A story that revolves around 12 adopted siblings who grew up as normal citizens until they found out that they are reincarnations of celestial beings that were slaughtered hundreds of years ago. After their adoptive Father died, they are thrusted in...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
A/N: Lionel Braveheart or Reva Wulric. Photo grabbed from Pinterest.
Maagang akong nagising dahil marami akong nabinbing trabaho sa University at hangga't maari ayaw ko munang isipin ang tungkol sa sinabi ni Owen. Masyadong mabilis ang mga pangyayari.
Muli kong tinignan ang repleksyon ko sa salamin. Malaking lalaki ako dahil na rin alaga ako sa pag-G-Gym, I should look intimidating pero mas marami ang lalong nais mapalapit sa akin dahil sa maamo kong mukha, malaginto ang kulay ng buhok ko na lalong tumitingkad sa sikat ng araw, matangos ang ilong at abuhin ang mga mata. Muli kong inayos ang neck tie ko at itinupi hanggang siko ang kulay puting manggas ng polo na humakab sa katawan ko.
Matapos siguruhing maayos na ang buhok ay isinuot ko naman ang salamin sa mata at lumabas ng silid. Nakasabay ko sa paglabas si Bellarie na agad kong inakbayan.
"Good morning Kuya Li!" Bati nito at binigyan ako ng matunog na halik sa pisngi.
"Morning Kid!"
Pagdating namin sa Dining room ay binati ko ang mga kapatid ko. Nakita kong naroon na din si Owen nakaupo sa pinakadulo ng hapag. Matapos kumain ay umalis kaagad ako. Habang naglalakad papasok ng university napansin ko ang isang pamilyar na babaeng nakaupo sa bench. Nakasuot ito ng pink na dress at may ribbon na nakatali sa buhok nito. Napakaganda ng maamong mukha nito. Dahan-dahan at buong pag-iingat akong lumapit dito upang hindi niya ako mapansin. Naramdaman ng babae ang paglapit ko kaya lumingon ito sa aking direksiyon.
"Lionel" sambit nito at ngumiti nang ubod ng tamis.
"What gives it away? How do you know every single time?" Natatawang tanong ko.
"I'm blind Li that's why my other senses are more sensitive. Besides, I know how you smell like." Sagot nito habang nakangiti.
"Really... then how do I smell like?" Iasked in a teasing manner.
"You smell refreshing, like the forest in an early morning." She answered dreamily.
"That was really sweet Brina...and you look beautiful today, well you look beautiful everyday."
"You should go baka malate ka sa class mo."Brina pushed me away shyly.
"Okay then, 'till next time."
Ngumiti lamang si Sabrina matapos kong gawaran ng halik sa pisngi.
Sakto ring dumating na ang kapatid nito na co-teacher ko kaya iniwan ko na si Sabrina. Nagpaalam din ako sa Kuya ni Sabrina at saka tumuloy na sa Faculty bago dumeretso sa classroom.
Nasa kalagitnaan ako ng pagtuturo nang may kakatwa akong maramdaman sa palad ko. Pinilit ko itong ignorahin hanggang sa matapos ang klase.
I immediately ran to the bathroom. My palms kept feeling funny at nang tignan ko ito ay unti-unti na itong nagliliwanag. Bigla ang pagkabog ng dibdib ko ng maalala ang naging usapan namin ni Owen at ng mga kapatid ko.
