Until we meet again

Chapter 9

Chapter 9

For the sake

Kinagabihan ay agad nagtext si Rina.

"(Bukas. 8:00 am sharp. Sa The Restaurant malapit sa Company nila ng Construction.)"

Kaya ngayong araw ay nakabihis na ako. I wear a black turtleneck dress. And just a light make up. I tie my hair up. 6:45 in the morning na pero kahit maaga na ay pumaruon na ako sa restaurant na sinasabi ni Rina.

May traffic kaya natagalan ako. 7:51 na noon nakapasok ako sa The Restaurant.

I left all my emotions back in the suite. I feel I was light like a feather and I feel no emotion like the wall.

Ares you'll be okay now.

Nakita ko na kumakaway si Rina saakin. Nakasuot siya ng kulay green na dress. Nasa labas siya ng private table room.

"Nasa loob na siya." Malungkot na sabi niya at iginaya ako.

May nakasalubong kaming tatlong waiters siguro ay para sa inorder nila.

Naka upo ang matanda na nakasuot ng purple terno.

"Lola nandito na siya. Sige po maiwan ko muna kayong dalawa."  Tumingin saakin si Rina at tumango lang ako.

"You're a brave woman. I came here to offer you. 1 million pesos. Layuan mo si-"

"Sorry and excuse me Ma'am. I'm not here to hear any of your words. I'm here to tell you the thing that you'll be happy to hear." Putol ko sa kanya.

Napakunot ang noo ng matanda at matalim akong tinignan.

"I'm breaking with Ares. Ibigay mo ang nararapat mong ibigay sakanya. Wag kayong magalala aalis ako ng bansa. And help me. Don't let Ares leave the country and even now don't let him go to my condo and to our house. I need to go." Iniwan ko ang gulat na mukha ng matanda at taas noo akong naglakad paalis. Nakita ko din ang sobrang lungkot na si Rina sa gilid. She must heard it. Hahawakan at pipigilan niya saakin nang tinawag siya ng matanda kaya hindi niya itinuloy.

Sometimes sacrifices is the best way to solve any problem. It maybe hurts but it will make everything better. If you love someone you must learn to let go. Leaving him is saving him.

Pagkarating ko sa suite ni Dad tumulo na ang mga luha ko. What a fool I am. Tinawagan ko agad si Dad.

("Hello sweetie what is it?")

"Dad I've made my decision. I'll leave. Can it be tomorrow?" Nanghihina kong sabi

"Yes sweetie."

"Thanks Dad. I'll just go and pack up." Patay ko sa call.

Nanghihina akong nagtungo sa bahay. Kukunin ko lang ang bagay na pinakakaingatan ko yung kwintas na bigay ni Ares noong umalis siya noong bata pa kami para pumuntang Davao. Saka tinignan lahat ng sulok ng bahay. This house. My memories.

I will not forget you.

Parang bumalik ako sa nakaraan si Ares na nakikitulog noong dito. Naglalaro at nagaaway kami. Daig pa namin ang mga pusa. Nakaupo sa teresa sila mom and Dad na pinapanood kaming nagtatakbuhan at nagkukulitan. Parating tulog kaming dalawa pagdating ng hapon sa sofa. It was happy back then. Very happy that I would cry. I wish I could turn back time.

Pumunta rin ako sa condo. Wala si Lila sa front desk. Pumasok lang ako sa aking condo at nag impake ng gamit na dadalhin. Sabi ni Dad siya na ang bahala dito pagkaalis ko. Ang bigat ng mga yapak kong pumasok. Parang dala ko ang mundo.

Ang ginawa ko lang ay ang magempake. Nakita rin ang lifesize unan. Yinakap ko lang ito at dumaloy nanaman ang panibagong luha. Kailan kaya titigil ang mga luhang ito.

Nagulat ako kaya naibato ko sa likod at bumagsak sa sahig yung unan sa biglang pagbukas ng pinto at lumabas dito si Ares. Agad niyang isinara ang pinto. Daretsyo siya naglakad patungo saakin. Galit at frustrated niya akong hinawakan sa kamay at niyakap.

"Hindi ka maaaring umalis. Hindi kita pinapayagan." Matigas niyang sabi. Naiiyak akong umiling. "No,no,no you can't leave me. Baby no." Inakap niya ako ng sobrang higpit.

"L-let me go Ares." Tinutulak ko siya pero wala akong lakas.

"Baby please. Don't do this." Halik niya saakin. Mas maiiyak ako sa ginagawa niya.

Please if you could hear me God please, help me!

Naitulak ko siya dahilan ng pagkaputol ng halikan namin.

"Ares let me go."

"No! I won't. I love you baby. Please stay." Lumuhod siya habang hawak hawak ang kamay ko.

Fuck! I don't want it too but it will be the sake of your future.

"No Ares. You will." Tumayo ako at umiling. Hindi parin tumigil sa pagluha ang aking mga Mata.

"I will do everything baby. Just please stay. I need you. I love you." Tumayo siya at muli niya akong niyakap. Ramdam ko ang pagod at paghihirap niya na para bang hindi ito mapapawi.

Naramdaman ko ang mainit na tubig na dumaloy sa aking balat sa leeg.

Umiiyak siya.

Bumalibag ang pinto ko at nasira. Lumabas dito ang limang lalaki naka itim silang tuxedo.

Sa likod nito ay yung Lola ni Ares.

"Umalis kana Ares!" Sigaw ko. Pero hindi siya bumibitaw sa yakap.

Dalawa sa mga lalaki ang humila sa mga braso ni Ares. Napabitaw si Ares at sinuntok ang isa.

"Ready the tranquilizer." Sabi ng matanda. "Shoot." Pagsuntok ni Ares sa isa pa ay natamaan siya ng tranquilizer.

Masamang tumingin si Ares sa kanyang Lola. Nanghina agad si Ares at napaluhod. Tumingin siya saakin nagmamakaawa. Pumikit nalang ako. Hinila ng dalawang lalaki si Ares palayo.

"I told you to not let him come here!" Galit kong sabi sa matanda. Matalim ko siya tinignan habang siya ay parang blankong pader.

"Sorry for that. Then we'll take our leave. Hindi na ito mauulit." Tumalikod lang siya at naglakad paalis.

Sorry Ares it is for the sake of the both of us.