ESRARENGİZ

10-Takip

Acaba bu yaptığım şey doğrumu yani onu takip etme kararım doğrumu?

Hem ben Selim'e güveniyorum bana yalan konuşmaz annem çağırdı dediyse doğrudur.

İçim hala bir tuhaftı. Hava iyice karamıştı ama ne olursa olsun gitmeye karar verdim. Montumu, çantamı ayakkabılarımı hızlı hızlı aldım ve takibe başladım.

Sokağı biraz geçtiğimde Selim'in hâlâ sokağın başında olduğunu gördüm. Beni fark etmesin diye ağacın arkasına saklandım.

Omzuma bir el uzandı.
Arkamı döndüm korkarak.

Ben : Miray. Ödümü kopardın ne işin var senin burada.

Miray : Asıl senin burada ne işin var bu ağacın arkasında.

Ben : Sessiz ol duyacak!

Miray : Kim?

Ben : Selim.

Miray: Niye saklanıyorsun kızım yanına gitsene çocuğun.

Ben: Hayır .

Miray: Ne o casusluk işlerine mi başladın?

Ben: Hayır sadece kafamdaki soru işaretlerini gidericem. Selim'i takip edicem.

Miray: Güvenmiyor musun yoksa?

Ben: Yok hayır tam aksine çok güveniyorum.

Miray: Ee

Ben: Ee sini işte beraber görücez.

Selim ilerledikçe bizde ilerlemeye başladık ufaktan ufaktan.

Issız bir sokaktan geçince ne yalan söyleyeyim korkmaya başladım.

Miray: Yaren, bana bi korku bastı.

Ben: Ben korkmadım diyemem ama takip etmek zorundayız. Hem bir şey olsa bağırırız Selim duyar.
Diyerek kendimizi avutmaya başladık.

Karanlık, dar sokak ruhumu bunalttı. Sarı sokak lambasının etrafında dolanan sinekler insanda hapşırma isteği uyandırıyordu.

Bir apartmanın önünde toplanmış bir çete: Ellerinde alkolle sağa sola sataşıyorlardı.

Miray: Yaren geri mi dönsek?
Dedi korkarak.

Gerçekten artık geri dönmek istiyordum bir olaya karışmadan. Ama bir yanım yola devam diyordu.

Ben: Durmak yok devam.
Diyip ilerledik.

Içlerinden biri: Pişt sizin burda ne işiniz var.
Dedi ve kollarımızdan kavradı.

Miray: Hiç.
Dedi sesi titreyerek.

-Anlaşılan bugün çok eğlenicez.

Ben: Koş Miray koş.
Miray'ın kolunu tutup adamların ellerinden kaçtık.

Arkamızdan gelen ayak sesleri devam ediyordu. Yolun kenarında ufak bir kafe vardı hemen oraya girdik.

İçeride yaşlı bir dede ile nine vardı.

Bize bakarak: Noldu çocuğum ne bu telaş.

Miray: Bizi takip ediyorlar.

-Kim onlar?

Ben: Sağdaki sokağın ilerisindeki harabe apartmanın önündekiler.

-Eh be yavrum ne diye geçersiniz ordan?