Find My Way Back • Jinkook Vmin Sope •

Kıvılcım

Hatırlatayım: Italik yazımlar anılarını hatırladıkları anlamına geliyor. Yalnızca geçen bölümde falan tek bir cümleyi italik olarak yazdıysam o, geçmişten olduğu için değil de o an onu vurgulamak istediğim içindir.

Medya: Far From Home
Seokjin'in mutluluk krizleri haricinde özellikle bölümün başındaki Jungkook'un hislerine ve sondaki Vmin kısmına harika uyan bir şarkı. Özellikle bu ficteki Vmin'in karakterini açıkladığını düşünüyorum.

Şarkının sözlerinin bir kısmı (çeviri benden😌)

"Bir kuzgun gönderiyorum
Kara kuş gökyüzünde
Burada olduğumun sinyalini gönderiyorum
Biraz hayat belirtisi

Bir mesaj gönderiyorum
Tüylerden ve kemikten
Sadece burada, dışarıda yalnız olmadığımı bilmemi sağla

Hava soğuk
Gece uzun
Şafağa kadar solabilirim gibi hissediyorum
Ölene kadar solabilirim

Oh, ooooooh
Evden çok uzaktayım
Evden çok uzakta
Ait olmadığım yerde
Ait olamadığım yerde
Evden çok uzaktayım
Evden çok uzakta

Bir kuzgun gönderiyorum
Kanatlarında kanlarla birlikte
Sana zamanında ulaşacağını umuyorum
Ve ne ifade ettiğini anlayacağını

Çünkü burada, karanlığın içinde
Ve ışığın ardında
Eğer beni geç olduğunda yakalarsan
Bil ki denedim"

Aslında sizi Açlık Oyunları filminin gerçek soundtracklerine boğardım ama muhtemelen dinlerken bile boğulacaksınız o yüzden pek şey etmiyorum😅

Başkan Coin: 13.mıntıkayı yöneten başkan

°°°
4.mıntıka ▪︎ Jeon Jungkook

"Bir daha asla."
Babam son sözü söyleyip yatmaya gittiğinden beri uyuyamamış, yatağımın üstünde öylece uzanmış tavanı izliyordum. Dışarısı henüz zifiri karanlıktı ve güneşin doğmasına 2 saat falan kalmış olmalıydı.
Yatakta bir o yana bir bu yana dönüyordum.
Gözüm yatağın ucundaki cekete kaydı.

Seokjin her zamanki istikrarını ormanın içinde yola liderlik ederken de gösterirken yoğunlaşmış bakışlarının her bir zerresini beynime kazımak istercesine suratını izlemek istiyordum. Ama bugünkü arsızlığımın yeterli olduğuna karar vermiş, dikkatimi ormana yoğunlaştırmıştım. Geçtiğimiz yollar belki de ormana aşina olmadığımdan bana hep aynı gelse de kısa bir süre sonra parmaklarım sıcak elden ayrılmış ve soğukla tekrar buluşmuştu. Sonra da babam görüş açıma girmişti.

Hala bulunduğumuz tehlike dolayısıyla hasret giderme faslını uzatmadan hoverkrafta binmemiz gerekmişti. Ceketini Seokjin'e vermeye yeltenmiş fakat daha ceketi kolumdan sıyıramadan durdurulmuştum.

"Sende kalsın, bugün zor bir gün geçirdin."

Şaşkın bakışlarım açıklamasının yeterli olmadığını hissettirmiş olacak ki devam etti.

"Hem mıntıkanızın ikliminden dolayı muhtemelen bu kalın giysilere ulaşımınız zordur, lütfen sende kalsın."

Hoş, ceketten pek ayrılmak istediğim söylenemezdi. Bu yüzden Seokjin cevap vermeme fırsat bırakmadan babama yöneldiğinde yüzümü ceketin yakalarına doğru alçalttım. Artık tanıdık olan o güzel koku, ceketin yakalarından ruhuma sızıyor ve derin nefesler almama neden oluyordu.

Hoverkraftın içine doğru ilerlerken hızlı kelimeleri takip etmek zorlaşıyordu. Seokjin babama koluma yaptığı müdahaleden bahsetmeye başlamıştı. Sargının 1 gün açılmaması gerektiğinden söz etmiş ve yaranın çabucak iyileşeceğine söz vermişti. Bir de... Bir de özür eklemişti. Sessiz ve çabuktu ama kaçırmamıştım.