Luna Healer (Mysticalia Series #1) | Completed

Chapter 5

Chapter 5

Alrosa

"Hmm...where am I again?" hindi ko maiwasang itanong sa sarili.

I am hiking alone in this dark forest. I didn't bring any torch, I can see in the dark. Vampires can see in the dark. My satchel hangs on my shoulder and my hands are holding this smelly old map.

It says, before I can arrive in the Howling Cliffs, kailangan ko munang daanan ang anim na ilog. Isang oras na akong naglalakakbay at hindi ko pa ito nararating. I keep my vision straight forward.

Gusto kong mapabuntong hininga. Sana kayanin pa ng anak ni Kristy na huwag munang uminom ng gatas mula sa kaniyang ina.

Nadaanan ko na ang limang ilog na sinasabi sa mapa. Iniwan ko ang sapatos sa kung saan kanina dahil nabasa ito. I cannot walk comfortably with wet shoes. That's why I am barefooted right now. The little stones on the road somewhat bother my feet but not totally.

I'm okay. I can manage. There are trees on both side of the rocky road. Actually, lahat ng nadaanan ko ay may mga puno.

Kasalukuyan ko nang tinatahak ang daang pababa. Binilisan ko pa ang paglalakad. Napatili ako nang biglang matalisod. Ang siko ko ang naunang dumikit sa lupa. I grunted after.

"Aww," sinilip ko ang siko ko. I saw a cut on it.

I stood up and picked the map that flew when I fell on the road. I can feel my cut slowly healing as I read the map again. One of vampires ability. Kaya nga kailangan kong makuha ang gamot.

Dahil isa rin ito sa mga abilidad na hindi makukuha ng mga bampira sa hinaharap. Isinilid ko sa satchel ang mapa at magpapatuloy na sana. Pero may kakaiba akong nararamdaman sa paligid. Nanatili akong nakatayo at pinakiramdaman ito.

Naririnig ko ay mga kaluskos at mahihinang hampas sa hangin. Its getting nearer and nearer. I crumpled my fist, getting ready for a punch.

"Hah!" I shouted the moment I made a turn.

Napakurap-kurap ako sa nakita. They're brown and small. They have tails and human-like features.

Monkeys? Gising pala ang mga unngoy kapag gabi? Matanong nga si Blair pagbalik ko.

Dahan-dahang lumapit sa akin ang nasa pinakaunahan. Marami sila. They almost occupied the road's personal space.

"Uh, hi?" I wiggled my fingers.

Nanlaki ang mga mata ko nang bilang naging violet ang kulay ng kanilang mga mata. Kumunot ang noo kahit nagtataka. What the puple rose?

Biglang tumalon sa akin ang isa at sinabunutan ako!

"Hey!"

May sumunod at tumulong sa pagsabunot sa buhok ko. Natumba ako dahil sa gulat. Hindi ko inaasahang tatalunan silang lahat sa akin!

"Stop! Whats wrong to all of you? Hey!"

Somebody bit my hand. Napangiwi ako sa hapdi nito. Some starting punching me on my legs and arms. May pumisil din sa ilong ko at kumagat sa balikat ko. I don't want to fight them. Ayaw ko silang masaktan.

"Ouch! That hurt!" may kumagat rin sa pisngi at braso ko.

I have to be thankful that they do not have fangs. Nasampal ko ang kumagat sa pisngi ko dahil hindi niya talaga ito binitawan. Sa lakas ng sampal ko, tumilapon ang kawawang unggoy. It whimpered.

"Ugh! I am not a banana!"

Nataranta ako nang may kumagat sa strap ng satchel ko. Kinuha ito at biglang tumakbo! Teka!