Söylenecek çok şey var ama anlatacak kimse kalmadı ...
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öylece bırakıp gitmişti Burak . Arkasına bile bakmadan .
Dağ başında yapayalnız . Tek başına kaldı Serra .
Gidişini de öylece bakmisti . Daha farklı bir şeyler hayal etmişti . Yanda duran bisikletler ile bir dag turu . Sıcacık yanan bir ateşe karşı akşam yemeği , muhabbet . Yanda duran hamakta uzanıp yıldızları seyretmek daha nice güzel şeyler mesela . Ama bunların hiç biri olmayacaktı . Yapayalnız kalmıştı çünkü .
Bunları Burak ile hayal etmişti biranda .
Burak ile nedense huzurlu bir akşam istemişti .
Ne yazikki hepsi yalan oldu .
Bahçeye geçip tek başına oturdu . Uzun uzun güneşin batışı izledi .
Yardımcı bir kadın gelip ekmek arası getirince isteksizce de olsa onu yedi . Yalnız kalmaktan sıkılmışti artık .
Yardımcı kadin ile muhabbet etmeyi bile teklif etti . Lakin kadın
" Burak Bey'in kesin talimatı sizin ile oturamam "
Deyip hızlıca evine gitmişti .
Serra ise can sıkıntısının dibine vurdu .
Bir kaç tane odun bulup onları yaktı . Aslında çok korkuyordu . Sonuçta kocaman bir ormanda iki ev vardı. Yardımcı kadın çoktan evine gitmiş kapısını kilitlemisti . Peki ya düşmanlar gelir ise ..
Yine vurmaya kalkışır ise ne olacaktı .
Hele bu sefer içinde kurşun geçirmez yelekte yoktu .
- çık çık düşünceler beynimden .
Diye sesli sesli konuşmaya başladı .
Kendini sesi ile korkularından uzaklaşmaya çalışıyordu .
Ayağa kalktı Serra
Gözleri bir sağa bir sola kayıyordu . İçi titriyordu resmen.
Yutkundu bir kaç kez .
Sonra yavaş yavaş adımlarla içeri girer iken arkadan bir çıt sesi geldi .
