Γύρισε και με κοίταξε. Εκείνη την στιγμή ένιωσα ότι υπάρχω, ότι είμαι ζωντανός, μόνο με ένα βλέμμα της. Χάθηκα μέσα στα μεγάλα μάτια της και αυτή στα δικά μου. Κοιταζόμασταν για αρκετή ώρα, μέχρι που αποφάσισα να της πω να γυρίσουμε σπίτι, μιας που φαινόταν ανήσυχη πιο πριν. Σηκώνεται και κατευθυνόμαστε προς το ποδήλατο. Ανεβαίνω πρώτος εγώ και μετά αυτή τυλίγει τα χέρια της γύρω από την μέση μου. Ξεκινώ να κάνω ποδήλατο και νιώθω ότι τα χεράκια της κρυώνουν, αφήνω το ένα χέρι από το τιμόνι και την ακουμπάω για να την ζεστάνω τα χέρια. Η Όντρει δεν τραβιέται και ακουμπάει το κεφάλι της στην πλάτη μου. Τόσο μικρή τόσο γλυκιά...Δεν θέλω να τελειώσει ποτέ αυτή η βόλτα, πάντα να της πιάνω τα χεράκια και να την ζεσταίνω, να την πηγαίνω σπίτι, να ακουμπά το κεφάλι της στην πλάτη μου να είμαστε πάνω σε ένα ποδήλατο για πάντα.
Φτάνουμε στο σπίτι ."Εδώ μάλλον πρέπει να σε αφήσω" της λέω. "Ευχαριστώ που με έφερες σπίτι Έλιο" μου λέει με χαμόγελο και κοκκινίζει. "Εμ και για την βόλτα μέχρι το φεγγάρι" χαχανίζει αθόρυβα. "Χαίρομαι που πέρασες καλά" της λέω και κάνω να φύγω.
Πηγαίνω προς το σπίτι και πρώτη φορά μετά από καιρό επιστρέφω χαρούμενος και ήρεμος. Κάθομαι στο πιάνο. Τα δάχτυλά μου ίσα ίσα ακουμπάνε τα πλήκτρα κι όμως αυτά τραγουδούν. Νιώθω την μουσική να με συνεπαίρνει. Βυθίζομαι. Οι μελωδίες με βυθίζουν σε μια λίμνη από δάκρυα του παρελθόντος. Τα νερά της με τυλίγουν και με τραβούν προς τον πάτο της. Δεν αντιδρώ, μένω να κοιτάζω το φεγγάρι και αυτό γίνεται όλο και πιο θολό. Η μουσική συνεχίζει να με βυθίζει και αισθάνομαι πιο ήρεμος. Ένα σκοτάδι με υποδέχεται. Ένα λάθος μιας στιγμής σταματά όλη διαδικασία. Τα δάχτυλά μου μπερδεύονται και χάνουν τον ρυθμό τους.
YOU ARE READING
Πηγαινέ με μέχρι το φεγγάρι
Romance«Εισαι να παμε μια βολτα μεχρι το φεγγαρι;» Αυτη ηταν η φραση ηταν η αιτια να γνωριστουν, να γινουν φιλοι και τελικα να ερωτευτουν. Δυο νεοι αγαπηθηκαν πισω απο τις τζαμαριες των πολυκατοικιών τους και μπλεχτηκαν μαζι σε περιπετειες που δεν ηθελαν ν...
