Gözüme perde inmeye başlamıştı.Sanırım ölüyordum.Hissetiğim acının derecesi çok fazlaydı.Dayanamıyordum.
Gözlerimi açtığımda hastahanedeydim.Buraya nasıl gelmiştim ?Büyük ihtimalle koğuştakilerden biri beni bıçaklamıştı.Şu an tek hissettiğim kalbimin acısıydı.Eğer orada ölseydim Rüzgar ı bir daha hiç göremeyecektim.Yaşarken de onu bir daha göremeyebilirdim.En azından orada kavuşma ihtimalimiz olabilirdi.
Mektubum...Cevap yazmasının çok küçük bir ihtimal olduğunu bile bile umitleniyordum.İçim içimi kemiriyordu.
İKİ GÜN SONRA
Hastahaneden çıkmıştım.Cezaevine doğru yoldaydık.Oraya gitmek istemiyordum.Hem de hiç.Rüzgar belki mektubuma cevap yazmıştır ümidiyle heyecanlanıyordum.Koğuştan içeri girdiğimde herkes bana garip ve sert bakışlar atıyordu.Artık alışmıştım.İçlerinden biri yanıma geldi:'Ooo bakın kimler gelmiş!
Ölmeyi bile beceremedin sürtük!Sana verdiğim emeğe yazık!!' dedi ve sırıttı.Son cümlesinden de anlaşılacağı gibi beni o bıçaklamıştı.Kendimi tutamadım.
Üzerine yürümeye başladıkça geri çekiliyordu.Sonunda onu duvara sıkıştırdım.Korktuğu yüzünden anlaşılıyordu.Herkes şaşkınlıkla bizi izliyordu.'Beni bıçaklayan sendin demek.'Dedikten sonra boğazını yavaş yavaş sıkıyordum.'Benimle uğraşmayı kes artık!Diğer arkadaşlarına da söyle!Benim kaybedecek birşeyim yok.Hepinizi tek tek öldürürüm!!'
Kendimi kaybetmiştim.Kız boğulmak üzereydi.Tam o sırada koğuşun kapısı açıldı.Gardiyan içeri girdi.Ben de ani bir şekilde kızı bırakmak zorunda kaldım.
'HİRA ŞİMŞEK,MEKTUBUN VAR.'
Bir anda gözlerim umutla doldu.Koşup mektubu aldım.Ellerim titriyordu.Zarfı hızlıca yırttım.Şaşırıp kalmıştım.Mektup Rüzgar'dan değildi.
Nasıl?Oylarsanız ve yorum yaparsanız sevinirim. :) İyi okumalaaar !!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Artık Onsuz Yaşayamam
Dla nastolatkówBirbirlerini yanındayken bile özleyen iki farklı insan şimdi birbirlerinden çok uzak...Aşkın cezbedici esareti mi yoksa ölümün soğukkanlılığı mı ? 'Seni özlüyorum.Sonra başka biri senin yerini doldurmak için giriyor hayatıma.Bu kez seni daha fazla ö...
