#Unicode
မိုးသည်းထန်စွာ ရွာနေသောကြောင့် Chaeyoungတို့ အပြင်မထွက်ရဘဲ အိမ်ထဲ နေနေရသည်
Chaeyoung ကတော့ သူမအခန်းထဲတွင် စောင်ပါးပါးလေး ခြုံပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်က မိုးရေစက်တွေကို ငေးကြည့်နေသည်
ခေါင်မိုးပေါ်ကျလာတဲ့ မိုးရေစက်သံတွေ နားထောင်ရင်း သူမရဲ့ သနားစရာကောင်းတဲ့ ဘဝလေးကို တွေးမိသွားသည်
သို့သော်လည်း အနည်းဆုံးတော့ ယခုပျော်နေရတာဘဲလို့ တွေးမိပြီး ပြုံးမိသွားတယ်
ပြုံးနေရာက ရုတ်တရက် သူမ အမေကို လူသတ်သမားလို့ စွပ်စွဲတဲ့အကြောင်းတွေ ပြန်သတိရသွားတယ်
Chanyeol ပြောပြပုံအရဆို သူမတို့ အမေက ထောက်ချောက်ဆင်ခံရတာတဲ့ ....ထောင်ချောက်ဆင်တဲ့သူကိုလည်း Park မောင်နှမနှစ်ယောက်က သူတို့အဖေလို့ သံသယဝင်နေပေမယ့်......တကယ့်လက်တွေ့မှာတော့ သူတို့အဖေကို ဘာမှမပြောရဲ မမေးရဲကြဘူးလေ
Chaeyoung အတွေးတွေလွန်ရင်း သူမ အကိုကို သတိရသွားတယ်
ဆိုးလ်ကိုပြန်ပြီး သူမအကိုကို နယူးဇီလန်မှာ သူမနဲ့ အတူနေဖို့ Chaeyoung ခေါ်ချင်သည်
သို့သော်လည်း သူမတို့အဖေ လက်အောက်ကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်လေ
သူမတောင် ပုံပျက်ပန်းပျက် သေပြီဆိုတဲ့ သတင်းကြောင့် အခုလို လွတ်လာခဲ့တာလေ
တွေးနေရင်း သူမအကိုအပေါ် အားနာစိတ်ဝင်လာသည်
သူမအကိုရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့် အခုလို ဒီနေရာမှာ အေးအေးချမ်းချမ်းနေနေရတာလေ
Chaeyoung သူမအကိုကို အားနာစိတ်တွေဝင်လာပြီး မျက်ရည်တွေကျလာသည်
Knock Knock
တံခါးခေါက်သံကြောင့် Chaeyoung သူမ မျက်ရည်တွေကို အမြန်သုတ်လိုက်သည်
"ဝင်လာလို့ ရလား "
"ရတယ် Manoban "
Chaeyoung မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်သည်
Manoban အခန်းထဲဝင်လာတော့ Chaeyoung ပြုံးပြပေမယ့် Manoban ငိုထားတယ်ဆိုတာ Chaeyoung ပါးပေါ်က မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေကြောင့် သတိထားမိတယ်လေ
