Πηγαινέ με μέχρι το φεγγάρι

Η Άλλη Πλευρά

>>Πειραιάς 05:50π.μ.<<

Καθόμουν και την κοιτούσα. Ήταν τόσο όμορφη. Το χαμόγελό της αρκούσε να φωτίσει τον σκοτεινό μου κόσμο, να ανθίσει όλα τα λουλούδια που κάποιος άλλος μάρανε, να επουλώσει τις πληγές μου. Είχε ανοίξει την πόρτα και ο αέρας την φυσούσε τα μαλλιά και ο ήλιος της φώτιζε το πρόσωπο-τι περίεργος καιρός σήμερα, έτσι είναι τα ξημερώματα-. Ήταν γυμνή, όπως και εγώ, είχε ρίξει πάνω της ένα άσπρο σεντόνι, όπως εγώ, είμασταν ίδιοι. Φύσηξε ένας δυνατός αέρας και ανακάτεψε τις σκέψεις μου. Η κοπέλα φαίνεται να κρύωσε, έκλεισε την μπαλκονόπορτα, τράβηξε την κουρτίνα και μπήκε μέσα. Η αλήθεια έκανε κρύο, αλλά το βλέμμα της ήταν τόσο ζεστό που έφτανε να με ζεστάνει. Έκατσα λίγο ακόμα στο μπαλκόνι με τον ήλιο να μου κρύβεται και τον αέρα να ψιθυρίζει το όνομά της.

Μετά από λίγο μπήκα και εγώ μέσα. Ήταν γύρω στις 06:30π.μ. Μπήκα για ένα γρήγορο ντούζ και έφυγα για την σχολή. Έτρεξα κάτω πήρα το ποδήλατό μου. Δεν βρήκα καθόλου κίνηση στον δρόμο -επίσης περίεργο-. Στον δρόμο παρατηρούσα τα δέντρα, τα αυτοκίνητα-ίσα που μπορούσες να τα μετρήσεις- , τους ανθρώπους που πήγαιναν στις δουλειές τους, πρόσωπα νυσταγμένα, ταλαιπωρημένα, αδιάθετα...Και καθώς καθόμουν και κοιτούσα όλα αυτά αφαιρέθηκα και έπεσα πάνω σε ένα φανάρι. Μια ντροπαλή φωνή ακούστηκε από πίσω μου να χαχανίζει γλυκά. Μου έδωσε την τσάντα μου που μου είχε πέσει από τον ώμο μου. Αυτή ήταν. Το κορίτσι της διπλανής πολυκατοικίας. Ήταν σίγουρα πιο όμορφη από κοντά. " Όντρει " συστήνεται και μου δίνει το χέρι της αμήχανα. Της δίνω και εγώ το δικό μου, χωρίς να πω το όνομά μου. Με κοιτάει με απορία και μετά καταλαβαίνω τι μόλις έκανα. " Έλιο " της λέω. Μου χαμογελά. Είχα να νιώσω πολύ καιρό τόσα πολλά από μόνο ένα βλέμμα. 

Τη στιγμή μας την διέκοψε μια αντρική φωνή που την φώναζε. " Πρέπει να φύγω" μου είπε. Πότε θα έχω την ευκαιρία να την ξαναδώ ?! "Καλά" της είπα και έφυγε.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Σε αυτό το απόσπασμα μας διηγείται ο Έλιο. Σκέφτομαι να το πάω έτσι ώστε να γνωρίζει ο αναγνώστης τις σκέψεις και τα συναισθήματα και τον δύο χαρακτήρων. Έχω βάλει και ένα τραγουδάκι για να μπούμε στην ατμόσφαιρα της ιστορίας:)