Lovely Brother (គុំនុំចាស់🔥 )season2 ✔️Completed

(28)Lovely brother

Kang Villa
ឡានស្ព័រពណ៍ខ្មៅបានឈប់នៅមុខភូមិគ្រឹស
របស់DongWon។ បន្ទាប់ពីឡានបានឈប់នៅមុខផ្ទះ
ភ្លាមរាងតូចក៏ម្នីម្នារត់ចុះពីលើឡានសំដៅទៅក្នុងផ្ទះយ៉ាងលឿនដើម្បីរត់ឡើងទៅលើបន្ទប់។
«ចង់ទៅណា? មោណេះ!!» រាងក្រាស់ក៏រហ័សចូលទៅចាប់ទាញកដៃរបស់នាងជាប់
«អូយ...ហឹកហឹក!! ខ្ញុំ...ខ្ញុំខុសហើយ!!ខ្ញុំមិនគួទះកំភ្លៀង
លោកទេ...ខ្ញុំសូមទោស!!» រាងតូចក៏ចាប់ផ្តើមសម្រក់
ទឹកភ្នែកភ្លាមៗបន្ទាប់ពីត្រូវភ្នែកដល់ត្រជាក់របស់គេសម្លឹងមកនាងដូចជាចង់សុីនាងទាំងរស់យ៉ាងចឹង។ នាងដឹង
ហើយថាគេចង់ធ្វើអីនោះ ទើបនាងព្យាយាមអង្វសុំកាអភ័យទោសពីគេ។ «ហឹស...មិញនេះនាងក្លាហានណាស់...ហ៊ានណាស់! ហេតុអីពេលនេះមក
សម្រក់ទឹកភ្នែកនៅមុខខ្ញុំទៅវិញ?»
«ហឹកហឹក...ខ្ញុំខុសហើយ...កុំធ្វើបាបខ្ញុំអី!! ខ្ញុំសូមទោស»
«ខ្ញុំដូចជាខានភ្លក់រសជាតិបង្អែមលើខ្លួននាងយូហើយ!! »
«កុំអី...កុំធ្វើបែបនោះអី!»
«ហឹស...នាងគិតថាខ្ញុំស្តាប់សម្តីនាងដែទេ?» គេនិយាយបន្តើភ្នែកសម្លឹងមើលដងខ្លួនរបស់រាងតូចក្នុងឈុតសិស្សសាលានោះបន្តើ។
«បើលោកធ្វើបែបនោះដាក់ខ្ញុំ!! លោកនឹងស្តាយក្រោយ»
«មនុស្សដូចខ្ញុំមិនដែខ្លាចកាស្តាយក្រោយទេ..ហើយវាក៏គ្មានថ្ងៃកើតឡើងមកលើខ្ញុំដូចគ្នា»
«តែលោកនឹង...ហ្អាយ៎!!!» រាងតូចនិយាយមិនទាន់ចប់ពាក្យសម្តីស្រួលបួលផង គេក៏ចាប់លីនាងដាក់ស្មើហើយសម្តៅទៅខាងលើ។
«ដាក់ខ្ញុំចុះ...កុំធ្វើបែបនេះអី!!ហឹកហឹក...» រាងតូចព្យាយាមរើបម្រាស់ពីគេក្តិចគេទះតបខ្នងរបស់គេ តែនៅតែមិនអាចធ្វើឱ្យគេដាក់នាងចុះដដែរ។
[ផឹប___] ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ភ្លាមគេក៏បស់នាងទៅលើពូកហើយឡើងទ្រោមពីលើនាងរួចឈ្មុលទៅថើបកញ្ចឹងកទាំងសងខាងរបស់នាងទៅវិញទៅមក៕
«លែងទៅ...ហឹកហឹក...លែង»
«នាងត្រូវចាំថាខ្លួនប្រានរបស់នាងមានតែខ្ញុំម្នាក់គតដែរអាចប៉ះប៉ាល់បាន!!»
«ហឹក...ខ្ញុំស្អប់លោកណាស់...ថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនឹងរត់ចេញពីនេះហើយមិនត្រឡប់មកវិញដាច់ខាត!» រាងតូចនិយាយទាំងខាំមាត់ដាក់គេ នាងនឹងគិតទុកមុនរួចហើយថានឹងរត់ចេញពីទីនេះឈប់នៅទីនេះតទៅទៀតហើយ
បើនាងរស់នៅទីនេះទៀតវាក៏មិនខុសពីរស់នៅក្នុង
នរកដូចគ្នា។
«ហឹស..បើនាងគិតថារត់រួចក៏រត់ទៅ»
«ខ្ញុំស្អប់លោក...ហ្អឹម!!!» បបូមាត់តូចៗត្រូវបានបបូមាត់ក្រាស់គ្រប់ដន្តប់ពីលើ អណ្តាតរបស់គេ
ព្យាយាមរុកចូលក្នុងក្រអូមមាត់របស់នាងយ៉ាងរោលរាល
រាងក្រាស់ចាប់ដៃរបស់នាងជាប់កុំឱ្យចេះតែវៃគេបន្តទៀត
ដៃម្ខាងទៀតក៏លូកចូលទៅក្នុងអាវរបស់នាងដើម្បីដោសអាវក្នុងរបស់នាង ដៃក្រាស់ចាប់ច្បាមដើមទ្រូងទាំងពីរបស់នាងទៅវិញទៅមកពេញៗដៃ។ «អ្ហឹស...»
វីនាទីបន្ទាប់គេក៏ដកបបូមាត់ចេញពីបបូមាត់នាងហើយថើបអូសមកដល់ដើមទ្រូងរបស់នាងទាំងពី.... បន្ទាប់ពីញាំញុីដើមទ្រូងរបស់នាងរូចរាល់គេក៏ចាប់ផ្តើម
ដោសសម្លៀកបំពាក់នាងចេញអស់ហើយក៏សម្រាតខោរបស់ខ្លួនចេញដើម្បីទាញភាពរឹងមាំចេញមក...គេសកវាចូលទៅក្នុងស្រទាប់ផ្ការបស់នាងយ៉ាងខ្លាំងដោយមិន
គិតទេថានាងនៅមិនទាន់សាំនឹងវានៅឡើយ...
«អ្ហាស៎....ឈឺណាស់» នាងស្រែកថ្ងូរចេញមកដោយភាពឈឺចាប់។
«ហឹស...នេះជាលិតផលដែនាងហ៊ានលើកដៃទះកំភ្លៀងខ្ញុំ»
«អ្ហឹស....ហ្អាស៎...ឈប់ទៅ ហឹកហឹក សុំអង្វរ»
   រាងក្រាស់ក៏ចាប់ផ្តើមបន្ថែមល្បឿននៃចង្កេះរបស់គេបន្ត
៣០នាទីក្រោយគេក៏បានបញ្ចេញសារធាតុរាវចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់នាងរួចក៏ទម្លាក់រាងតូចដែរសន្លប់ទាំងអស់កម្លាំងនោះទៅម្ខាងហើយគេក៏ចូលទៅសម្អាតខ្លួននៅក្នុងបន្ទប់ទឹក។ បន្ទាប់ពីសម្អាតខ្លួនរួចរាល់គេក៏ឡើងមកគេង
ឱបរាងតូចជាប់ហើយក៏បិទភ្នែកលង់លក់ទៅ។
New day:
    ថ្ងៃថ្មីក៏បានចូលមកដល់ពន្លឺព្រះអាទិត្យក៏រះឡើងម្តង
បន្តិចៗ...រាងតូចចាប់ផ្តើមបើកភ្នែកឡើងហើយសម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួនក៏ឃើញប្រុសម្មាក់ដែបានញាុំញីនាងកាលពីយប់មិញ។ រាងតូចរហ័សក្រោកពីលើគ្រែហើយចូលទៅសម្អាតខ្លួនរួចរៀបចំសម្លៀកបំពាក់ដាក់វាលីបន្ទាប់មកក៏ទៅទាញទូរស័ព្ទនៅលើតុកផ្ញើសាទៅនណាម្នាក់។
<ខ្ញុំស្រលាញ់លោកណាស់ ទោះលោកអាក្រក់ដាក់ខ្ញុំយ៉ាងណាក៏ដោយ!! តែពេលនេះខ្ញុំមិនអាចទ្រាំរស់នៅបែបនេះទៀតនោះទេ! > នាងឈរសម្លឹងទៅរាងក្រាស់ដែកំពុងគេងនៅលើពូកនោះជាមួយនឹងពាក្យសម្តីដែ
នាងនិយាយនៅក្នុងចិត្តនោះយ៉ាងអ៊ួលដើមក។
«លាហើយ!!» រាងស្តើងស្រដីតិចៗហើយក៏អូសវ៉ាលីនោះចេញទៅ នាងចាកចេញពេលនេះគឺល្អហើយព្រោះបន្តិចទៀតមេឃនឹងរះថ្ងៃភ្លឺជាងនេះគេនឹងក្រោក។
#Busan
   បន្ទាប់ពីចាក់ចេញពីទីនោះគឺMarioជាអ្នកជូននាងមកទីនេះ គេជូននាងមកស្នាក់នៅផ្ទះតូចល្មមមួយដែរជាផ្ទះរបស់លោកតាលោកយាយរបស់គេ។
«អរគុណណាស់!!»Roza
«មិនអីទេ!! ប្រាប់យើងបានទេថាមានរឿងអី?» Mario
«ចាំថ្ងៃក្រោយចាំយើងប្រាប់ឯងចុះ!! អរគុណខ្លាំងណាស់ដែនាំមកទីនេះ ថែមទាំងឱ្យកន្លែងស្នាក់ទៀត!»Roza
«យើងជាមិត្តនឹងគ្នាមិនអីទេ!!» Mario
«ឯងទៅរៀនចុះ!! »Roza
«ហឹម!!» Mario
  និយាយចប់គេក៏ត្រឡប់ទៅវិញ។
«ពេលនេះខ្ញុំមានសឹរីភាពហើយ!!» រាងរូចនិយាយហើយក៏ដកដងហហើមធំបន្តិចជាមួយនឹងទឹកមុខក្រៀមក្រំ ពេលនេះនាងរត់គេចពីគេបានហើយ។
To be continued