Lovely Brother (គុំនុំចាស់🔥 )season2 ✔️Completed

Part31 (ភាគបញ្ចប់) Meeting/កាជួបជុំ💕

#Morning ⛅️
ថ្ងៃថ្មីមកដល់ ពន្លឺព្រះអាទិត្រនៃថ្ងៃថ្មីបានរះឡើងជាមួយនឹងផ្ទៃមេឃពណ៍ខៀវយ៉ាងស្រស់ស្អាត វាមើលទៅដូចជាអ្វីៗបានល្អប្រសើងជាងមុនយ៉ាងចឹង។
រាងតូចក្នុងឈុតគេងយប់នៅគេងលក់នៅលើគ្រែយ៉ាងស្កប់ស្កល់នៅឡើង នាងបម្រាស់ចុះឡើងព្រោះមានអារម្មណ៍ថាមានអ្វីមករំខានដំណេករបស់នាង។
«ហុឹម...!» រាងស្តើងក្រហឹមនៅក្នុងបំពង់កបន្តិចមុននឹង
បើកភ្នែកឡើងម្តងបន្តិចៗ... «នេះលោក...?» រាងតូចភ្ញាក់បន្តិចព្រោះឃើញDongWon ឡើងមកគេងច្រតចង្ការសម្លឹងមកនាង។
DongWon «អរុណសួស្តី ប្រពន្ធសម្លាញ់!!»
Roza «លោកឡើងមកតាំងពីពេលណា?»
DongWon «ពេលដែអូនកំពុងគេងស្រម៉ុកទេដឹង?»
Roza « ខ្ញុំមិនដែគេងស្រម៉ុក! ថយទៅ» និយាយចប់ក៏ប្រញាប់ចុះ ពីលើគ្រែដើរទៅបន្ទប់ទឹក
DongWon «ឆ្នាស់ណាស់!! នៅលើគ្រែថ្ងៃមុនមិនឃើញឆ្នាស់បែបនេះទេ! ឡឺតែស្រែកអង្វសោះ!»
Roza «បិទមាត់របស់លោកទៅ!»
DongWon «ចាំផង! បងទៅងូតទឹកដែរ!» និយាយហើយក៏ប្រញាប់រត់ទៅបន្ទប់ទឹកតាមនាង។ ពួកគេនាំគ្នាដុះធ្មេញបន្តើឌឺដងដាក់គ្នាបន្តើរ ដោយDongWon ចេះតែញោះនាងរហូត បន្ទាប់ពីដុះធ្មេញរួចរាល់គេក៏សិទ្ធសក់ឱ្យនាងនឹងផ្លុំសក់ឱ្យនាងថែមទៀត។ រាងតូចមិននិយាយតែក៏ញញឹម
ដាក់គេនឹងសើចដាក់គេពេលដែគេលេងកំប្លែងឱ្យនាងទប់សំណើចមិនបាន។
នៅខាងក្រោយផ្ទះដែជាប់មាត់សមុទ្រមានខ្យល់
អាកាសយ៉ាសស្រស់ស្រាយ។ រាងតូចបានចេញមកអង្គុយក្រងផ្កានៅលើបងក្រោយផ្ទះដោយមានរាងក្រាស់តាមមកពីក្រោយជាមួយនឹងថាសបបរ។ «មោះ! ហាមាត់» គេដាក់ខ្លួនអង្គុយជិតនាងមុននឹងលើកស្លាបព្រាមកបញ្ចុកនាង
«អត់ទេ! មិនឃ្លាន» រាងស្តើងតបហីៗដាក់គេ
«អូនមិនឃ្លានតែកូនបងគេឃ្លាន!!»
«. . . » រាងតូចមិននិយាយហើយក៏សម្លឹងមុខគេម៉កៗ
«មែនទេ?កូនប៉ា! ម៉ាក់កូមនេះធ្វើបាបកូនដល់ហើយ»
ដៃក្រាស់ក៏លូកស្ទាបពោះនាងថ្នមៗហើយនិយាយដោយប្រើទឹកមុខសោកសៅសម្លឹងទៅពោះរបស់រាងតូច។
«បញ្ចុកមក!!»
«ហុឹស...» DongWonញញឹមបន្តិចមុននឹងយកស្លាបព្រានោះទៅបញ្ចុកនាងល្អិត។
«Za!!!» បន្ទាប់ពីបញ្ចុកបបររាងតូចអស់រាងក្រាស់ក៏ទុកចានបបរមួួឡែកហើយលោតចង្គុងនៅមុខនាង។
«ធ្វើអី?»
«បងមានរឿងច្រើនណាស់លាក់ក្នុងចិត្ត ហើយក៏មានរឿងខ្លះដែបងលាក់នឹងអូនរហូតមក!»
«DongWon!...»
«តាំងពីដើមមកបងមិនដែនិយាយស្តីល្អដាក់អូននោះទេតាំងពីម៉ាក់នាំអូនមករស់នៅជាមួយបង បងតែងមានអារម្មណ៍ថាអូនកំពុងមកដណ្តើមក្តីសុខពីបង!»
«ហឹកហឹក»
«តែតាមពិតទៅបងគិតខុសខ្លួនឯង! ហើយថែទាំងធ្វើបាបនឹងជាន់ឈ្លីអូនទៀតផង រហូតដល់ពេលដែបាត់បងអូនទើបបងដឹងថា បងស្រលាញ់អូនប៉ុន្នា បងមិនដឹងទេថាបង
ស្រលាញ់អូនតាំងពីពេលណាមក»
«ហឹកហឹក...លោកធ្វើឱ្យខ្ញុំយំហើយ!»
«អូនព្រមអត់ទោសឱ្យបងបានដែទេ? ព្រមរៀបកាជាមួយបងសាងគ្រួសារមួយដល់កក់ក្តៅទៅយ៉ាងម៉េចដែ?»
«អ្ហឹកៗ...ហឹម!! អូនយល់ព្រម យល់ព្រមគ្រប់យ៉ាង»
«អរគុណ អរគុណណាស់!!» គេក៏ស្ទុះមកឱបនាងយ៉ាងណែន។
[ទឹតៗ***] សម្លេងទូរស័ព្ទបន្លឺឡើងពីហោប៉ាវខោរបស់រាងតូច...នាងក៏ទាញទូរស័ព្ទយកមកនិយាយ...
Roza «អាឡូ!!!Ma!»
Lyma «Zaឯងសុខសប្បាយទេ?»
Roza «យើងមិនអីទេសុខធម្មតា! ចុះឯង?»
Lyma «យើងក៏មិនអីដែ! ពេលនេះយើងមានគ្រួសាដល់
កក់ក្តៅមួយហើយ!»
Roza «ចូលរួមត្រេកអផងណា!»
Lyma«អឹម...ចុះឯងរកបានអ្នកណាហើយនៅ?»
Roza «អឺ...គឺថា...» រាងតូចនិយាយមិនចេញរារែក
ខណៈពេលដែរាងក្រាស់សម្លឹងមកនាង
«មោះឱ្យបងនិយាយ...» DongWon ក៏ទាញទូរស័ព្ទពីដៃនាងយកមកដាក់នៅត្រចៀក...
Roza «អេ!??..»
DongWon «Zaគេមានប្តីហើយថែមទាំងមានកូនទៀតផង!»
Lyma «នេះសម្លេង?»
«DongWon និយាយ!»
Lyma «អររ!! នេះZaមានគ្រួសារហើយមែនទេ?»
DongWon «គឺមានហើយ អ្នកនិយាយនេះហើយជាប្តីរបស់Roza!!»
Roza «បងនិយាយអីនឹង?»
Lyma «ថាមិច?ខ្ញុំស្តាប់មិនច្រឡំទេមែនទេ?»
DongWon «មិនច្រឡំទេ!»
Lyma «ខ្ញុំសុំនិយាយជាមួយRozaបន្តិចបានទេ?»
DongWon «បាន!!» រាងក្រាស់ក៏ប្រគល់ទូរស័ព្ទទៅឱ្យរាងតូចដែកំពុងឈររេរានោះវិញ។
Roza «អាឡូ!!» រាងស្តើងក៏កាន់ទូរស័ព្ទដើរទៅនិយាយឱ្យឆ្ងាយពីអ្នកម្ខាងទៀត...
Lyma«នេះឯងជួយពន្យល់ប្រាប់យើងបន្តិចបានទេ?»
Roza«គឺ...€$€+^£€£<>^;€;*»
Lyma «ហុឹសហុឹស...ឯងក៏មិនខុសពីយើងដែ!!»
Roza«បានហើយឈប់និយាយហើយ!!»
Lyma «អូខេ តាមសប្បាយណា!»
«នាងចំកួតនេះ...ហ្អាយ៎!!»
បន្ទាប់មកពួកគេក៏ដាក់ទូរស័ព្ទចុះរាងស្តើងក៏បែត្រឡប់មកក្រោយវិញតែក៏ត្រូវភ្ញាក់នឹងរាងក្រាស់ដែមកឈរពីក្រោយនាងតាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង...
«យ៉ាងម៉េច? ភ្ញាក់ហ្អេ៎?»
«មើលនិយាយ មកឈរពីក្រោយស្ងាត់ៗបែបនេះអ្នកណាមិនភ័យ មិនភ្ញាក់?»
«ហឹស...គួឱ្យស្រលាញ់ណាស់»
«បងនិយាយអី?» រាងតូចចាប់ផ្តើមមិនស្រួលចិត្ត កែវភ្នែកក៏លែងហ៊ានសម្លឹងគេទៀត...
«បងថាអូនគួឱ្យស្រលាញ់...»
«អឺ...ហ្អឹម....!!»
   បបូមាត់ស្តើងគ្រប់ដន្តប់ដោយបបូមាត់ក្រាស់ រាងក្រាស់លួចឆ្មក់យកស្នាមថើបលើមាត់របស់នាងយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ស្នាមថើបដែនាងមិនធ្លាប់ទទួលបានពីមុនមកពេលនេះគេផ្តល់មកឱ្យនាងហើយ។

#3year later/ ៣ឆ្នាំកន្លងទៅ
        ៣ឆ្នាំបានកន្លង់ផុតទៅ ពេលវេលាពិតជាដើរលឿនខ្លាំងណាស់។ ពេលនេះគ្រប់គ្នាបានមកជួបជុំគ្នានៅមាត់សមុទ្រនៅខេត្តប៊ូសាននេះ...ពេលនេះកូនរបស់ពួកគេមានអាយុ៣ឆ្នាំហើយ។ នៅទីនេះគឺមានកម្មវីធីធំល្មមមួយដែមានគ្រួសារបស់ពួកគេនឹងមិត្តគេមកចូលរួម។ រួមមានទាំង Jiminនឹង Lymaផងដែ។
Jessi «ម៉ាក់ៗ...» សម្លេងស្រួចស្តើងបន្លឺចេញពីមាត់កុមារីអាយុ៣ឆ្នាំម្នាក់ដើរយឹតៗមករកម្តាយរបស់គេ។
Roza «កូនសម្លាញ់!! យ៉ាងម៉េចដែរលេងសប្បាយទេ?» រាងស្តើងក៏ចាប់លើកកូនយកមកដាក់អង្គុយនៅលើភ្លៅ
Jessi «ចា៎ា...សប្បាយណាស់»
Lyma «កូនស្រីរបស់ឯងនេះគួឱ្យស្រលាញ់ណាស់ ទាស់ត្រង់ឆ្នាស់ដូចឯងបន្តិច!» Lymanដែអង្គុយនៅជិតនេះក៏និយាយទៅកាន់នាង
Roza «យ៉ាងម៉េច? ឯងខ្លាចកូនយើងឆ្នាស់ដល់ថ្នាក់កូនឯងញ៉ែមិនបានមែនទេ?»
Lyma «ឆឹស...កូនយើងស្រស់សង្ហាយ៉ាងនេះ មិនខ្វះអ្នកស្រលាញ់ទេ!!»
Roza «ហុឹស...នាងចំកួត»
Lyma «ហុឹស...នាងល្ងីល្ងើ» ពួកគេទាំងពីនិយាយចម្អកឱ្យគ្មាទៅវិញទៅមកយ៉ាងកំប្លែង...

   ចំណែកខាងនេះវិញសុទ្ធតែប្រុសសង្ហារៗទាំងអស់មកឈរពីភាសាគ្មានៅទីនេះសើចយ៉ាងក្អាកក្អាយទៅវិញ។
Hoseok «ហុីយ៉ា គិតសបៗទៅពេលមានគ្រួសារកក់ក្តៅយ៉ាងនេះណ៎?»
Jin «ឯងច្រណែនក៏មានដែទៅ!»
Hoseok «មិនយកទេ ទុកកំលោះឱ្យឳខ្ញុំមើល!!»
Namjoon «អាចំកួត...»
Jimin «សង្ស័យតែឪឯងមិនមើលផងមិនដឹង!!»
All«ហា៎ហា៎»
Suga «មោះអាហារឆ្អិនហើយមកញាុំមក»
«តោះៗ!!»

  គ្រប់គ្នាក៏នាំគ្នាទៅស្រស់ស្រូបអាហារគ្រប់ៗគ្នា...
ពេលនេះពួកគេម្នាក់ៗសុទ្ធតែរកបានក្តីសុខរាងៗខ្លួនអស់ហើយ ឆ្លងកាត់រឿងអាក្រក់ៗក៏រួចអស់ដែរ។ល្មមដល់ពេលត្រូវមានក្តីសុខហើយ។
                                    
                                        *ចប់ដោយបរិបូរណ៍*

  [ ជាចុងក្រោយអេតមីនសូមអរគុណដល់អ្នកទាំងអស់គ្នាមែនទេនដែចូលមកអានរឿងរបស់អេតមីនសរសេរ ទោះអេតមីនសរសេរមិនសូវបានល្អក៏ដោយ💖ហើយក៏សូមទោសមែនទែនដែផុសរឿងមិនទៀងពេលវេលា]

(អេតមីនមានរឿងថ្មីឆាប់ៗនេះឱ្យអាន កុំភ្លេចចូលអានណា😊)

End