De lotsbestemming.

Ik word erkend.

Ik stormde door de gangen van het schoolgebouw. Door het blauwe deel van de school, recht in het gele deel. ( de school was ingedeeld in stukken. Zoals het blauwe deel de kamers waren, en de gele de lokalen voor de wetenschapelijke richting.) Ik moest naar Annabeth zien te geraken. Zij was de enige die mij kon helpen. Maar haar klas was in het groene deel aan de andere kant van het gebouw. Maar de doorsnede van de school was 1,5 km. Dus het was best wel ver lopen. Eenmaal aangekomen in het groene deel moest ik haar klas zien te vinden. Wat niet echt makkelijk was omdat er in elk deel wel ongeveer 200 lokalen zijn. Ze had les biologie ,samen met Jason en Hazel. Haar lokaal was numer 4.5.19. Bij de deur van de klas haalde ik diep adem en klopte op de deur. Meneer Primer kwam open doen. Waarmee kan ik je helpen Lena? Vroeg hij. Ik moet Annabeth spreken. Ze heefd mijn map van geschiedenis mee en ik heb die dringend nodig. Voor een keer mag het omdat je nieuw bent. Annabeth!!! Je krijgt 5 minuten en geen seconde langer. Ze stond op alsof ze elk moment kon bezwijken en liep naar de deur. Jij, dat WAT?? Hoe is dat mogenlijk.?! Ik weet het niet. Zei ik. Daarnet keek ik in de spiegel en hing dít boven mijn hoofd. Dat is niet zomaar iets. Oppeens kwam Jason de klas uitgelopen. Ja meneer. Nee, meneer ik zal de toiletten niet opblazen. En dan nog de vorige keer was het Percy. Allemaal goed ga gewoon en kom snel terug. Jason Mompelde iets terug en wende zich dan tot mij. Zusje, zei hij. Euhh, zusje? Vroeg ik. O, Annabeth zal het nog niet verteld hebben. Je bent een dochter van Zeus. Bedoel je Zeus, Zeus. De grootste en machtigste god? Ja, antwoorde hij wijzend naar de geel oplichtende bliksemschicht die boven mijn hoofd zweefde. Laat het maar even tot je doordringen. Zei Annabeth met een bezorgde blik. Laat mij maar even. Ze stapten terug de klas in en gingen zitten. Maar toen ik mij omdraaide stonden ze gewoon achter mij. Hoe ... hoe kan dat ??! Vroeg ik. Hazels mist, zei Annabeth alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld was. Mist?, vroeg ik met een grijns. Dat is iets wat mensen niet kunnen zien. Neem nu als voorbeeld een monster. Wij zien ze zoals ze zijn ,maar mensen zien ze zoals een op hol geslagen koe of zoiets. Het is niet altijd een koe hoor, Kwam Jason tussen bijde . Zwijg en luister Grace. zei Annabeth streng. Maar, probeerde hij te zeggen . Maar Annabeth snoerde hem de mond met een boze blik. Ok, ok. zei hij. Praat maar door. Ze wende zich terug tot mij. Snap je het nu ,vroeg ze. Grootendeels. Ik moest het namenlijk met een raar gezicht hebben gezegd ,want Jason keek me opeens geschrokken aan.Kom we gaan naar onze kamer. Zei Annabeth kalm, en we liepen de gang uit.