#Unicode
Chaeyoung ကတော့ ကားပေါ်တစ်ရေးတမော အိပ်လိုက်လာပေမယ့် Manobanကတော့ ကားမောင်းရင်း မငိုက်အောင် ပီကေစားနေရသည်
ခရီးသွားပါမယ်ဆိုမှ Liamရဲ့ လူတယောက်က ညအချိန်မတော် ရောဂါ ထဖောက်လို့ Manoban ဝင် ကူညီပေးရသေးသည်
မနက် ခြောက်နာရီကျ အိမ်ပြန်ပြီး အထုပ်အပိုးပြင်ရသေးသည်
အိပ်ချင်စိတ် ဝင်မလာအောင် Manoban ပီကေဝါးရင်း သီချင်းဆိုနေသည်
နာရီကို ကြည့်တော့ မနက် ၁၀ နာရီထိုးနေပြီ နောက်နာရီဝက်လောက် ထပ်မောင်းရင် ရွာလေးကို ရောက်တော့မှာမို့ လှပတဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို Chaeyoung လွတ်သွားမှာ စိတ်ပူလို့ နှိုးလိုက်သည်
"Chae. ..Chaeyoung ထတော့ ရွာဘက်ရောက်တော့မယ် "
Chaeyoung မျက်လုံးကို ပွတ်ပြီး အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ အပြင်ကို လှမ်းကြည့်တော့ စိမ်းစိုနေတဲ့ ကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးကို တွေ့ရလေသည်
ဆိုးလ်မြို့လို မော်တော်ယာဥ်တွေ ရှုပ်ထွေးမှု မရှိတဲ့ လေထုသန့်ရှင်းတဲ့ သဘာဝရဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို ကြည့်ပြီး Chaeyoung အံ့သြနေသည်
"Bless my eyes. ..."
Manobanဆီက ခွင့်ပြုချက်တောင်းမနေဘဲ Chaeyoung ကားပြတင်းပေါက် ကို ဖွင့်လိုက်သည်
ကားပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ နွေဦးရဲ့လေပြည်လေညှင်းလေးတွေဟာ Chaeyoungနဲ့ Manoban မျက်နှာကို တိုးဝှေ့နေသည်
Chaeyoung မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အသက်ဝဝရှူကာ လေပြည်ညှင်းလေးတွေကို ခံစားနေသည်
Manobanကတော့ သဘာဝအလှတွေထက် သူမဘေးနားက အလှလေးကိုဘဲ ကားမောင်းရင်း ခဏခဏကြည့်နေမိသည်
"Oh my god. ...ချစ်စရာလေးတွေ ကြည့်ပါအုံး "
မြက်ခင်းပြင်ထဲ ပြေးလွှားဆော့ကစားနေတဲ့ သိုးငယ်လေးတွေကို မြင်တော့ Chaeyoung သဘောကျပြီး အော်လေသည်
Chaeyoung သူမမြင်ဖူးတဲ့ သဘာဝအလှအပမြင်ကွင်းတွေကြောင့် အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ပျော်နေသည်
ရွာထဲကို ဝင်လာတော့ ဘန်ဂလိုလို အိမ်သေးသေးလေးတွေနဲ့ ပန်းခြံသေးသေးလေးတွေ လယ်ကွင်းစိမ်းစိမ်းလေးတွေ တောင်တန်းတွေ မြင်ရတော့ Chaeyoung အသက်တောင်မရှူနိုင်
