Babamı özlediğimi ona sarılınca anladım. Onu elinden çekerek evin yolunu tuttum. Hızlı adımlarla yürüyordük , babamın gözlerindeki heyecanı fark etmiştim. ikimizin düşüncesi de aynıydı biliyordum. Eve vardığımızda annem ne tepki verecekti... Kapıyı çalarken babam arkamdaydı ürkek gözlerle kapıya bakıyordu...
Annem nihayet kapıyı açtı ve babamı görünce ağzı açık kaldı adeta. İlk ne diyeceğini çok merak ediyordum.
--- Bu adamın ne işi var burada ?
--- Anne sevinmedin mi yoksa ?
--- Hayır ! Tabiki sevinmedin
--- Neden anne neden yıllardır öyle özledimki babamı birdaha asla
kaybedemem babamı.
Babam yalvaran gözlerle anneme bakıyordu. Küçük bir kedinin yemek veren sahibine bakar gibi.
--- Kızım çabuk bu adamı evimizin önünden götür ve eve gel !
Annem kapıyı yüzümüze kapattı...
