele tijd volgde.  Ik hoorde ze zeggen. " Wie als eerste een van die meisjes om zijn vinger draait krijgt 250 euro van mij. En als ik win krijg ik het van iemand anders. " Ok deal!!  We stopten even bij een waterkraantje om wat te drinken.  De jongens kwamen bij ons staan. Goed opletten Lena, zei Annabeth.  Dit word echt grappig.  Hey,  meisjes.  Zouden jullie vanavond even bij ons sillen langskomen voor een feestje? Wat zouden we dat toch graag doen maar , we gaan al naar een feestje. Zei Piper droog.  O,  eum.  Ok, mischien morgen.  Kom hier jij,  zei een van de jongens.  Zo moet je niet met meisjes omgaan.  Kijk en leer.  Nu gaan we het krijgen, mompelde Annabeth met een grijns. Hij stapte op ons af. Hey schatje, vanavond feestje bij mij op de kamer.  Het start om 7 uur. Tot dan.  Hij wou zich omdraaien en al fluitend naar zijn vrienden lopen.   Maar Annabeth nam hem bij zijn krasg vast en slingerde hem tegen de muur.  Noem me nog één keer zo, en ik roep mijn vriend erbij.  Ooo,  nu ben ik bang,  zei hij met een kinderstemmetje.   Ze nam hem steviger vast en gooide hem op de grond.  Comentaar op mijn vriend?  Wie mag jouw vriend dan wel zijn?!  Riep een van de vrienden die nog wat lef had.  Percy,  zei ze.  Percy Jackson.  Bin het vallen van zijn naam werden de jongens lijkbleek.  Het was prettig kenis gemaakt te hebben,  maar euh,  we... we moeten onze les halen. En toen liepen ze allemaal weg . Annabeth lieg de jongen los.  Hier krijg je nog spijt van.  Zei hij.  En toen liep hij vlug achter de rest aan. Zo doe je dat,  zei Annabeth trots terwijl ze haar handen in haar zij zette. Wow,  ik was zo verblufd dat ik niks kon uitbrengen. Kom,  we gaan naar de kamer.  Onze kamer zag eruit als een deluxe penthouse,  met alles dubbel zo groot. De muren veranderden altijd van kleur. Mijn kamer was helemaal boven. Ik moest altijd langs Piper haar kamer, wat best wsl raar was als Jason er was. Want de ramen waren van glas. Daarna moest je je door de kamer van hazel wurmen,  verder de trap op lopen en dan ben je in mijn kamer.  Op mijn muren waren er projecties van de lucht te zien.  Waarom dat weet ik ook niet. Mijn bed was een groot hemelbed met blauwe gordijnen er naast. Mijn bureau was gemaakt van licht hout en glas.  Er lag een briefje op.  Ik nam het briefje vast, en plooide het open. Er stond op : Beste leerling,  je word welkom geheten op het college " voor hoogbegaafden " of  " kinderen die hulp nodig hebben. Was dat het??!  Is er niet nog een of ander papiertje of kaartje bij?  Mischien een klein filmpje. Dan niet,  hé.  En ik gooide het briefje in de vuilbak. Alles ok? Vroeg een stem achter mij. Ik draaide me vlug om.  Het was Hazel.  O, hey.  Zei ik nonchalant.  Ik hoorde je niet binnenkomen.  Ja dat hoor ik wel eens vaker,  zei ze met een frons.  Ze ging op het bed zitten. En wat stond er in ? Op de brief bedoel je?  Ja op de brief. Gewoon welkom op school. O,ok , zei ze.  Ze leek verontwaardigd. Is er mischien iets dat ik moet  weten?  Nee hoor, alles is ok.  Haar woorden waren nog niet koud of ze was de kamer al uitgelopen. Ok ,zei ik tegen  mezelf. Dat was , best wel raar. Ik liep mijn kamer uit en liep de trappen af.  Beneden zaten Percy en Annabeth in de zetel.  Wat ze aan het doen waren was me ook nog niet duidelijk. Maar toen ik dichtsr kwam staan zag ik dat ze een fotoboek vast hadden.  Op de foto's stonden elke keer een jongen met zwart haar ( wat veronderstel ik Percy was) en een meisje met blond haar.  ( dat moest Annabeth zijn).  Hey zei ik.  Annabeth slaakte een klein kreetje.  Oh, sorry.  Ik was wat verdiept in ons fotoboek. Kijk hier zijn Percy en Grover elkaar in het kanomeer aan het duwen.  Natuurlijk had Percy eerst grover erin gekregen en moest er dan zonodig achter springen,he.  Wat!?  ,antwoorde hij geschokeerd.  Je weet dat ik graag zwem. Alsof ik dat niet weet Zeewierkop.  Ze legde het boek naast haar en ging dan op Percy ' s schouder leunen.  Het was me nog niet opgemerkt maar ze droegen alle twee edn veter met daar kralen aan.  De meeste waren de zelfde, maar Annabeth had er toch een paar meer. Ik wou het vragen maar Jason kwam juist binnen met de rest en zei, We gaan er een feestje van maken!!!