ကွမ်းကျိုးကိုထွက်လာတဲ့ မြစ်ကြောင်းတစ်လျှောက်ဟာ ညလေပြေတွေနဲ့အတူ
အရှေ့ကောင်းကင်ကဓူဝံကြယ်ကြီးရဲ့လမ်းပြမှုနဲ့ခရီးဆက်နေဆဲ။
ခရီးသည် ship ပေါ်မှာလည်း အခန်းတွေကပြည့်နေတဲ့အတွက် နောက်ဆုံး ရှောင်ကျန့်ရိပေါ်နဲ့တခန်းတည်းအတူတူနေရပြန်တယ်။
ခရီးသည်တွေကများလွန်းတဲ့အတွက် အပြင်မှာမအိပ်ရတာကကံကောင်း.ဒါကြောင့်
ရိပေါ်နဲ့အခန်းမျှသုံးရတာကံကောင်းတယ်ပြောရမလားပဲ။
ဂျော်သန်ကျန်းချန်းနဲ့ ဟိုမန်နေဂျာဆိုသူကတော့ မြေပုံထဲက လျှို့ဝှက်ချက်အမှတ်အသားတွေကို အတူတူရှာဖွေနေပြန်တယ်။
''ဒီစာလုံးက ပျံနေတဲ့ငှက်ပုံနဲ့မတူဘူးလား
သေချာကြည့် ဂျော်သန်ကျန်းချန်း။''
'ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ အရှေ့က စာလုံးက ပိုပြီးတူတယ်။အခုစာလုံးက ငှက် ထိုင်နေရာကနေ ရုတ်တရက်ထပျံသလိုမျိုးပဲ။''
''နောက် ဒီစာလုံးရဲ့အဓိပ္ပါယ်က သေခြင်းကိုရည်ညွှန်းနေတာ။
ရှိသေးတယ်.. ဒီအရှေ့ကစာက မြေအောက်လောကအကြောင်းနဲ့ ဆက်စပ်နေတယ်။သေခြင်းတရားနဲ့ ရှင်ခြင်းတရားရဲ့
မြို့တော်...ဟုတ်တယ် အခုမြေပုံက..
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်း (၃၀၀၀ )ကျော်ကတကယ်ရှိခဲ့တဲ့ မြို့တော်တခုကိုဖော်ပြထားတာပဲ။''
"ဒါဆို အန္တရာယ်များနိုင်မလား မန်နေဂျာလုရင်း..."
''အတတ်တော့မပြောနိုင်ဘူး ငါ့ဘက်ကလည်း။''
ရှောင်ကျန့်ရေချိုးပြီးလို့ အဝတ်ပါးပါးလေးပဲဝတ်ထားပြန်တယ်သူပူတယ်ဆိုပြီးတော့..
ရိပေါ်ကတော့ သူ့ရဲ့ဂုတ်ထောက်နေတဲ့ဆံပင်တွေကို ကတ်ကြေးနဲ့ညှပ်ပစ်ရင်း
ရှည်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေကိုပါရိတ်ပစ်နေရင်း မှန်ထဲကနေ သူ့ကိုအကဲခတ်ကြည့်နေတဲ့ ရှောင်ကျန့်ကိုမြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်လေတယ်။
"အဟမ်း. အဟမ်း...."
ရိပေါ်ချောင်းဟန့်လိုက်မှ အငေးလွန်နေတဲ့ရှောင်ကျန့်ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး အထွက်. ခုံဇောင်းနဲ့တိုက်ပြီး လဲကျသွားပြန်တယ်။
