De lotsbestemming.

Hoi ik ben Drew.

Ik liep samen met Jason en de rest de kantine in. Jason nam wat toast en Annabeth volgde zijn voorbeeld. Ze nam ook een grot portie wafels voor Percy want de pannenkoeken waren op. Ze deed er stroop op en ging aan tafel zitten. Terwijl we langs liepen begonnen de kinderen lang alle kanten te fluisteren. "Zie dat is dat meisje dat Norman op zijn bek gaf. " Of " Dat is het vriendinnetje van Percy" zeiden ze ook. Iedereen week uit toen Annabeth langs kwam. Eenmaal aan tafel aten de kinderen verder alsof er niets was gebeurd. Vijf minuten later kwam Percy eindelijk aan. Wafels ?,zei hij met een grijns. Ja , zei Annabeth. De Pannenkoeken waren op. Hij schoof aan vlak naast Jason. Die zo tussen Piper en Percy werd geplet dat hij zijn handen niet kon bewegen. Jongens ,zei hij. Misschien een beetje opschuiven aub. O, sorry . Zei Percy met een glimlach. En hij ging naast Annabeth zitten. Achter ons verzamelden zich een groeg kinderen bij elkaar. Er werd geroepen en getierd. "Slaag hem in elkaar! Schot hem. " Kantine gevecht. Zei Frank alsof het elke dag gebeurde.  Zang,  ga je nu echt mokken na de vorige keer.  Zei Percy.  Vorige keer?  Vroeg ik. Ja, vorige keer goen we ingrepen kreeg Frank een voks op zijn neus.  En daar is hij nu mokkig over. Nee,  niet daar over.  Zei Frank nog steeds naar de muur kijkend. Hij wende zicht tot ons.  Het is gewoon, we helpen iedereen die in moeilijkheden is. Maad hebben ze het ooit voor ons opgenomen. Niet dat dat nodig is.  Mompelde Percy. Of tenminste " dank je " gezegd.  Ik denk het niet. Ik stond op.  We moeten toch iets doen. Straks slagen ze die jongen tot moes. Ik keek Frank aan.  Alsjebliefd ?!! Goed dan,  maar diet is de laatste keer.  Begrepen? Begrepen, zei ik met een smyle. De rest stond op en we liepen op het gevecht af. Alle kinderen stonden er te schreeuwen. Ik wurmde me naar voor. Ik zag een grote jongen met een honkbal pet. Hij hield een jongen van mijn leeftijd vast bij zijn T-shirt. De jongen had blond kort haar en groene ogen. De jongen met de hinkbal pet wou juist de andere ssn mep verkopen totdat Percy naar voor liep. Hey Mike,  zei hij.  Neem eens iemand van je eigen groote. De jongen die Mike hete antwoorde,  jij bent geen partij voor mij,  Jackson. Je zult zeker bedoelen jíj bent geen partij voor mij. Antwoorde Percy zonder enige angnst in zijn stem. Laat de jongen gaan.  Of je krijgt met mij te maken. Mike liet de jongen gaan. De jongen liep direct onze kant hit en ging achter Annabeth staan. Percy wou zich juist omdraaien om weg te gaan maar Mike nam hem bij zijn schouder beet en gaf hem een boks in zijn ribben.  Kom terug en vecht als een man.  Zei Mike. Ok, zei Percy.  Als je dat zo graag wilt. Morgen middag in de turnzaal.  Zelfde uur.  O, ja.  Neem een paar krukken mee. Want je zult ze nodig hebben. Mike gromde instemmend en liep terug naar zijn tafel. Percy wende zicht tot de jongen. Hoe noem jij? Vroeg Percy . En wat wouden ze van je. Mijn naam is Drew.  En hij wou mijn zakgeld en mijn lunch. Bedankt dat jullie me hebben geholpen. Ik bdn nieuw op school en ken hier nog niemand.  Annabeth snapte de hint en stelde zich voor. Ik ben Annabeth en dit zijn,  Percy  Hazel,Frank,Leo,Piper,Jason ,Lena, Leo en Calypso. Het was me nog niet opgevallen fat ze er bij was gekomen.  Ze was altijd weg met Leo.  Naar waar weet ik niet. Mijn gedachgdn werden doorbroken door een zacht kuchje van Annabeth. Ik had niet door dat ik aan het staren was. Dus Drew,  op welke kamer slaap jij? Ik? Vroeg hij.  Ik slaap op kamer 194 verdieping 2. Is dat niet de lege kamer bij jullie, jongens ? kwam ik tussenbeiden. Ja,  dat is waar.  Weet je wat?!  Zei Leo opgewekt. We houden een Pyjama Party vanavond in de jongens kamer. Leo,  vroeg ik. Waar slaap jij eigenlijk? Ik heb een kelder als kamer onder de jongens kamers. Onder de grap dus, zei ik. Juist ja onder de trappen. En, vervolgde ik. De jongenskamer is echt rommelig ik zou de meisjes kamer nemen. Dan houden we een feest tergelegenheid van Drew en jouw erkening. Triiiiiiiiiiiiiiing.  De bel gaat,  dus straks afspreken in de meisjes kamers.! Ok?!

Tot straks.  En we liepen allemaal naar onze les.