Find My Way Back • Jinkook Vmin Sope •

Daima

Medyadaki şarkının hikayedeki Hoseok karakterine çok uyduğunu düşünüyorum. Bu bir film olsaydı Hoseok'un girişi için mükemmel bir arkaplan müziği olurdu.

Medya:Hoseok'un ceketi

Hatırlatmak isterim 6.mıntıka, morfin bağımlılığı ile ünlüdür.

*Mıntıkalardaki evler, valinin evi ve mıntıkaların durumu yerinde sakinleri (kendi işini ve dükkanını işletenler ki bu Seokjin'in ailesini de kapsıyor) haricinde tek katlı küçük evler

°°°

6.mıntıka ▪︎ Jung Hoseok

Rüzgar ceketimi umarsızca çırpındırıyor, pedallara daha hızlı asılıp köşeyi keskince dönerken gözleri üstümde hissediyordum. Dar sokağa geldiğimde bisikleti bir kenara fırlatıp ceketimi düzelttim.

Adımlarımın hedefi belliydi. Üstümdeki gözlerin de bunu bildiğini biliyordum. Gerçekten her sabah bunu tekrarlamak zorunda mıydık?

Serin ve açık bir sabahtı. Ne yazık ki aynısı mıntıkamın nadide insanları için geçerli değildi.

Nadideymiş, sikeyim.

Metal kapıyı hızla yumrukladım, ah bu koku, tahtayla kaplı pencerelerin arasından sızan koku burnumun ucunu sızlatıyordu.
Illa zor yoldan mı oynamamız gerekiyordu?

Pencerelerdeki tahtalardan birini çekiştirirken çürümeye yüz tutmuş tahta bana hiç karşı gelmiyordu. Ben her gün aynı tahtayı ısrarla çekiştiriyordum, onlarsa tahtayı her gün ısrarla yerine geri takıyordu.
Takmak denilebilirse tabii. Daha çok, öylesine yerleştirmek diyebilirdik.

Etrafıma göz attım, henüz ayılmamış sönük gözler sakince beni izliyordu. Iç geçirdim, pencereden içeri süzüldüğüm an bir kez daha hayatımı sorguluyordum.

Metal kapıyı içten açıp hızla çarptım.

"Bakın bakın kim gelmiş, mıntıkanın yıldızı Jung Hoseok!"

"Yanındaki hala uyuyor mu senin?" dedim masadaki bir bardak suyu suratına çarparken.

Hızla ayağa fırladı. Çelimsiz bedeni, kocaman açılan gözleri morfinden büyümüş göz bebekleriyle daha da korkunç gözüküyordu. Odayı tarayan gözleri Muhafızlar yerine beni bulduğunda biraz olsun rahatladı.

"Senden beni uyandırmanı istedim, zatürre etmeni değil"

"Ben de bir kez olsun zamanında gelin istedim ama her istediğimiz olmuyor, öyle değil mi?"

Bir sandalye çekip otururken başımla yanındakini işaret ettim.
"Kaç doz aldı bu?"

"Dün kötü bir gün geçirdi, tamam mı?"

"Ah öyle mi? Siz burada acının karşı konulamaz derinliklerinde yüzerken biz de parti yapıyorduk öyle değil mi?!"

Dolaba uzanan eline hızla vurdum.
"Bunu ben alıyorum. Ve bunları da"
Dolap morfin hapı ve birkaç şişe ile doluydu.
"Bunları ne zaman aldınız? Daha geçen hafta çöpe attım!"

"Odaklanmama yardımcı oluyor tamam mı?"

Biri uzandığı yerde gülümseyerek etrafı izliyor diğeri de çelimsiz bedenini sandalye ile dengeliyorken inanmadığımı belirten bakışlarımı birkaç saniye üzerlerinde gezdirdim.