Babam ile birlikte kapalı olan kapıya bakakaldık. Babamın gözlerinden yaşlar boşalmaya başlamıştı. Babamı ilk kez ağlarken görüyordum evet ilk kez daha önce hiç görmemiştim .
Ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum. Çaresizdim hemde çok...
Babam "kendine iyi bak" dedi. Ve koşarak gitti. Dur diyememiştim aniden gitmişti. Şaşkınlıktan arkasından bile gitmedim kapının önünde kalmıştım.
İçeri girsem annem kim bilir ne kadar kırıcı sözler edecekti. Ama başka çözüm yolu da yoktu. Yavaşça anahtarımla açtım kapıyı.
--- Sen ne yaptığını sanıyorsun Beste ?
--- Hiç birşey...
--- O adamla görüşmüşsün ve üstelik bir de buraya kadar getirmişsin.
--- Anne ! Babam o adam benim tamam mı ? !
--- İyi öyle ise git babanın yanına.
İnanamamıştım... Annem bana resmen git demişti evet bana git dedi. Kendim gidebilecek kadar büyümüştüm tam 19 yaşındaydım. Ve kimse engel olamazdı. Aslında annemi çok seviyorum ama beni çok kırıyordu , ve gururum burada kalmama izin veremezdi.
