Unlocking Truth and Lies

Chapter 1

Chapter 1

AS I woke up I did my morning routine. I feel bad when I saw dark bags under my eyes. Hays, nabawasan tuloy yung natural kong ganda.

Sa pagbaba ko dumiretso agad ako sa kusina. I saw mama cooking in the kitchen. Bakit nandito pa siya? Wala ba siyang pasok sa opisina niya? Actually she's a secretary and a good one I can say.

"Ma, bakit nandito ka pa? Wala ka bang pasok?" Nalilitong tanong ko. As far as I know she doesn't like taking a leave. So bakit pa siya nandirito? I should be happy, right? Yeah, I am. I guess.

"I take a leave. Narealized ko rin kasi na nakakapagod rin palang pumasok sa trabaho." Oh, really? Buti naman narealized mo.

"Breakfast is ready, baby. Come here and let's eat." I just nodded.

Ganito si mama eh kahit abala sa trabaho inaasikaso niya pa rin ako. Kaya love na love ko siya eh but I won't tell her. Swerte ko ngayon kasi on leave siya. Solong-solo ko ang mama ko.

"How's school, baby?" What?! Anong ibig sabihin niya eh wala pa namang pasok.

"Ma, you know na wala pang pasok." Tsk. Gusto lang may mapag-usapan, eh.

"Common sense, baby. What I mean is enrolled ka na ba?" Owws. Oo nga pala hindi pa ko nakakapag-enroll.

"Nah, hindi pa ma."

"So, what are you waiting for? Gusto mo samahan ka pa ni mama sa pag-enroll o baka gusto mo ako pa mag-enroll sayo?" I'm so lucky to have a very sweet and nice mama.

"Alam mo naman ma kung sino yung hinihintay ko atsaka huwag mo na kong samahan. I can do it in my own." Hays, still waiting for him. I guess.

"Okay, enough about him. Kumakain tayo. We need to enjoy the food mamaya na natin yan pag-usapan pagkatapos na tayo." That's my mama. She knows me.

"Thank you, ma." I smiled sweetly at her.

"You're always welcome, baby. Now enjoy the food mas sinarapan ko pa ang pagkakaluto niyan." Eh, parehas lang naman ang lasa.

"Oo nga ma eh sa sobrang sarap alam ko nang ako ang maghuhugas ng plato." Tingnan niyo aagree yan.

Tumawa siya bago nagsalita. "Ang talino mo talaga. Buti naman at alam mo."

Hindi ko mapigilang mapangiti, si mama talaga. I know na proud siya sa akin at sa mga achievement ko sa life kahit na hindi niya sabihin.

Katulad nga ng napag-usapan ako ang maghuhugas. Ang bait ko noh? Dapat kayo rin na kapag inuutusan sundin agad. Ayos lang naman magpahintay basta huwag lang yung sobrang tagal.

Nasa sala si mama kaya pagkatapos kong maghugas ng kinainan dumiretso agad ako doon dahil sabi niya doon niya raw ako hihintayin. May pag-uusapan daw kaming importante. I still wonder kung anong pag-uusapan namin kahit na parang may idea na ako. I just don't want to assume because it's bad.

Nakita ko nga si mama nakaupo doon sa single couch. Nagcecellphone habang naghihintay sa akin. Can't you see? Those people who wait naghahanap ng mapagkakaabalahan. They are doing something to passed their time. Oh, I remember him again. Nakakabitter ano ba yan.

"Ma? What are doing?" Tanga-tangahan ang role ng ate niyo.

"Hinihintay ka while playing Word Search." See? Tama ako.

"Ah, diba sa akin galing yang laro na yan? Nagpapasa ka remember?"

"Yes, baby. Nakakadagdag talino. Bakit mo nga ulit hininto ang paglalaro nito?" Hays, inaasar na naman ako ng magaling kong ina.