İntikam Yemini

Giriş

Yediklerime ilaç koyduklarını biliyordum. Anlatmayacağımı anladıkları için, bana unutturmaya çalışıyorlardı. Konuşuyorlardı, sanki duymayacakmışım gibi. Ben sürekli duyardım, her zaman duyardım. Unutuyordum yavaş yavaş anıları, kişileri ve olayları. Ama bir türlü unutamıyordum benliğimi, yaptıklarımı ve her ne kadar yıkıcı da olsa bilmek istemeyip de bildiklerimi. Zaten bu kadar aydır bunlar yüzünden bu evde hapsolmadım mı, işkence görmedim mi ?. Elime geçen neydi koca bir boşluk, koca bir sıfır.

Şimdi düşünüyorum ki keşke ilk başlarda herşeyi söyleseydim de orada öldürselerdi beni. O derece bittim, vazgeçtim. Umut etmeyi unuttum artık. Bu cehennemden kaçmayı kaç kere denedim bilmiyorum ama asla vazgeçmeyeceğim. Yaşamaya çok hevesli değilim ama yaşadığım sürece bana bunu yapanlardan intikamımı alacağıma, Yemin ediyorum.

Evet ben Şura. Küçük bir kız çocuğuyken bile mutlu olmayan, yüzü gülmeyen zavallı Şura. Gençliğinde intihar etmeye çalışmaktan başka birşey yapamayan acınası Şura. Jilet izlerinden bilekleri görünmeyen aciz Şura. Kaç kere denedim kendimi asmayı. Kaç kere beceremedim.

Beni burada tutanlar ise tüm hayatımı doğumumdan itibaren zevkle mahveden kişiler ; Ailem, Onlara göre bazen bir hizmetçiyim, bazen gereksiz bir insanım çoğunlukla tanımadıkları önemsiz bi insan. Onlar beni sevmezler ben onları.

Peki buna neden mi katlanıyorum ? Onun için, hayatta olmamasına rağmen ona olan sevgim için, saygım için. O Alparslan Karael. O kalbim, bunlara dayanma sebebim, yokluğuyla bile bana yol gösterebilen yaşama hevesi verebilen tapılası insan. Ama artık yok. Kalbim yok, her gece sarılarak uyuduğum, öpmeye ve bakmaya doyamadığım insan artık yok. Ne kadar zor biliyor musunuz ? En olmadık zamanda tam herşey bitti artık ölmenin tam vakti dediğiniz anda karşınıza çıkan ve size yaşama vaadi veren bir melek. Şuan gerçekten melek. Onunla uyumaya o kadar alışmıştım ki, onsuz gecelerde uyumaktan veya uyumaya çalışmaktan nefret ediyorum.

Sesi kulaklarımdan silindi, gülüşü, yavaş yavaş unutuyorum. Kayboluyor gibiyim, unutmak istemiyorum ama unutuyorum, istemeyerek. Unutmamı daha çok kolaylaştıran şeyler ilaçlar. Bildiğimi bilmiyorlar, ve bu benim işime geliyor.

Bugün kendim için, mahvolan hayatım için, Alparslan'ım için yemin ediyorum. İntikam Yemini.

Bu benim hikayem, intikam üzerine kurulu hikayem ve bugün benim intikamımın ilk günü.

~Şura Yaralar.