Find My Way Back • Jinkook Vmin Sope •

Ve Şans

En başa döndük. Hikayenin asıl başladığı yer bu bölüm.

Medya: 1.mıntıkadan da izlenebilen Başkent'in girişindeki manzara

Tekrar hatırlatmakta fayda var:

Kitaptan farklı olarak hikayede Açlık Oyunlarına seçilme yaşı 12-24 yaş arası

Okula gitme yaşı 18'e kadar yani tüm karakterlerimiz okulu bitirmiş sadece çalışıyor şu an

Üyelerin bulundukları mıntıkalar ve yaşları:
Kim Namjoon • 13.mıntıka, nükleer, 23
Kim Seokjin • 1.mıntıka, lüks, 23
Min Yoongi • 3.mıntıka, teknoloji, 21
Jung Hoseok • 6.mıntıka, ulaşım, 22
Park Jimin • 8.mıntıka, tekstil, 21
Kim Taehyung • 11.mıntıka, tarım, 21
Jeon Jungkook • 4.mıntıka, deniz, 20
(Mıntıka haritası için bilgilendirme bölümüne bakabilirsiniz)

Her mıntıkadaki hikaye o mıntıkada bulunan karakter tarafından anlatılacak.

*Her bölümde italik yazılmış kısımlar eski anıları, eski anılarını hatırladıkları anlamına geliyor*

Bilet=1 kişinin 1 yıllık tahıl ve yağ ihtiyacının karşılanması için Başkent'ten alınır. Her 1 bilet için Açlık Oyunlarında adınız kuraya 1 kez fazla yazılır.

°°°
1.mıntıka ▪︎ Kim Seokjin

Soğuk. Soğuk hava içime işliyordu.

Hızlı adımlarım gelmek istediğim yere vardığında aniden durdu. Nefesimi yakalamaya çalıştım, başımı deri ceketimin yakasına doğru eğdim. En azından burnumu ısıtmaya çalışıyordum. Çıkmadan önce kesinlikle boynumu saracak bir şey almam gerektiğini biliyordum ama tek yapmak istediğim serin havayı içime çekmek olduğundan bunu görmezden gelmiştim. Yanlış bir karardı belli ki çünkü sırtımı ağaçlardan birine dayarken bir dahaki sefere böyle kararlar vermemek üzere kendimi tembihliyordum.

Güneş henüz doğmamıştı. Saatin kaç olduğunu bilmiyordum ama evden çıkarken gördüğüm kadarıyla ben buraya gelene kadar güneşin doğmasına az vakit kalmış olmalıydı. Son yıllarda her bunaldığımda yaptığım gibi yakamozu izlemeye başladım.

Mıntıkamız hemen Başkent'in yanında bulunduğundan onlara "manzara" olsun diye ormanımız kesilmemişti. Bazı mıntıkalarda orman dahi olmadığından burayı keşfetmenin bile bir ayrıcalık olduğunu küçükken öğrenmiştim. Aslında yasaktı, ormanın nereye kadar indiğini bilmiyordum. Sınırından geçersek muhtemelen Başkent'e varacak bir yol bulabilirdik ama orman zaten benim için çok büyüktü ve Avox olmaya hiç niyetim yoktu. Avox...

"Bu saçma sapan şeyi daha ne kadar devam ettireceksin? Bu bir oyun değil insanlar ölüyor gerizekalı!"
Gelen bıçaktan kaçtım. Bir tane daha gelirken sağa dönerek kurtulmaya çalıştım. Az kalsın kolumu sıyıracak bıçağı gördüğümde bu tartışmayı burada yapmanın iyi bir fikir olmadığını anlamıştım.
Abim sinirlenmişti.
Babam eski sabrına sahip olmadığından abim ve beni eğitim için tek başımıza bırakmıştı. Ben elimden geldiğince eğitimden kaçmaya çalışıyordum ama bu pek mümkün olmuyordu. Aynısı abim için geçerli değildi, okulda değilse ve babam bizi iş için çağırmadıysa zamanının çoğunu pratik yaparak geçirirdi. Maket öldürerek. Öldürerek.
Sonunda bir fırsat bulduğumda elimde duran bıçaklardan birini de ben fırlattım. Eski küçük çocuk değildim. Eğitim, her ne kadar istemesem de beni de iyi bir dövüşçü yapmıştı. Ne kadar öyle birbirimizden kaçtık bilmiyordum fakat bıçaklardan biri bacağımı sıyırdığında abim sonunda durmaya karar vermişti.