Andrea

Chapter 8 (Jason)

Nagising si Andrea na masakit ang katawan nya. Naalala na Naman nya ang panggagahasa Ng sir Clark nila sa kaniya Kaya napaluha na Naman sya habang yakap ang sarili.Kahit masakit ang buong katawan ay tumayo sya para magtrabaho.

Habang nagpupunas sya Ng mga basang Plato na nahugasan ay Hindi napansin ni Andrea ang papalapit na si Clark. Nagulat na Lang siya Ng may bumulong sa kaniya.

"Wag mo Ng subukan Pang magsumbong dahil wala Ka namang ebidensya, at syaka mahirap Ka Lang mayaman Kami Kaya naming bilhin ang kaso" bulong nito

Napaluha Naman sya at tumango na lamang sya. Nagulat pa sya Ng pisilin pa nito ang dibdib nya Kaya napalayo sya dito.

"Wag Kang mag alala babalikan Kita at susulitin Natin ang buong araw pag nandito na ako ulit" dagdag pa nito syaka sya pinalo sa pwet bago umalis.

Habang sya Naman ay tahimik na umiiyak.
Yan ang naabutan Ng magkambal.

"Ate why are you crying" tanong nila Ng may pag aalala

"Syempre aalis na kayo" haft lie haft true

"Mamimiss Ka namin ate, syaka babalik din Kami dito" Sabi nila

Niyakap na lamang niya ang mga ito

"Mamimiss ko din kayo" Sabi pa niya

"Moanna, Joanna aalis na Tayo" tawag Ng kanilang Ina

"Sige ate Andrea" paalam Ng magkambal

__________________________

Isang linggo na Ng umalis ang mga pamilya Rosas, Rosas ang last name ng kamag anak nila Kyla na si Clark at ang pamilya nito. Rosas din ang last name nila Kyla.

Mula nang nangyari ang panggagahasa sa kaniya ay lagi lang syang tahimik pag may humahawak naman sa kaniya ay nagpapanik atak sya o sa madaling salita ay lagi syang nagugulat oh di kaya ay sinasabi nya sa humahawak sa kaniya na "wag po" kaya nagtataka ang kaniyang mga kasamahan.

Minsan din nakikita ng kaniyang kasamahan na umiiyak sya ng tahimik kaya hindi nila maintindihan ang nangyayari dito kaya naglakas loob ang isa sa kanila na kausapin ito.

"Andrea" tawag ng isa din sa mga katulong
Pinunasan ni Andrea ang tumulong luha bago ito hinarap at nakita nya ang ate lerma nya na nasa 26 years old. Isa rin sa mga kasamahan nya dito bilang isang katulong.
Nasa mukha nito ang pag aalala.

"Ate lerma kayo po pala, may kailangan po ba kayo" tanong nya dito

"Ikaw Andrea sabihin mo sakin ano bang nangyayari sayo, palagi kana lang tahimik lutang , napapansin din namin na lagi kang natatakot pag hinahawakan ka namin, sabihin mo Andrea may nananakit ba sayo o nambabastos, Andrea kaibigan mona kami kaya sana wag kang mahihiyang sabihin sa amin ang problema mo" Sabi nito

"Ate lerma" naiiyak na Sabi nito

"Andrea sabihin mo sakin ang problema para naman mabawasan ang bigat ng nararamdaman mo hindi lang yung ikaw na lang ang kumikimkim jan , isipin mo sila lahat sila nag aalala sayo ang kaibigan mo , pati na din ang nanay mo kapatid mo, Kami nag aalala din kami sayo" Sabi nito sabay hawak sa kaniyang balikat

Umiyak na nga ng tuluyan si Andrea syaka yumakap dito ng mahigpit inaalo naman sya ni lerma at hinagod hagod ang likod nito.

"Si sir Clark ate lerma" Sabi nito habang umiiyak parin sabay bitaw sa yakap

"Bakit anong ginawa nya sayo, sabihin mo sakin" tanong nito

"Gi-" Hindi nito maituloy ang sasabihin nito dahil umiiyak parin Ito

Parang may ideya naman na si lerma kaya naawa sya dito

"Ate lerma gi- ginahasa nya ako, wala akong nagawa malakas sya nanlaban naman ako pero mahina ako ate kase babae ako lalaki sya" Sabi nito ang hindi nila alam ay may nakininig sa kanilang usapan

"Sabi pa niya wag kona daw subukang magsumbong dahil mababaliktad lang ang kaso, huhuhuhuhu, ate mayaman sya ate mahirap lang kami, Kaya Sana ate wag mong sabihin kahit kanino pinagkakatiwalaan Kita ate Kaya sinabi ko sayo" Sabi nito

"Oo makakaasa Ka syaka naiintindihan Kita Kung ayaw mong sabihin sa kanila basta mag move on kana at sana bumalik na yung dating Andrea" Sabi nito

"Subukan ko ate, syaka salamat po tama po kayo kase gumaan ang pakiramdam ko." Sabi nito

"Basta pag may problema ka sabihin mo Lang sakin" Sabi nito

"Sige po ate salamat po" Sabi niya