The Vampire Girl // Harry Styles [gepauzeerd]

Hoofdstuk 10

Harry's gezicht fleurde op. 'Ja! Hoe weet je dat? Ken je hem?' vroeg hij. 'Ik ken hem. Min of meer,' antwoorde ik. 'Wat heeft hij je allemaal wijsgemaakt?' vroeg ik op m'n hoede. Straks had hij hem doen geloven dat eenhoorns die op regenbogen dansen echt bestaan. Of dat de wereld die binnen tien dagen zou vergaan. Of dat hij een dansende pinguïn is. Met Isaac wist je namelijk nooit.

'Goh, we hebben thee gedronken en gepraat over je! Hij zei dat je een vampier bent, grappig hé. En ook dat je veranderd was door je toenmalig lief Stefan en dat hij hem dan heeft vermoord. Het is gelijk een soort van Romeo en Julia verhaal. Alleen jammer dat ik een gezond verstand heb waardoor ik weet dat dat allemaal flauwekul is. In die fantasie geloof ik niet meer,' zei hij op een spontane manier. Bij het horen van Stefans naam kromp ik even ineen. Ik was het niet meer gewend om die naam af en toe te horen. In al die jaren had ik zijn naam een stuk of acht keer gehoord. En met al die jaren bedoel ik meer dan honderd.

De kleine grolletjes in zijn stem waren afwezig waardoor ik doorhad dat hij de hele tijd onder invloed was. 'Waarom weet ik dat zelfs...' vroeg ik mij af.

Ik had niet gedacht dat Isaac direct de waarheid hem ging vertellen. Want Isaac kennende ging hij hem eerst 'leuke' dingen doen geloven uit zijn verveling.

Ik kijk hem aan recht in zijn ogen. 'Waar gaan we naar toe?' beïnvloedde ik. 'Een restaurant,' antwoordde hij in een trance. 'Je keer nu om en we gaan terug naar je huis want het restaurant was dicht,' ging ik verder.

Het licht werd groen en zonder te vragen deed hij wat ik had gevraagd. Ik keek maar buiten en vroeg me af of wat ik ging doen wel een goede manier ging zijn. Er zat niks anders op. Ik kon natuurlijk altijd mijn leven opgeven voor hem maar iets in me zei dat ik moest doorgaan, vechten voor hem. Ookal kende ik hem niet eens. Ik vond het zo raar dat ik zo aangetrokken was door hem, alsof het lot het had voorbestemd.

We stapten eenmaal aangekomen uit de auto en gingen naar binnen. We namen plaats in zijn living (woonkamer) in de zetel. Ik was wat nerveus en zette mij met een rechte rug comfortabel. 

Voor ik mijn bekentenis ging zeggen tegen hem, beïnvloedde ik hem nog snel door hem te laten vergeten wat Isaac hen heeft 'wijsgemaakt'. Ik wou het hem zelf persoonlijk zeggen.

'Kijk, Harry. Je zal me zeker en vast niet geloven maar in feite ben ik niet wat ik lijk,' begon ik te vertellen. Hij keek me niet begrijpend aan. Juist wanneer ik mijn zin wou verderzetten ging er een telefoon af. Harry's telefoon ging af. 'Sorry dat ik je onderbreek, dit telefoontje moet ik echt nemen,' zei hij. Hij stond op en ging naar de keuken. Onderweg naar de keuken nam hij op. 

'Hey, Louis,' zei hij. Ik spitste mijn oren zodat ik het gesprek kon volgen. Zijn gsm stond te stil om het ook te horen, dus hoorde ik alleen Harry praten. 'Dus James is de nieuwe bodyguard? Oké,' hoorde ik hem zeggen. 'Oh, ik heb momenteel bezoek dus dat zal niet gaan. Anders morgen?' vroeg Harry. 'Nee, je kent ze niet, Louis. Laat mij nu maar even, haha,' lachte hij. 'Tot morgen,' zei hij en hing op.

Ik hoorde hem terug stappen naar de living. Eenmaal dat hij terug had plaatsgenomen in de zetel vroeg hij met een glimlach: 'Dus, wat wou je nu zeggen?' 

'Uhm, niks speciaals, laat maar' zei ik glimlachend. Ik was er eerlijk gezegd nog niet klaar voor om het hem te zeggen, dus besloot ik om het even nog uit te stellen. Ik hoopte alleen dat hij het zou weten op een 'goede' manier en niet weer via via. Want als ik hem de hele tijd zou moeten beïnvloeden nam dat mijn krachten af en moet ik weer jagen. Het meeste energie kreeg ik van mensen want dat lag nu eenmaal in mijn aard, waar de natuur voor gekozen had voor één of andere balans. 

'Oké,' zei Harry. 'Als er iets is, mag je het altijd komen zeggen tegen me, ik bied je een luisterend oor aan. Ookal ken ik je niet, ik heb het gevoel dat ik je kan vertrouwen.' 'Weet je, Harry. Ik heb juist hetzelfde gevoel. Ik vind het echt raar,' zei ik met een frons. 'Ik vind het ook raar. Misschien heeft het lot dit wel gekozen,' lachte hij. Als het lot 'Isaac' noemde, was het inderdaad het lot die het had gekozen...

A/N

Hey! Ik heb niet echt iets 'leuks' te vermelden of zo, behalve dat.... James Yammouni van de Janoskians me heeft gevolgt op Twitter. Ik geloofde mijn ogen niet. Ik hoopte al keilang op een follow van iemand van 1D, 5SOS of Janoskians en dan boem, James! En hij is mijn favoriet dan nog eens dat het dan weer nog leuker maakt, hehe. Voor de mensen van Nederland, een living is hetzelfde als een woonkamer, ik zeg het liever dat je het dan weet dan dat je je afvraagt: 'Wat is dat voor iets?' Als je het al wist, des te beter :) Ik hoop zo vlug mogelijk nog te kunnen schrijven want ik heb echt veel werk voor school, yay -,-. 

Stem/reactie?

Loves, LittleDreamerAxelle